اگر اهل شوخی باشید، احتمالا افسانه «توماس کراپر»، لوله کش انگلیسی که گفته می شود اختراع توالت بوده و نامش برای همیشه با این وسیله گره خورده است را شنیده اید. حقیقت این است که اولین نمونه های توالت هزاران سال قبل از آقای کراپر وجود داشته است.
قدیمی ترین توالت های کشف شده به حدود 5000 سال پیش در بین النهرین باستان باز می گردد. این توالتها گودالهای سادهای بودند که داخل آنها لولههای سرامیکی دراز بودند و زبالههای جامد در ته آن باقی میماند و به خاک اطراف نفوذ نمیکرد، در حالی که مایعات به آرامی از سوراخهای کوچک بیرون میآمدند. متاسفانه نام کسانی که آنها را طراحی کرده اند در تاریخ گم شده است.
ساخت توالت های پیچیده تر
حدود هزار سال بعد، توالت های پیچیده تری در تمدن مینوی باستان در جزیره یونانی کرت ساخته شد. این نوآوری بعدها توسط رومیان مورد استفاده قرار گرفت.
توالتهای عمومی رومی، با ردیفهایی از نیمکتهای سنگی که بر روی فاضلاب قرار گرفتهاند، ویژگی انقلابی لولهکشی متمرکز را نشان میدهند. در این سیستم به جای اینکه همه کار خود را با یک سطل آب تمام کنند، تمام زباله ها با جریانی ملایم آب به فاضلاب مرکزی و سپس به رودخانه هدایت می شد.
انقلاب در زمان ملکه الیزابت
پیشرفت بزرگ بعدی در ساخت توالت تا سال 1596 اتفاق نیفتاد. در این سال، سر جان هرینگتون، یکی از درباریان ملکه الیزابت اول، اولین توالت سیفون مدرن را طراحی کرد. او نام اختراع خود را “آژاکس” گذاشت. نمونه ای از این توالت در خانه خود هرینگتون و دیگری در کاخ ریچموند نصب شده است.
طبق گزارش ها، توالت به 7.5 گالن (28 لیتر) آب در هر شستشو نیاز داشت و یک نقص عمده داشت. اختراع هرینگتون، توالت، لوله S شکل یا گلو شتر نداشت و این بدان معناست که بوی نامطبوع فاضلاب به راحتی به محیط باز می گردد. جای تعجب نیست که آژاکس هرگز محبوب نبود.
کلید حل این مشکل در سال 1775 توسط یک مخترع اسکاتلندی به نام “الکساندر کامینگ” پیدا شد. او اولین حق ثبت اختراع را برای توالت فلاش دریافت کرد. طراحی آن شامل یک لوله S شکل (شتر مرغ) و یک سیستم شیر آب پیشرفته تر، بسیار شبیه به توالت های امروزی بود.
نقش توماس کراپر در ساخت توالت
توماس کراپر تا دهه 1860 در صحنه ظاهر نشد. بین سالهای 1881 و 1896 او 9 اختراع لوله کشی را به ثبت رساند. با این حال، هیچ یک از اینها برای توالت کاملاً جدید نبود و فقط تعویض لوله ساده بود.
تجهیزات او، به نام “CRAPPER” ممکن است الهام بخش زبان عامیانه آمریکایی اوایل دهه 1900 برای توالت باشد.
امروزه مهندسان در تلاش هستند تا توالت های آینده را طراحی کنند. این توالت یک دستگاه فوق بهداشتی است که بدون نیاز به شبکه آب و فاضلاب کار می کند. نمونه اولیه آنها، Blue Diversion، آب را تصفیه و بازیافت می کند و زباله ها را به کود تبدیل می کند، راهی آسان و سازگار با محیط زیست برای بهبود سلامت و نجات جان مردم در کشورهای در حال توسعه.
منبع: کجارو