به گزارش خبرگزاری انتخابتو به نقل از آفتاب نیوز: تیم مسعود کیمیایی در حال انتخاب هنرجویان بازیگری برای فیلم جدید است. پولاد کیمیایی آزمایش ها را انجام می دهد و احتمالاً نتایج را به پدر نشان می دهد.
هیچ چیز غیرعادی تا اینجا نیست. بسیاری از فیلمسازان استعدادهای خود را در میان شاگردان نزدیک خود کشف می کنند.
اما وقتی شنیده می شود برای هر امتحان یک میلیون تومان از دانش آموز دریافت می شود، ماجرا رنگی کاملاً متفاوت به خود می گیرد; رنگی که نه شباهتی به تجربه غنی سینمای ایران دارد و نه در خور نامی است که تاریخ نیم قرنی این سینما را یدک می کشد.
این یک میلیون بخش دقیقاً چه بخشی از داستان را پوشش می دهد؟ آیا مدرسه ای به نام “شیمی” برای تست دانش آموزانش به این مقدار پول نیاز دارد؟ اما در مورد دانشجویانی که برای شانس دیده شدن بدون تردید برای تجربه آن هزینه خواهند کرد، چه می‌توان گفت؟ کدام مدرسه معتبر سینمایی برای تماشای نمایشنامه و شنیدن چند دیالوگ برای ممیزی ها هزینه می دهد؟
حقیقت این است که امتحانات به طور ذاتی بخشی از فرآیند استخدام است.
شناسایی استعدادها وظیفه کارگردان و بازیگران است. کالایی برای فروش وجود ندارد بلیط ورودی در هیچ کجای دنیا فروخته نمی شود.
چند نفر در حال آزمایش هستند؟ 1000 نفر؟ 2000 نفر؟ اگر این ارقام درست باشد یعنی میلیاردها پول از جیب کسانی که فقط می خواهند دیده شوند، با هزار امید و لذت خام برداشته شده است.
هزینه اجاره دوربین تست و دستمزد مسعود سلامی فیلمبردار معروف اینگونه باید در بودجه فیلم لحاظ شود!
سال ها پیش حمید سااریگیان جمله ای ماندگار گفت که به این معناست: «هر جا برای امتحان از شما پول خواستند، بس کنید و برگردید؛ هنر آنجا کم است. و امروز این توصیه بیشتر از همیشه مرتبط است.
مسعود کیمیایی یکی از ارکان سینمای ایران بوده و هست. این بخشی از حافظه جمعی است، بخشی از سینمای اعتراضی، بخشی از دورانی است که فیلمسازان برای معنا فیلم می ساختند، نه عامل.
دهه ها تاریخ پشت نام او نهفته است و نسلی از بازیگران و فیلمسازان روایت های او را دنبال کرده اند. آیا چنین نامی سزاوار تسلیم شدن در برابر روش هایی است که بیشتر شبیه بهره برداری از امید است تا کشف استعداد؟
خطر دیگری در این داستان وجود دارد: فرزندسالاری. آقای کیمیایی خام، گول این مشورت را نخورید. تجربه نشان داده است که هر جا خانواده‌گرایی بر تصمیم‌های هنری غلبه کند، نتیجه چیزی جز از بین رفتن اعتبار نیست.
هیچ چیز نه برای پدر و نه برای فرزند به دست نمی آید. برای چه ابری بگویم چه دردهایی که برای حفظ آبروی مردی چند فصل کشیدم!
حقیقت تلخ این است که امروز نسل جوان عاشق سینما بیش از هر زمان دیگری آسیب پذیر است. دسترسی افزایش یافته است اما فرصت واقعی کاهش یافته است. در چنین وضعیت شکننده ای، گرفتن یک میلیون تومان برای چند دقیقه تست، چیزی جز کوله بری مشتی از مشتاقان بی پول نیست.
این کار را نکن آقای کیمیایی! کسانی که سینما را دوست دارند باید به آن ادامه دهند. نگذارید عشقشان به کالایی تبدیل شود که در صف اعتصاب فروخته شود.
مسعود کیمیایی اگر می خواست می توانست نوید فیلمی را بدهد که مورد تحسین مردم قرار گیرد نه دانشجویانی که برای یک نگاه اجمالی هزینه کنند که شاید دستمزد یک ماه هم نباشد.
زمان پایان دادن به این راه است. نه تنها برای دانش آموزان، بلکه برای پاسداشت شکوه و ناموس در شناسنامه سینمای ایران. به خاطر سینما از سینما بگذرید، نه به قیمت فروش رویاهای کسانی که تازه پا به این دنیا گذاشته اند.
243
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین