یک قیچی بزرگ دیگر از کریستیانو رونالدو. سی آر سون خاطره آن قیچی تاریخی را در تورین امشب در ریاض زنده کرد.
کریستیانو رونالدو امشب برای چند ثانیه ورزشگاه الاول پارک را در سکوتی عجیب فرو برد. سکوت مبهوت کننده النصر 3-1 پیش افتاد، بازی تقریبا تمام شد، 90+6 دقیقه به طول انجامید و همه منتظر سوت پایان بودند. با این حال، رونالدو هیچ مسابقه ای را در ذهن خود “تمام” نمی بیند. این تفاوت اسطوره با دیگران است. شکی نداریم که اگر در ذهن رونالدو بودیم این جمله را می شنیدیم: تا من نگویم بازی تمام نمی شود!
او توپ را از سمت راست به جایی که کریس ایستاده بود پاس داد، توپ بلندی بود، شاید کمی عقب تر از آنچه باید می بود. اما هیچ شرایطی برای رونالدو بد نیست. او می تواند از هر موقعیتی شاهکاری بسازد. می توانید ده ها مورد را به یاد بیاورید که کریستیانو این کار را انجام داد. امروز عصر، وقتی مسیر توپ را با چشمان اشعه ایکس اسکن کرد، بدنش را پیچاند، با پشت به سمت دروازه به هوا پرید، برای چند ثانیه در فضا شناور شد و وقتی زمان تمام شد، تصویری آشنا برای همه ما زنده شد: قیچی پشت که ما را به یاد دنیای تورین می اندازد. همان شوت تاریخی مقابل یوونتوس، همان پرواز غیرممکن، همان تکنیک ناب و گل قیچی برگشتی که هنوز روی لوگوی برنامه های ورزشی می بینیم.
توپ با قدرت به گوشه دروازه رفت و دروازه بان فقط تماشا کرد. هواداران النصر از خوشحالی پریدند. حتی هواداران رقیب هم از دیدن چنین گل زیبایی خوشحال شدند، به خصوص که این مهاجم یک اسطوره محبوب بود. رونالدو در شب ریاض دوید، فریاد زد و شادی خود را نشان داد. شادی که به نظر می رسد امشب از سال 2018 به ریاض منتقل شده است: سوو.