بعدی- کودکان سالهاست که این هشدار را از والدین خود می شنوند: تماشای تلویزیون از فاصله کوتاه برای بینایی مضر است. پس چقدر این هشدار درست است؟
بر اساس گزارش واشنگتن پست، این بار پدر و مادر حق دارند! نگاه کردن طولانی مدت به صفحه نمایش روی دید تأثیر می گذارد. امروزه این خطر کودکان را از طریق گوشی های هوشمند، تبلت ها و رایانه ها تهدید می کند. مارسلا استرادا، استادیار چشم پزشکی در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، می‌گوید: «والدین شما درست می‌گفتند، اما اکنون صفحه‌نمایش تغییر کرده است. امروزه هر کودکی یک صفحه نمایش شخصی دارد.
کودکان، به ویژه کودکان بین 7 تا 15 سال، در معرض بیشترین خطر ابتلا به مشکلات چشمی مانند نزدیک بینی هستند، اما نوجوانان و حتی افراد مسن نیز در معرض خطر مشکلات بینایی هستند. از زمان معرفی تلویزیون های صفحه تخت بزرگ، تلویزیون های کابینتی کوچک منسوخ شده اند و خطرات ناشی از نمایشگرهای تلویزیون دیگر چندان زیاد نیست. اگر خیلی نزدیک به تلویزیون های صفحه بزرگ بنشینید، دیدن همه چیز دشوار می شود، بنابراین اکثر مردم به طور طبیعی فاصله لازم را حفظ می کنند، بنابراین خطر آسیب احتمالی را به حداقل می رساند.
این در حالی است که به گفته کارشناسان، فاصله تبلت، گوشی هوشمند و کامپیوتر تا چشم معمولا کمتر از یک دست است. مسیح احمد، استادیار چشم پزشکی در کالج پزشکی بیلور، می گوید: “همه افراد در مدرسه، دانشگاه و خانه با تلفن و تبلت خود کار می کنند و صرف زمان زیاد با استفاده از این وسایل الکترونیکی می تواند خطر نزدیک بینی را افزایش دهد. عمدتاً کودکان را تهدید می کند زیرا آنها بزرگ ترین قسمت چشم را دارند.” “آنها در سنی هستند که بیش از حد رشد کرده اند.”
نزدیک بینی به این معنی است که فرد می تواند اشیاء نزدیک را به وضوح ببیند اما در دیدن اشیاء دور مشکل دارد. به گفته متخصصان، در برخی موارد، این بیماری بینایی بعداً می تواند منجر به مشکلات جدی چشم شود. هنگام نگاه کردن به صفحه نمایش، چشم ها به سمت داخل می چرخند و باعث انقباض عضله پشت عنبیه می شود و در نتیجه شکل عدسی چشم تغییر می کند. هنگامی که فرد دائماً به اشیاء نزدیک نگاه می کند، عدسی چشم زمان بیشتری را صرف تطبیق و تغییر شکل خود می کند تا تصویر را روی شبکیه متمرکز کند.
دانیل سیر، چشم پزشک اطفال هشدار می دهد: “رشد چشم ها بین 18 تا 25 سالگی متوقف می شود، بنابراین توجه به بینایی کودکان بسیار مهم است.” هرچه زودتر فرد به نزدیک بینی مبتلا شود، احتمال ابتلا به نزدیک بینی شدید بیشتر می شود. این افراد فقط می توانند چیزهایی را در مقابل خود ببینند. این نوع شدیدتر نزدیک بینی، فرد را در معرض خطر بیشتری برای از دست دادن بینایی، بیماری های دژنراتیو چشمی مانند جداشدگی شبکیه، آب مروارید و گلوکوم قرار می دهد.
برخی از شرایط ژنتیکی مانند سندرم استیکلر و سندرم مارفان، احتمال نزدیک بینی را افزایش می دهند. خطر بچه دار شدن حتی اگر یکی از والدین نزدیک بینی باشد افزایش می یابد. نزدیک بینی قابل معکوس یا درمان نیست و افزایش سن کمکی به بهبود این وضعیت بینایی نمی کند. با این حال، به گفته موسسه ملی چشم، نزدیک بینی را می توان با عینک یا لنزهای تماسی و در بزرگسالان با جراحی لیزر اصلاح کرد.
افراد در اوایل دهه 20 خود نیز ممکن است دیررس نزدیک بینی را تجربه کنند. بزرگسالان ممکن است پس از رسیدن به سن 40 سالگی به پیرچشمی مبتلا شوند. این گروه سنی چشم‌ها را خسته‌تر می‌کنند و برخی دوبینی ناشی از ناتوانی چشم‌ها در حفظ تمرکز نزدیک را تجربه می‌کنند. کارشناسان می گویند والدین می توانند اقداماتی را برای کاهش خطر ابتلا یا بدتر شدن نزدیک بینی در فرزندان خود انجام دهند.
والدین باید مدت زمان استفاده از صفحه نمایش فرزندان خود را برای فعالیت های غیرمرتبط با مدرسه به یک ساعت یا کمتر در روز محدود کنند. ایجاد این تغییر در زندگی یک نوجوان می تواند دشوار باشد و مهم ترین زمان برای اجرای این محدودیت در دوران کودکی است. کودکان و نوجوانان باید همیشه حداقل 30 سانتی متر از صفحه نمایش فاصله داشته باشند. کارشناسان همچنین به والدین توصیه می کنند تبلت ها و موبایل ها را در جعبه های سنگین قرار دهند تا در دست گرفتن طولانی مدت آنها برای کودک مشکل شود.
همچنین والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند که در طول روز زمانی را بیرون از خانه بگذرانند. شواهد علمی رو به رشد نشان می دهد که افزایش زمانی که کودکان در خارج از منزل می گذرانند به جلوگیری از شروع نزدیک بینی کمک می کند. اگرچه برخی تحقیقات نشان داده اند که کمتر احتمال دارد به بهبود نزدیک بینی در کودکانی که قبلا نزدیک بینی دارند کمک کند. حداقل یک معاینه حرفه ای چشم برای هر کودک، از جمله نوزادان، قبل از رسیدن به سن مهدکودک انجام دهید. به گفته متخصصان، تنها دوره ای که دیگر نگاه کردن به صفحه نمایش به چشم آسیب نمی رساند، سنین بین 25 تا 45 سالگی است. این گروه سنی ممکن است فقط خشکی چشم را تجربه کنند که به راحتی قابل درمان است.