هر دو از استعدادهای دهه هشتاد بودند. الهام حمیدی متولد آذر 1335 و نیوشا دیغمی متولد تیرماه 1338 است. بازیگران بد دهه هشتادی نیستند. الهام حمیدی با درخشش ابتدا با گهواره مادری و سپس با فیلم خیلی دور، خیلی نزدیک نامزد و برنده جایزه شد. مجسمه و حافظ و حتی سیمرغ. نیوشا دیغمی می توانست نقش طناز طباطبایی را در تسخیر قلوب جوانان کشور بازی کند که اگر شن و ماسه ده سال بعد اتفاق می افتاد. او بازیگر خوبی بود که در فیلم هایی مانند حس پنهان و یاغی استعداد خود را نشان داد و نامزد دریافت سیمرغ و دینیس شد.
به گزارش هفت صبح اما از اواخر دهه هشتاد به بعد قطب نما را از دست دادند. شرایط ماندن بازیگران سینما در ردیف اول را فراموش کردند. آنها هنر بازیگری را دست کم گرفتند و عوارض آن مانند شهرت، پول و اجتماعی شدن را جدی گرفتند. آنها بیشتر در مراسم‌ها و رستوران‌ها ظاهر می‌شدند و در گروه‌های عکس رنگی با دیگر بازیگران شرکت می‌کردند و بیشتر به عکس‌ها، جلسات و ضیافت‌هایشان علاقه داشتند، جایی که تاجران و بازرگانان بیشتر حضور داشتند و ماشین‌ها و برندهایشان را مقایسه می‌کردند تا سینماگران. شاید این داستان برای شیلا خداداد هم به همین صورت تکرار شده باشد، اما خداداد مدیریت هوشمندانه تری از خود نشان داد.
نتیجه این است که اکنون از بازار سینمای ایران دور شده اند. هر دوی آنها در مصاحبه ها بخشی از این محرومیت را به مسائلی مانند ازدواج و بچه دار شدن نسبت دادند، اما حقیقت این است که افول ستاره های آنها قبل از ازدواجشان اتفاق افتاده است. در دهه نود آنها دیگر بازیکنان خوبی نبودند. این واقعیتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت و مهمتر از این زندگی است که سوار قطار سریع الزمان می شود….
