به گزارش خبرگزاری انتخابتو، جشنواره فیلم ترایبکا امسال جشن «دنیروکان» خود را دیروز با گفتگوی هیجان انگیز کوئنتین تارانتینو و رابرت دنیرو به منظور تجلیل از یکی از بنیانگذاران نمادین خود آغاز کرد.
مهر نوشت: این مراسم بعد از ظهر جمعه با نمایش سومین فیلم تارانتینو، «جکی براون» محصول 1997 در نسخه زیبای 35 میلی متری وام گرفته شده از مارتین اسکورسیزی آغاز شد. در این فیلم، دنیرو نقش لوئیس گارا، مرد کم حرفی را بازی می کند که به تازگی از زندان آزاد شده و توانایی خشونت سریع را دارد.
رابرت دنیرو 80 ساله پس از نمایش جکی براون در جشنواره فیلم ترایبکا 2024 نیویورک، 27 سال پس از اکران فیلم نامزد اسکار، با کوئنتین تارانتینو، 61 ساله، به گفتگو نشست.
تارانتینو، فیلمسازی سریع در مقایسه با دنیرو کم حرف، بازی دنیرو و توانایی این بازیگر در به تصویر کشیدن کمدی “جکی براون” را در بحث 40 دقیقه ای خود پس از فیلم تمجید کرد. مرد از کام تعریف کرد.
در مورد جکی براون، تارانتینو به دنیرو اعتراف کرد: “احساس می‌کردم که تو را عصبانی کرده‌ام.” به نظر می رسد شخصیت شما دیالوگ چندانی ندارد. دنیرو در این فیلم نقش مردی ساکت را بازی کرد که به تازگی از زندان آزاد شده و درگیر داستانی پر از اتفاقات غیرمنتظره می شود.
تارانتینو درباره این نقش گفت: در این نقش دیالوگ زیادی وجود نداشت و بیشتر نمایش بازیگری از طریق وضعیت بدن، رفتار و جزئیات بود. به همین دلیل است که فکر می کنم شما بهترین بازیگر جهان هستید.
پس از تماشای فیلم، تارانتینو در سال 1995 احساس کرد که در حال تماشای جکی براون است، از مراکز خرید شلوغ گرفته تا نبود تلفن همراه، او نحوه کارگردانی دنیرو را به اشتراک گذاشت و گفت: «اگر چیزی نگویم، او برمی گردد به من.” “به چه فکر می کردی؟” به شوخی گفت: بگو.
اما تارانتینو گفت که او برای روش دنیرو تحت هدایت اولو گروسبارد مدیر موسسه ساندنس آماده شده است. او به تارانتینو توصیه کرد در «سگ‌های انبار» عمیق‌تر به شخصیت‌ها بپردازد و درباره دنیرو گفت: ببینید، وقتی بابی (دنیرو) کفش‌هایی را که شخصیت می‌خواهد پیدا می‌کند، به این معنی است که بسیاری از پیشرفت‌های شخصیت مشخص است. به او.
تارانتینو ادامه داد: بابی به من نگاه کرد و پرسید لویی چه کفشی پوشیده است. و من جواب داشتم! پاسخ اساساً این بود که پس از سال‌ها زندان، کفش‌های تنیس نوک خم یک ویژگی شخصیتی بود که دنیرو به آن گفت: «جواب خوب».
تارانتینو همچنین درباره چیزی صحبت کرد که مدت‌هاست در ذهنش بوده است: چرا مایک نیکولز دنیرو را از فیلمی که بعداً به «دختر خداحافظی» نیل سایمون تبدیل می‌شود، کنار گذاشت؟ نام اصلی “آیا بوگارت اینجا خوابید؟” کارگردانی این فیلم که در مرحله تولید بود توسط هربرت راس به پایان رسید و نقش اصلی به ریچارد دریفوس داده شد که برای او اسکار بهترین بازیگر مرد را در سال 1978 دریافت کرد.
دنیرو گفت که پس از برنده شدن اسکار بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم پدرخوانده قسمت 2 و همکاری با افرادی مانند برناردو برتولوچی در سال 1900، مارتین اسکورسیزی در راننده تاکسی و الیا کازان در فیلم The Last Tycoon، این نقش بین یک سری فیلم قرار گرفت. آثار.
