فلاپی مهدی دهگان ؛ 27 سپتامبر ، به مناسبت شهری ، روز شعر و ادبیات فارسی نامیده می شود. ادبیات فارسی یکی از مهمترین و زیباترین میراث فرهنگی در جهان است. این میراث فرهنگی در سایه فارسی مطرح شد.
به گفته انتخابتو ، ضررهای فارسی سابقه طولانی دارند. این زبان ، یکی از اولین زبانهای تاریخ بشر ، در طول سالها تغییر کرده است. با این حال ، ریشه های آن دائماً حفظ می شود و تا به امروز به یکی از پویاترین زبانهای انسانی تبدیل شده است.
پیرسی
در قرن هجدهم ، برخی از دانشمندان لاتین ، یونانی ، فارسی و غیره هستند. آنها شروع به تحقیق در مورد زبانهای خاموش کردند. نتیجه این مطالعه کشف مجموعه ای از زبانها معروف به “هندو-اروپا” یا “هندو-آرایه” امروز بود. تمام زبان های زیر زبان هندو-یکی از زبان اروپایی-یک زبان فارسی است-حتی اگر در این روز دستخوش تغییرات بسیاری شده اند ، اما هنوز ریشه های مشترک دارند.
تکامل زبان فارسی را می توان به سه دوره قدیمی فارسی ، فارسی میانه و جدید فارسی تقسیم کرد. ضررهای پیر فارسی به چهار دسته تقسیم می شوند که همه آنها به فارسی باستان تقسیم شده اند. این چهار زبان: مادی ، ساکای ، اوستا و فارسی باستان. در این میان ، فقط آثار زبانهای قدیمی فارسی و اوستا وجود دارد ، و استفاده از تعدادی از کلمات دیگر- کاملاً فراموش می شود.
زبان سکایی زبان ایرانیان است که در شمال و شمال شرقی ایران زندگی می کنند. زبان مادی مکانی است که Medes در بعضی از مناطق غرب و در مرکز ایران زندگی می کند. زبان قدیمی فارسی ، که تعداد زیادی از اعضای هیئت علمی در مناطق جنوبی ایران است ، به نام اکوسیستم نامگذاری شد. از این زبان ، مجموعه ای از کتیبه ها و کتیبه های دوره های مختلف تاریخی وجود دارد. زبان اوستا ، یکی از زبانهای شرقی ایران ، همچنین زبانی است که در آن کتاب مقدس قدیمی ایران در اوستا ثبت می شود ، بنابراین آن را ایستان نامیده می شود. سومری ، اکدی ، سیان ، ایلامیت و آفی در دوران باستان و در برخی از فلات ایران زبانهای دیگری بودند.
زبانهای مرکزی ایرانی
زبانهای ایرانی به گروههای شرقی و غربی تقسیم می شوند. زبانهای ایرانی میانه ، زبان سوگدیان میانه و زبان میانه سکسی و زبان خرهمی میانه و زبان بلکی. در همین حال ، زبان Sogdian متعلق به Sogd با مرکزیت سمکاند و بوخارا ، شمالی ترین قسمت ایران ، قسمت شمالی زبان ساکای ، زبان ساکای زبان ساکای از شمال و شمال بود.
از طرف دیگر ، زبانهای فارسی میانه گروه غربی ، که به آن زبان پهلوی نیز گفته می شود ، حاوی زبانهایی مانند پارتیان یا پهلوی یا پارتیان و ساسانید پهلوی است.
زبانهای جدید ایرانی
زبانهای جدید ایرانی به هفده زبان تقسیم می شوند. Pesto ، کرد ، ascei ، yaghnabi ، miniscani ، armouri ، trade ، pamiri ، baluchi ، tati ، taleshi ، gilaki ، tabari ، larry and bakhtiari ، استان فارسی ، Lasrizgar ، Singhehi and …
به هر حال ، زبان ترکیه این در دسته زبانهای ایرانی نیست. مردم آذربایجان ، یکی از اصلی ترین مردم ایران ، قبل از آمدن ترکها به ایران به زبان های ایرانی صحبت کردند به تدریج و با رابطه با قبایل ترکیه ، زبان مردم منطقه به Türkiye تبدیل شده است. در حقیقت ، در گذشته ، زبان مردم آذربایجانی ایرانی ، پهلوی ، خانواده تالشی و تاتی ، “فهلاوی آذری” یکی از زبانهای ایرانی بود. نام آذربایجان از کلمه “Etropathon” گرفته شده است ، که از نام یکی از سربازان مادی به نام “Atropate” گرفته شده است.
فارسی داری برای مدت طولانی یک زبان مشترک ایرانی است. این زبانی است که اشغال ادبیات ایران را فراهم می کند. با گذشت سالها ، قبایل مختلف ایرانی هنوز آثار خود را با زبان فارسی ایجاد می کردند و هنوز هم می دانستند.
منابع: تاریخچه زبان فارسی ، دکتر مهری بانگری | تاریخ قبل از اسلامی ایران ، رمان رومن گررمن