کوررنگی یک پدیده نسبتاً شایع است که تقریباً از هر 12 مرد یک نفر و از هر 200 زن یک زن در سراسر جهان به آن مبتلا می شود.
به گزارش یورونیوز؛ در سمت دیگر این بیماری، وضعیت بسیار نادرتری به نام “تتراکروماسی” وجود دارد. در این حالت، مردم می توانند رنگ هایی را ببینند که اکثر مردم عادی نمی توانند آن ها را ببینند. یک فرد معمولی سه رنگ می تواند تقریباً یک میلیون ترکیب رنگ را ببیند. این عدد تقریباً 100 میلیون ترکیب رنگ برای یک چهارضلعی است. پس منشا این قدرت خارق العاده در تشخیص رنگ چیست؟
درست مانند کوررنگی، این بیماری نیز نتیجه یک جهش ژنتیکی است. جد مشترک همه مهره داران تتراکورد بود، اما پستانداران، از جمله انسان، این ویژگی را در طول تکامل خود از دست دادند. دید چهار رنگ در میان گونه های مختلف پرندگان، ماهی ها، دوزیستان و خزندگان نیز مشاهده شده است و ماهی قرمز یکی از موجودات چهار رنگ به شمار می رود.
اکثر مردم با سه سلول مخروطی در هر چشم متولد می شوند که به ما کمک می کند ترکیب های مختلف را در طیف رنگ تشخیص دهیم. در حالی که افرادی که با کوررنگی متولد می شوند دارای 2 سلول مخروطی در هر چشم هستند، افرادی که بینایی تتراکروماتیک دارند دارای 4 سلول مخروطی در هر چشم هستند. در واقع با این تعداد سلول مخروطی، چهار رنگ بیننده دارای 4 کانال مستقل برای انتقال اطلاعات رنگ به چشمان خود هستند.
معلم هنر چهار رنگ کنستا آنتیکو می گوید: در حین یک درس در پارک به بچه ها گفتم که به نور آب نگاه کنند. آیا می توانید درخشش صورتی روی آن سنگ را ببینید؟ آیا می توانید قرمزی لبه آن برگ را ببینید؟ دانش‌آموزان همگی سرشان را به علامت تایید تکان دادند.
او افزود: «سالها بعد متوجه شدم که آنها برای گفتن حقیقت بیش از حد مؤدب هستند. رنگ هایی که من به وضوح می دیدم برای آنها نامرئی بود.” تصور می شود که تا 12 درصد از افراد دارای کروموزوم X ممکن است تتراکروماتیک باشند، اما همه افراد دارای این ویژگی ژنتیکی نمی توانند دنیایی از رنگ های روشن مانند آنتیکو را تجربه کنند.
این بستگی به این دارد که آیا مخروط اضافی دارای تنظیم فرکانس متفاوتی نسبت به مخروط های دیگر است و آیا کانال رنگی چهارم وجود دارد که به مغز اجازه می دهد اطلاعات رنگ اضافی را پردازش کند. در حالی که کوررنگی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است، اطلاعات نسبتا کمی در مورد تتراکرومی و اطلاعات کمی در مورد شیوع آن یا تأثیر آن بر بینایی وجود دارد.
تصور می‌شود که افراد مبتلا به تتراکروماسی ضعیف ممکن است کمی بهتر از افراد عادی در تشخیص ترکیب رنگ‌ها باشند و افراد دارای تتراکروماسی قوی ممکن است دنیا را در رنگ‌هایی ببینند که بقیه ما نمی‌توانیم. اگرچه ادعاهای زیادی در مورد این موضوع در اینترنت وجود دارد، اما در حال حاضر هیچ روش آزمایشی قابل اعتمادی وجود ندارد که بتواند وجود چنین وضعیتی را در انسان تشخیص دهد.
محققان از آزمایش DNA برای شناسایی جهش هایی که می توانند باعث این بیماری شوند استفاده کردند. با این حال، این به تنهایی برای تأیید تتراکروماسی کافی نیست و آزمایش با استفاده از فناوری بسیار تخصصی در یک محیط تحقیقاتی برای اثبات این مورد نیاز است. با این حال، نحوه درک رنگ ها ممکن است از فردی به فرد دیگر، حتی در میان افرادی که دارای سه سلول مخروطی استاندارد هستند، متفاوت باشد. زیرا درک رنگ ها نه تنها با آنچه می بینیم، بلکه بر اساس نحوه تفسیر مغز از این رنگ ها نیز تعیین می شود.
این می تواند کاملا ذهنی باشد و به توضیح اینکه چرا برخی از مردم سبز را آبی می بینند کمک می کند. حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نحوه دیدن رنگ ها ممکن است به زبانی که صحبت می کنید بستگی داشته باشد. محققان می گویند عینک های خاصی ساخته اند که می تواند به همه آبزیان این توانایی را بدهد که دنیا را از منظر خودشان ببینند.