در طول تمرین در برادران وارنر، نه نیکولز و نه دنیرو حس خوبی نسبت به فیلم نداشتند. دنیرو گفت: من خودم را به خاطر ندانستن برخی از انواع کمدی سرزنش می کنم. این نوع خاصی از کمدی نیل سایمون بود که باید به روش خاصی زمان بندی می شد و من در مورد آن هیجان زده نبودم.
وی افزود: جواب نداد. حدود دو هفته عکاسی کردیم و نشد. من سه بار در زندگی ام این تجربه را با یک کارگردان داشتم و این یکی از آنها بود.
دنیرو گفت: حتی قصد داشتم حقوق نگیرم و یک هفته دیگر تمرین می کنیم. سپس با نیکولز جلسه ای برگزار شد و او گفت که فکر می کند باید کار را تمام کنیم. حالم خیلی بد بود او واقعاً غمگین بود.
فیلمنامه در نهایت توسط سایمون بازنویسی شد و به «خداحافظ دختر» تبدیل شد و کازان از این خبر بسیار خوشحال شد زیرا توانسته بود دنیرو را در «آخرین سرمایه دار» جلوی دوربین ببرد.
دنیرو گفت: من نام کازان را شنیده بودم و چند بار با او ملاقات کردم، همه شهرت او را می دانستند، کار کردن با او به چه معناست، بنابراین من خیلی خوش شانس بودم که به کازان رفتم که عاشق بازیگران بود. کار نیکولز رویکرد متفاوتی بود و کازان هر چیزی بود که می شنیدم.
دنیرو گفت که در نهایت نیکولز را در یک شام ملاقات کرد، جایی که او از دنیرو عذرخواهی کرد و دنیرو به او گفت که مشکلی در آن وجود ندارد و گاهی اوقات این اتفاق می افتد.
او تاکید کرد که رویکردش در کار با کارگردانانی که شخصیت ها و نظریه های متفاوتی با رویکردهای متفاوت دارند، در بیشتر موارد صرفا کار است. وی افزود: وقتی وارد پروژه می شوم در کنار آنها هستم. همه به هم احترام می گذارند، من هم همینطور.
وی افزود: فیلم راه خود را پیدا خواهد کرد. شما می توانید نظر خود را بگویید، من چیزهایی را پیشنهاد می کنم و گاهی ممکن است با هم مخالف باشیم.
تارانتینو از دنیرو پرسید که چگونه با بازیگران جوان تر، بازیگران بریتانیایی و بازیگران پیش از براندو مانند تونی کورتیس که سبک های بازیگری متفاوتی دارند، ارتباط برقرار می کند. اما چنین لحظاتی برای دنیرو که گفت: “این بخشی از بازیگری است” هرگز علم موشکی نبود. شما باید، به همین دلیل من عاشق کار با کودکان و حتی حیوانات هستم. آنها غیرقابل پیش بینی هستند، اما اشکالی ندارد.
جکی براون در روز کریسمس سال 1997 در سینماها اکران شد و در اولین نمایش خود مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. اگرچه این پروژه با بودجه 12 میلیون دلاری ساخته شد، اما در گیشه نیز موفق بود و 74.7 میلیون دلار فروخت.
علاوه بر دنیرو بازیگر نقش لویی گارا در این فیلم، ستارگان دیگری مانند پم گریر، ساموئل ال جکسون، رابرت فورستر، بریجت فوندا و مایکل کیتون نیز در این فیلم بازی کردند. فورستر برای بازی خود نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد، در حالی که گریر و جکسون نامزدهای گلدن گلوب بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر مرد شدند.
دنیرو روز جمعه “Break It Up!” در اکران فیلم او همچنین به بیلی کریستال، یکی دیگر از شخصیت‌های این فیلم ملحق شد و متعاقباً در جلسه‌ای که کینگ میزبان آن بود، درباره این صحنه بحث کردند. این فیلم 25 سال پیش در سال 1999 اکران شد.
برنامه دنیرو در کن قرار است آخر این هفته با نمایش فیلم های پدرخوانده قسمت دوم، دفترچه یادداشت نقره ای، دوستان خوب و شکارچی گوزن ادامه یابد.
۲۲۰۵۷
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین