علیرضا جاجرمی; در این مقاله به بررسی جریان‌ها، انگیزه‌ها، اهداف، تاکتیک‌ها و راهبردهای عناصر مؤثر در ساختارهای حاکمیتی و ساختارهای اداری نمی‌پردازیم، بلکه قصد داریم نشانه‌هایی مبنی بر احتمال «نفوذ» در ساختارهای مدیریتی ارائه کنیم. و برای معرفی موارد سیگنال. برای شناسایی اصول اولیه و تأثیرگذارانی که کمک خواهند کرد.
• هر جا کار مهمی به کارمندان ضعیف و ناکارآمد سپرده شود جای تردید است.
• هر جا که اطلاعات و آمار غیرواقعی جمع آوری و ارائه شود جای تردید وجود دارد.
• هر جا از ناکارآمدها ستوده شود و شایستگان و نخبگان را تحقیر کنند، شبهه ایجاد می کند.
• هر جا که سوءتفاهم از سیاست های کلی دولت و سهل انگاری در اجرای طرح های بزرگ کشور صورت می گیرد جای تردید است.
هر جا که اصرار بر بوروکراسی های طولانی مدت داشته باشند و اصلاحات در فرآیندهای غیرضروری مسدود شود، این موضوع سوال برانگیز است.
• وقتی می بینید که عقاید متحجرانه توسط متعصبان مذهبی تحمیل می شود، مشکوک باشید.
• هر جا که سیستم های گسسته تقویت شوند و در فرآیندها ناهماهنگی وجود داشته باشد (داخلی و بیرونی)، امکان نفوذ وجود دارد. (تداعی جمله “کی بود، کی بود، ما نبودیم”)
• هر جا مشکلات و ضعف های سازمان پنهان شود و منافع عمومی به دلیل تعصبات خودخواهانه آسیب ببیند، جای شبهه وجود دارد.
• هر جا بین کارکنان و مدیران بدون استدلال منطقی بی اعتمادی ایجاد شود و جریان تفرقه در سازمان تشدید شود.
• در مواردی که افراد ناکارآمد و نامربوط به مدیریت گمارده شوند (انتصاب نامتناسب افراد در پست های نامربوط) جای تردید وجود دارد.
• هر جا منتقدان دلسوز و ضد فساد حذف شوند، جای تردید وجود دارد.
• هر جا که اسناد مهم شرکت گم شود یا اشتباه ثبت شود مشکوک است.
• وقتی قوم گرایی به منظور تجزیه طلبی تضعیف می شود و هویت و ملیت ایرانیان جای تردید را باز می کند.
• هر جایی که درگیری بین کشورهای همسایه گسترش یابد مشکوک است.
• هر جا وضع موجود معیوب ادامه یابد، جای تردید وجود دارد.
• هر جا که از بازنگری در مأموریت های سازمانی و شرح وظایف خودداری شود، می توان آن را زیر سوال برد.
• هر جا که مانعی برای بازنگری در ساختارهای کلان موازی و قدیمی به منظور هماهنگی و هم افزایی نظام حاکمیتی وجود داشته باشد، جای تردید وجود دارد.
• هر جا که شفافیت و پاسخگویی مانع شود، امکان مداخله وجود دارد.
• هر جا که روحیه محافظه کاری و انفعال تقویت شود جای تردید است.
• هر جا که ساده سازی سیستم های کاری و رویه های مکاتبات اداری مانع از آن شود مشکوک است.
• بی انگیزه ماندن افراد خلاق و نخبه مشکوک است.
• هر زمان که شاخص های کلیدی و اندازه گیری های عملکرد بدون ارتباط با مأموریت های اصلی سازمان تعیین شوند، جای تردید وجود دارد.
• زمانی مشکوک است که سیستم های نظارت و کنترل ضعیف شوند و از تقویت آنها غفلت شود.
• در صورت برخورد سازمان با مسائل پیش پا افتاده و مسائل جانبی که به نفع جامعه و سازمان نیست، جای تردید وجود دارد.
• هر جا که چاپلوسی رونق بگیرد، امکان نفوذ وجود دارد.
• هرجا کار سیاسی در حوزه های تخصصی مشاهده می شود جای تردید است.
در پایان یادآور می‌شود که اگرچه تهدید نفوذ مقوله جدیدی نیست، اما تغییر در استراتژی‌ها به یک تهدید جدید تبدیل شده است. در این شرایط پیچیده و دشوار امید است کشور ایران از آسیب جاسوسان بدخواه مصون بماند.