نیوشا طبیبی گیلانی در هم میهن نوشت: سید علی میرفتاح، نقاش و روزنامه نگار وطن پرست با سابقه، با الهام از دکتر عزیز نامه سرگشاده ای که خطاب به بهزیکیان نوشت منتشر شد. مضمون این نامه با نیت پاک، نرمی، ادب و لطافت برآمده از صفای باطن آقای میرفتاح نوشته شده است. معظم له که سال ها در گوشه نشینی به سر می بردند و با حس میهن دوستی در گوشه ای از آتلیه نقاشی خود مشغول نقاشی بودند، نکات مهمی را در این نامه به من یادآوری کردند که حتماً بخوانید و اگر نخوانده اید حتماً آن را پیدا کنید و بخوانید که به نظر من بسیار مهم است.
گرفتاری ما از آنجا شروع شد که مسئولی که عملکردش علیه کشور و ملت و نظام بود خود را خادم ملت خواند. برای فریب دادن سر و موضع و رفتارش را طوری می آراست که ما مردم فکر می کنیم «مرد مردم» است. غافل از اینکه جناب عالی کار خلاف و خلاف منافع ملی انجام داده اند. اقداماتی که تا به امروز پیامدهای بسیاری داشته است و ممکن است همچنان بر هر ایرانی زنده، مرده و متولد نشده ادامه داشته باشد.
جناب آقای دکتر در ابتدای دوره ریاست جمهوری مزیکیان نوشتم: «لطفاً رئیس جمهور ما باشید نه خدمتگزار ما، البته می توانید صمیمانه، گرم و متواضعانه – همانطور که هستید – عمل کنید، اما از آنجایی که رئیس جمهور کشوری بزرگ و تاریخی و نماینده مردمی منحصر به فرد با فرهنگ درخشان هستید، اجازه ندارید از اصول خارج شوید.
سخنرانی های مکرر رئیس جمهور محترم ما در جلسات مختلف، تکرار مطالب و عدم تسلط ایشان به فن بیان باعث دلزدگی، ناامیدی و گاه خجالت می شود. اظهارات تحسین برانگیز او در مورد ترکیه و کره که در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی چندان خوشحال نیستند و درگیر فساد و انواع مشکلات هستند، دل وطن پرستان ایرانی را به لرزه درآورد و باعث تأسف فراوان شد. من شخصا شاهد بوده ام که مخالفان ایران و حامیان اشغالگری اسرائیل می گویند. “چقدر تعجب آور است که کسی حرف درست را بزند!” و دردا هم طبیب بود. دل ایران دوستان سرشار از شادی است چرا که ما استعدادهای زیادی داریم و شایسته حاکمانی هستیم که استعدادها و توانایی های ملی ایران را بشناسند و بتوانند از این استعدادها و توانایی ها برای پیشرفت کشور استفاده کنند.
آقای رئیس جمهور آنقدر مشغول کارهای اداری و البته سخنرانی در جلسات مختلف است که احتمالا این مقاله حداقلی را نوشته و پروفسور نصایح دلسوزانه میرفتاح را نخواهند شنید. اما ای کاش یک نفر خوب در کنارشان بود که به آنها می گفت دویست کلمه نصف کار نیست و زمان مانند باد می گذرد. هر حرکت شما، هر حرف شما توسط مردم دنبال می شود، در مورد آن صحبت می کنند، امید و ناامیدی را تجربه می کنند. رفتار شما در صندلی ریاست جمهوری، پیاده روی شما، پوشش شما برای مردم مهم است.
رعایت پروتکل ها و رعایت دقیق انضباط در رفتار، گفتار و پوشش پدیده ای نیست که بتوانیم آن را نقطه مقابل مردمی بودن، انقلابی بودن و تاثیرگذاری بدانیم و بتوانیم از غرب فرار کنیم و وارد کنیم. به چین نگاه کنید، آخرین رژه ای که کشورهای غربی را به لرزه درآورد، نمایشی از نظم مستحکم، ارتش قدرتمند و دولتی بود که در عملکرد و جدیت خود کوتاهی نمی کند. پیام آنها این بود که این ماشین آهنی عظیم شکست ناپذیر است. چرا باید دنیا را با سردرگمی، عدم برنامه ریزی و قرار گرفتن در هر جهتی بار کنیم؟ البته این طور نیست و کشور با نظم و ترتیب در حال پیشرفت است، اما هدف از بیان چنین اظهاراتی که خبرگزاری ها بلافاصله با توضیحات و تحلیل می رسانند چیست؟
در پایان این یادداشت آرزو می کنم رئیس جمهور محترم، پاک و میهن دوست کشورمان به جای سخنرانی در تجمعات، در دفتر خود بنشیند و با گزارش، بازرسی و بازدید، مشکلات کشور را با وزرا و معاونان خود حل کند. پیشنهاد آقای میرفتاح این بود که روزه خاموشی در کشور برقرار شود تا مشکل سخنرانی روزانه صدها و حتی هزاران مسئول در سراسر کشور حل شود. سخنان خرده پاها و مدیران رده پایین صدها بار برای کشور هزینه های حقوقی و سیاسی ایجاد کرده و یا باعث رنجش و ناراحتی و ناامیدی مردم شده است. هر چه زودتر این سنت بد از بین برود، بهتر است.