آقای حسین سیمای ساراف و دکتر علی رزا کاظمی
وزرای تحقیق و فناوری و آموزش
سلام و احترام
این مقام اظهار داشت كه سیستم علمی ، آموزش و پرورش و پژوهشی كشور با چالش های اساسی و ساختاری روبرو شده است كه می توان در توسعه فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی كشور مشاهده كرد ، نه در زمینه آموزش و تأثیرات آن در دهه گذشته. ادامه وضع موجود نه تنها فرصت های پیشرفت را بدتر می کند ، بلکه آینده نسل های آینده را نیز تهدید می کند. با نگرانی ملی و مسئولیت اجتماعی ، مهمترین آسیب شناسی ساختار فعلی ساختار فعلی آموزش ، تولید مثل ، آموزش و تحقیقات بسیار کوتاه است:
۱ آموزشپاسخ: سیستم آموزش رسمی کشور با وجود تلاش های ارزشمند معلمان محترم ، هنوز بر اساس الگوهای سنتی و قدیمی استوار است. فقدان زیرساخت ها به دلیل عدم به روزرسانی محتوا و ابزارهای آموزشی ، سهل انگاری نیازهای نسل جدید و ارتقاء فن آوری های آموزشی جدید ، بین زندگی واقعی مدرسه و دانش آموزان شکاف عمیقی داشته است. در این میان ، عدم تأمین اعتبار معلمان یکی از موانع جدی برای تحول در سیستم آموزش است. علاوه بر این ، عدم وجود ارتباطات مؤثر بین آموزش عمومی و آموزش عالی منجر به وخامت و عدم هماهنگی آموزش منابع انسانی در مسیر کمال شده است.
۲ تولید مثل: خوشبختانه ، سیستم آموزش این کشور شخصیت انسانی دانش آموزان را به حاشیه رانده است. پیشرفت اخلاقی ، فرهنگی ، معنوی ، اجتماعی و روانی دانش آموزانی که مسئول و با استعداد آموزش شهروندان هستند ، در قالب آموزش رسمی مورد غفلت واقع شده و عملاً جایگزین آزمون و تجمع شده است.
۳ استعدادهاپاسخ: امروز ، آنچه مهم است تأکید بر آموزش زندگی ، مهارت های اجتماعی و حرفه ای در مدارس است. تفکر انتقادی ، خلاقیت ، ارتباطات مؤثر ، حل مسئله ، همکاری تیمی ، مسئولیت ، مدیریت زمان ، سواد رسانه ای ، آموزش اساسی بهداشت شخصی ، رفتار غیرنظامی و تعامل اجتماعی باید به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از سیستم آموزش در نظر گرفته شود. در صورت عدم وجود این مهارت ها ، حتی اگر دانش آموزان دانش نظری داشته باشند ، آنها توانایی خود را برای ایفای نقش مؤثر در جامعه محروم می کنند.
۴ تحقیق: توجه به نوشتن مقاله ، اما فقط توجه به مبلغ باید یک معاینه اساسی باشد. سیستم تحقیقاتی این کشور توسط پدیده ای به نام “مقاله” مختل شد. یعنی ، تولید علم اغلب به کاهش تولید کاغذ کاهش می یابد بدون اینکه ارتباط قابل توجهی با نیازهای واقعی کشور داشته باشد. این تیم دارای یک تحقیق بین رشته ای ، با مشکل و کاربردی است. ارتقاء اعضای هیئت علمی و ارزیابی علمی نیز بر اساس میزان مقالات و شاخص های بین المللی استوار است ، در حالی که سیستم علمی مؤثر نقش واقعی در بهبود وضعیت کشور است.
خلاصه: تجربه کشورهای موفق نشان می دهد که حل مشکلات هر جامعه فقط بر اساس با استعدادترین نیروهای فکری و نخبگان علمی آن کشور امکان پذیر است. سؤال این است: چه مقدار از ظرفیت نخبگان کشور در حل مشکلات اساسی نقش داشته است؟ سیستم آموزش و تحقیقات ایران نیاز به یک معاینه عمیق ، شجاع و رو به جلو در همه سطوح دارد. ادامه جاده فعلی نه تنها ما را از تحقق انتظارات ملی محافظت می کند بلکه سرمایه انسانی کشور را نیز از درون محروم می کند. به همین دلیل ، وزیران محترم باید با تشکیل گروه های کاری ویژه ، با بهره گیری از ظرفیت نخبگان مستقل ، و از دیدگاه ملی و متعالی تا اصلاحات ساختاری و هدف در این مناطق حیاتی عمل کنند.
عباس مورادی ؛ عضو هیئت علمی موسسه آمار ایرانی
این خبر توسط یک توده نقل شده است و هیچ دیدگاه شخصی یا تحلیلی در مورد محتوا یا جزئیات ندارد. این گزارش فقط برای اطلاع رسانی و انتقال اخبار به مخاطب داده می شود.