به گزارش خبرگزاری انتخابتو، دلون در مصاحبه ای با برنامه تلویزیونی ایتالیایی «رای 1» در سال 1996 خود را فرانسوی الاصل اما در دل ایتالیایی معرفی کرد.
به گزارش ایسنا، این بازیگر که به زبان ایتالیایی به خوبی صحبت می کند، به روزنامه نگار جیجی مارزولو گفت که در یک جشنواره در مورد زندگی خود به عنوان یک هنرمند و مهمتر از همه، زندگی خود به عنوان یک مرد صحبت می کند. دلون همچنین گفت که افتخار می کند که زبان و سبک زندگی را در ایتالیا آموخته است که نوستالژی زندگی رومی را در اوایل دهه 1960 تداعی می کند، چیزی که فدریکو فلینی به خوبی در آثارش به تصویر کشیده است.
آلن دلون که دیروز پس از چندین سال بیماری در سن 88 سالگی درگذشت، هنوز 25 ساله نشده بود که در سال 1959 با لوکینو ویسکونتی فیلمساز ایتالیایی آشنا شد. دو سال بعد، تحت رهبری ویسکونتی، در روکو و برادرانش، تبعیدی از جنوب ایتالیا را به تصویر کشید که در فضای تاریک میلان در جریان معجزه اقتصادی، دوره مهاجرت دسته جمعی مردم فقیر جنوبی به شهرهای آباد و پر رونق جهان رخ می داد. . شمال تشکیل شد.
در سال 1963، در یکی دیگر از فیلم‌های ویسکونتی، دلون نقش تانکردی، پسر اشراف فاسد سیسیلی را بازی کرد و لحظه مهم دیگری را در تاریخ ایتالیا در شاهکار پلنگ برنده نخل طلا زنده کرد. جشنواره فیلم کن.
در همین حال در فیلم «کسوف» (1962) ساخته استاد بزرگ ایتالیایی میکل آنجلو آنتونیونی در کنار مونیکا ویتی بازی کرد و ده سال بعد در «اولین شب صلح» (1971) والریو زورلونی بازی کرد. او در تلاطم های سیاسی و اخلاقی پس از سال 68 نقش فردی بدون گذشته و آینده را بازی کرد. در سال 1969 در فیلم «سیسیلی ها» به کارگردانی هنری ورنولی نیز بازی کرد.
دلون در ادامه همکاری با سینماگران ایتالیایی در سال‌های 1973 و 1975 در فیلم‌های «خروج ممنوع» و «زورو» ساخته دوچو تساری جلوی دوربین رفت.
آلن دلون نیز تأثیر بسزایی بر سینما و فرهنگ ایتالیا داشت و ادای احترام سینمای ایتالیا به او نه تنها نقش او را در سینمای ایتالیا برجسته می کند، بلکه روابط فرهنگی نزدیک فرانسه و ایتالیا را در دوران طلایی سینمای اروپا نشان می دهد. سبک، کاریزما و استعداد دلون او را به چهره ای محبوب در ایتالیا تبدیل کرده است، جایی که او به اندازه زادگاهش فرانسه بخشی از تاریخ سینمای این کشور است.
2455555
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین