به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از همشهری آنلاین، «شاه نقش» جدیدترین ساخته شهید احمدلو پس از اکران در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر روی اکران سینماها رفت. فیلمی با مضمون عشق به سینما که کارگردان می گوید: «در فیلم شاه نقش من خیلی خودم هستم؛ پس این فیلم از زندگی من در سینما می گوید. من با سینمای ایده آل، حرفه ای و رویایی بزرگ شدم و طبیعتاً به واسطه حضور پدرم در زندگی ام و حضور ایشان در فیلم های آقای مسعود کیمیایی، در این سبک زندگی که من را در فضایی که در این فیلم ساخته شد، تعریف کردم. من همیشه تاریخ سینما را مطالعه کرده ام و همه این اتفاقات باعث ایجاد ناراحتی در روح من شده است و این نگرانی روی اهالی سینما نیز تاثیر گذاشته است. در مورد: “بزودی متوجه شدم که این افراد در رویاها و رویاهای خود شکست خورده اند.” «سلام سینما» ضیاءالدین دری. شهید احمدلو در «شاه نقش» سعی کرد از منظری متفاوت به این موضوع بپردازد. این فیلم که از نماز صبح تا روز اکران عمومی با واکنش های متفاوتی روبرو شد، سوژه برنامه کات فیلم جمعه شب بود اما سعید. قطبی زاده از رویکرد و کیفیت فیلم «شاه نقش» انتقاد کرد.
• مسعود فراستی مجری و منتقد برنامه کات: به نظر من فیلم «شاه نقش» شهید احمدلو یک فیلم بی نظیر است و شبیه فیلم های ساخته شده در ایران نیست. این فیلم با کلیشه ها خیلی خوب کار می کند و به نظر من کار با کلیشه در یک فیلم بد نیست. در فیلم «شاه نقش» مخاطب ابتدا متوجه سیاهی ارتش و شکل حکومتی می شود که این سیاهی به دست آورده است و باندهای موجود را درک می کند. لوکیشن های فیلم شاه نقش را با دیدن فیلم می شناسیم. این فیلم با تلاش برای نوستالژیک دهه 50 سعی می کند هم جدید و هم نوستالژیک باشد.
• سعید قطبی زاده، منتقد سینما: باید بگویم با توجه به صحبت های شما نقد فیلم شاه نقش برایم سخت است. من این فیلم را دوست نداشتم و اساساً فیلم هایی از این دست را که فرهنگ غالب در آن حاکم است، دوست ندارم. این مدل های فیلم معنای جذابیت را به گونه ای متفاوت تعریف می کنند یا از بین می برند. چند بازی، نمایش های طنز، بازی بازیگرانی مثل فردین و بهروز و البته عشق رایج به سینمای اجتماعی دهه 50 از «قصیر» تا «کندو» را دوست ندارم.
مثلا من فیلم «سزار» را دوست دارم و «کندو» را بیشتر دوست دارم. از آنجا که یک تحلیل در پشت این وجود دارد، نه فقط تعقیب سزار. این مدل لامپ سینما مورد علاقه من نیست. دوست دارم در چنین فیلم هایی قواعد ژانر، نحوه اجرای آن در ایران، دیالوگ نویسی و کارگردانی داستان برایم مهم است.
محبوبیت برخی فیلم ها برای برخی دوستان (البته منظورم شهید احمدلو نیست) نقاط مشترک زیادی دارد، ای کاش با جدیت بیشتری به این موضوع نگاه می کردیم. این فیلم ها چه اهمیتی دارند، در چه مقطعی فیلمبرداری شده اند، چه تاثیرات فرهنگی و اجتماعی دارند؟ باید به جنبه های استعاری این فیلم ها از منظر تاثیری که در آن دهه گذاشتند و اینکه احزاب و گروه هایی که در آن زمان وجود داشتند در موج اعتراضات اجتماعی عمل کردند، نگاه کرد.
59243
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین