سید حسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح طلب، اکنون دبیرکل حزب پیمانکاران ساختمان است. وی پیش از این ریاست دفتر ریاست جمهوری (در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی)، معاونت دو دوره (پنجم و ششم)، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی (در دوره ریاست جمهوری سید محمد خاتمی) را بر عهده داشت.
به گزارش شرق، وی در یکی از گفتگوها به آخرین مشکلات کشور پرداخت. متن مصاحبه وی به شرح زیر است:
آقای مرعشی، امروزه با هیچ تعبیر سیاسی اجتماعی نمی توان اقتصاد و معیشت را تحلیل و تفسیر کرد. اگرچه در دولت های گذشته شاهد افزایش قیمت ارز و سکه بودیم، اما به دلیل انتقادات، دولت ها حداقل دست به کار شدند و در عمل تصمیم گیری کردند; مهم نیست که این اقدامات چه تاثیری بر قیمت ها دارد. اما آنچه در دولت چهاردهم اتفاق افتاد به هیچ وجه قابل تحلیل و تفسیر نیست و حتی برخی به این نقطه رسیدند که برای اتفاقات این دوره از واژه بی تابعیتی استفاده کنند.
من با استفاده از اصطلاح “بی تابعیت” مخالفم. به نظر من ما با «بلاتکلیفی» مواجه هستیم تا بی تابعیتی.
به نظر من این بازی با کلمات است. در واقع شرایط فعلی به گونه ای است که موضوع بلاتکلیفی یا بی تابعیتی هیچ تفاوتی در درک ابر بحران کنونی ندارد.
بله قطعا اوضاع خوب نیست. اما با توجه به شرایط سختی که ایران در آن قرار دارد، موضوع باید در چارچوب بلاتکلیفی تحلیل شود.
بلاتکلیفی یعنی چه؟
متاسفانه ایران در این مدت فرصت های زیادی را چه در سطح منطقه ای و چه در سطح بین المللی از دست داد. نتیجه وضعیت فعلی کشور است. همانطور که می بینید اقتصاد ما تحت فشار سنگینی است.
اینجاست که برمی گردیم به بحث بلاتکلیفی یا بی تابعیتی آقای مرعشی. ما در تابستان 1404 همان مشکلات فرصت طلبانه را در سیاست خارجی و حتی تجربه جنگ تجربه کردیم. اما آنچه در پاییز و زمستان 1404 اتفاق افتاد کاملاً متفاوت بود. هیچ منطق معقولی برای یک بحران فوق العاده در این سطح وجود ندارد. اما بن بست دیپلماتیک موضوع جدیدی نیست.
بازگرداندن تصمیمات پس از تحریم ها و اجرایی شدن مکانیسم ماشه موضوع جدیدی نیست. در عین حال، بحث جنگ در حال حاضر به طور جدی مطرح نیست. با وجود اینکه جنگ بود، ما این تابستان را تجربه کردیم. اما در واقع مشکل این روزها بلاتکلیفی نیست، فرصتهای هدر رفته نیست، بلکه فقدان دولت است.
مشکلاتی که ذکر کردید یک شبه ظاهر نشدند. مجموعه ای از مشکلات انباشته منجر به رکود شدید تورمی شد و تورم بالای 55 درصد افزایش یافت و رشد اقتصادی منفی بود. همه اینها در فضایی رخ می دهد که مقامات ارشد کشور آمادگی تصمیم گیری جدی را ندارند. به نظر می رسد آمادگی لازم برای اتخاذ تصمیمات مهم وجود ندارد، در حالی که ایران امروز به شدت نیازمند تصمیمات سخت، قاطع و حیاتی است. سوال اساسی این است که آیا اراده و عزم جدی برای ایران و ملت ایران برای ورود به چنین عرصه تصمیم گیری مهم و سرنوشت سازی وجود دارد؟
اجازه بدهید من از شما سوال خود را بپرسم. به گفته معظم له آیا اراده و عزم جدی برای ورود به چنین عرصه تصمیم گیری مهم و حیاتی برای ایران و ملت ایران وجود دارد؟
به تصمیمات مناسب مسئولان مربوطه چندان خوشبین نیستم.
از روی بلاتکلیفی به تصمیم سختی رسیدیم. منظورتان از تصمیم دشوار چیست؟ و اساسا برای برون رفت از بحرانی که کشور در آن قرار دارد چه راه حلی را پیشنهاد می کنید؟
راه حل های موجود بسیار متنوع نیستند. ما چند راه حل بیشتر در پیش نداریم. یا شرایط بسیار خطرناکی بر کشور و مردم حاکم است و در نتیجه حتی باید شورایی ایجاد شود که هم بتواند دولت را اداره کند و هم مجلس را در امور قانونگذاری هدایت کند و تصمیمات مهمی بگیرد و یا اینکه جناب آقای دکتر در کابینه و دولت مزیکیان تجدیدنظر جدی به ویژه در خصوص وزرای جنجالی و مورد انتقاد ایجاد شود.
به نظر شما تعمیر کابینت کمکی می کند؟
بله او می تواند پاسخ دهد.
اگر به عنوان راه حل به دنبال تغییر جدی در کابینه هستید، چه کسی باید جایگزین شود؟ آیا تغییر این وزرا یا رئیس کل بانک مرکزی می تواند بحران کنونی را حل کند؟ آیا این افراد در ایجاد تغییرات خود موثر بوده اند؟ اگر راه حل شما را بپذیریم، چه کسی را توصیه می کنید؟
افرادی که مایلند از خودگذشتگی مسئولیت را بپذیرند و حتی شهرت خود را در اختیار عموم بگذارند. کسانی که با در نظر گرفتن تبعات و شرایطی که کشور به ارمغان می آورد وارد عرصه تصمیم گیری می شوند و کشور را از این وضعیت بلاتکلیفی نجات می دهند. زیرا همانطور که گفتم اساس افزایش این مشکلات در بلاتکلیفی و ناتوانی در تصمیم گیری است; تصمیم گیری واقعی