روزنامه جوان نوشت: مردم به احساسات شخصی ما گوش ندهند که هر وقت حالمان خوب است و از مشکلی خوشحال و خوشحال می شویم بگوییم خوب است و وقتی ناراحت هستیم چشمانمان را می بندیم و به زشت ترین شکل ممکن شرایط را توصیف می کنیم که رویه این روزهای خیابان علیه فوتبال است. همان فوتبالی که پله ای برای صعودش شد، مورد زشت ترین انتقادها قرار گرفت، از کتاب های جامعه شناسی که خواند به هزار و یک دلیل که امروز کمتر کسی می داند.
تنها چیزی که خیابون داره فوتباله ولی اگه روی شاخه هم بنشینه شاخه اش رو می بره! رفتار او شاید این تصور را ایجاد کند که فردی در فوتبال ذهنش را به چیزی معطوف کرده و با چنین نیت بدی سعی در نابودی او دارد. شاید اگر اسطوره ای مثل دهداری در همان روز زیر سوال می رفت، امروز از سوی جامعه فوتبال و افراد جامعه زیر سوال نمی رفت!
باورش سخت و دشوار است، اما او کوچکترین فرصتی را برای فوتبال بازی کردن و تبدیل شدن به فوتبالیست جامعه، خیابان تریبونی که اسیر خود کرده است، از دست نمی دهد. او در آخرین اظهارات خود به صراحت گفت که فردی با عادات رفتاری اجتماعی نمی تواند انسان پاکی باشد و فوتبالیست شود، زیرا در فضای رقابتی فوتبال نمی توان سالم بود و باید افراد ناسالم زیادی را در کنار خود داشته باشید!
سخنانی که بیشتر شبیه یک واکنش کینه توزانه است تا تحلیل جامعه شناختی. اما باورنکردنیتر این است که او با وجود سالها حضور در فوتبال، هنوز معنای تاکتیک و تکنیک را نمیداند و آن را کلاهبرداری میداند: “در رختکن به بازیکنان تقلب یاد میدهند!” که این عادلانه نیست؛ ورزش عادلانه و جوانمردانه نیست! ورزش یعنی دویدن، چون اگر تو بدوی، دیگران هم می دوند، هر که بهتر بدود برنده است! اما فوتبال، بسکتبال، کشتی و اینها فریب است، فریب یا همان تاکتیک یعنی نامردی!»
البته جامعه به شنیدن جملات قصار و اشتباهات وحشتناک خیابانی در گزارش فوتبال عادت کرده است، اما به نظر می رسد او راه خود را تغییر داده و در این مسیر جدید به بیراهه رفته است. چه زمانی که تصمیم به فیلمبرداری مستند فوتبالی می گیرد و از خجالتش خجالت می کشد، چه حالا که روی سکو می رود، جملاتی که در هیچ جعبه عطری پیدا نمی شود، به خاطر افراد بی سوادی که اصلاً فوتبال را نمی فهمند و هنوز فکر می کنند ۲۱ نفر دنبال توپ هستند، از دهانش بیرون می آید. شاید به این دلیل که این تنها راهی است که او را برای چند روز در کانون توجه قرار می دهد، اما به چه قیمتی دیده شدن؟
شکی نیست که فوتبال نیز مانند سایر عرصه های جامعه و ورزش دارای مشکلات، ایرادات و مفاسد است و رسانه ها، کارشناسان و پیشکسوتان نیز در مواقع ضروری بارها به این موضوع پرداخته اند، اما سخنان خاییانی انتقاد از فساد نیست، بلکه تنها توهین به کل جامعه فوتبال است.
اما ای کاش قبل از بیان بی پروا هر چه به ذهنش می رسد به این نکته مهم توجه می کرد که درآمدش سال هاست از فوتبال گرفته شده است. اگر اینطور بود او همان فوتبالیستی است که نمی خواهد این روزها در گوشه ای راحت دنبال کار دیگری برود اما با سهم گرفتن از این میز پهن این موضوع را زیر سوال می برد و در پاسخ به این حرف ها خیلی ها می گویند تکلیف خیابان روشن است!
البته خوب است که به این مرد ثابت کنیم که درست می گوید! خياني مثل هميشه وقتي با انتقادات شديدي روبه رو شد، سعي كرد حرفش را عوض كند و با بيان اينكه حرف هايش ديدگاه او نيست، ديدگاه مادي گرايان است، گفت: من فقط گفتم مادي گرايان چنين نگاه جامعه شناسانه اي به فوتبال دارند، اين نگاه مادي گرايان است، چه كسي نظريه مادي گرايان را قبول كرد كه من قبول كردم؟ اما آیا این توصیه به خانواده ها مبنی بر اینکه فرزندانشان فوتبالیست نشوند نظر مادی گرایان بود؟ از آنجایی که او دیگر با اصطلاحات کوتاه گو و گزینشی آشنا نیست، بهتر است کسی به او یادآوری کند که پرحرفی آفت گفتار است.