ناشنوایی و کم شنوایی چیست و چه علائمی دارد؟

بعدی-ناشنوایی و نقص شنوایی کاهش یا ناتوانی کامل در توانایی شنوایی است.

بر اساس گزارش فردا، ناشنوایی ممکن است به دلیل مشکل در استخوان‌های کوچک گوش میانی که صدا را منتقل می‌کنند یا به دلیل مشکل در شاخه‌های عصب هشتم جمجمه‌ای که صدا را به مغز منتقل می‌کنند، ایجاد شود. بنابراین، دو نوع ناشنوایی وجود دارد:

ناشنوایی رسانا (اتواسکلروز) که در آن استخوان‌های کوچک گوش میانی فرسوده شده و انتقال صدا را متوقف می‌کنند.

ناشنوایی حسی عصبی، که در آن عصب هشتم جمجمه (عصب شنوایی) اغلب به دلایل ناشناخته آسیب می بیند. ناشنوایی مختلط که شامل هر دو نوع ناشنوایی انتقالی و حسی عصبی است

علائم شایع ناشنوایی و اختلالات شنوایی

در نوزادان:

عدم واکنش به صداهای محیطی، به ویژه صداهایی که ممکن است کودک را بترساند.

در افراد مسن:

1. مشکل در تشخیص صداها در محیط (گوش دادن انتخابی)
2. وزوز گوش، سرگیجه، درد
3. صدای رادیو یا تلویزیون را زیاد کنید

علل ناشنوایی و اختلالات شنوایی

1. آسیب سر
2. تومور
3. مولتیپل اسکلروزیس (MS)
4. سیفلیس
5. اختلالات لخته شدن خون
6. عفونت های ویروسی مانند اوریون
7. مادرزادی در نتیجه وراثت ژنتیکی غالب یا مغلوب
8. عفونت مزمن گوش میانی یا گسترش عفونت به گوش داخلی
9. تولید مقدار زیادی جرم گوش
10. اختلالات عروق خونی، از جمله فشار خون بالا
11. لخته های خونی که به رگ های کوچکی که عصب شنوایی را تغذیه می کنند حرکت می کند.
12. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای 85 دسی بل یا بالاتر
13. افزایش سن اکثر افراد بالای 65 سال در شنیدن صداهای کم تن (فرکانس بالا) مشکل دارند.

عواملی که خطر ناشنوایی و اختلال شنوایی را افزایش می دهند

1. سابقه خانوادگی ناشنوایی مادرزادی یا اکتسابی
2. مصرف داروهایی مانند ضد التهاب های غیر استروئیدی، سیس پلاتین، اریترومایسین، جنتامایسین.
3. استرپتومایسین، توبرامایسین، کینین، فوروزماید، اتاکرینیک اسید یا دوزهای بالای آسپرین و سایر داروها
4. افرادی که در مشاغل کار می کنند یا درگیر فعالیت هایی هستند که سطح سر و صدای بالایی دارد، مانند پخش موسیقی سنگین یا کارگرانی که خیابان ها را با دریل های هوایی قدرتمند سنگ فرش می کنند.

پیشگیری از ناشنوایی و اختلالات شنوایی

از مصرف طولانی مدت یا دوزهای بالاتر از داروهایی که باعث ناشنوایی می شوند، خودداری کنید. اگر ناشنوایی دارای بیماری های زمینه ای، به ویژه عفونت گوش، آلرژی و مشکلات تنفسی است، از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بلند خودداری کنید. اگر راه دیگری وجود ندارد، از محافظ گوش مناسب استفاده کنید.

نتایج مورد انتظار در ناشنوایی و اختلال شنوایی

1. برخی از موارد ناشنوایی موقت را می توان با جراحی درمان کرد. ناشنوایی ناشی از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت
2. قرار گرفتن در معرض نویز بلند گاهی اوقات با حذف صدا برطرف می شود. اما انواع دیگر ناشنوایی اغلب دائمی هستند.

درمان ناشنوایی و اختلالات شنوایی

ادیومتری و تست های شنوایی چنگال تنظیم (تست راین) برای تشخیص اختلالات شنوایی. با کمک این معاینات می توان شدت و شکل هر گونه مشکل شنوایی و نوع کم شنوایی (رسانایی یا حسی- عصبی) را مشخص کرد. قابل حل است.

اگر ناشنوایی مربوط به دارو باشد، تغییر دوز پس از قطع دارو ممکن است کمک کند. اگر ناشنوایی دائمی یا ناتوان کننده باشد، گاهی اوقات می توان جراحی موقت ناشنوایی را انجام داد. مشاوره، از سمعک استفاده کنید. یاد بگیرید که با آن کار کنید

در صورت لزوم گفتار درمانی و توانبخشی گفتار توسط پزشک توصیه می شود. در صورت امکان از دستگاه های اختصاصی برای گوشی خود استفاده کنید. از وسوسه انزوای اجتماعی به دلیل مشکلات شنوایی دوری کنید. انزوا مشکلات و ناامیدی های ارتباطی را افزایش می دهد و سازگاری را دشوارتر می کند.

داروهایی برای درمان ناشنوایی و اختلالات شنوایی

1. در صورت وجود عفونت آنتی بیوتیک.
2. ضد احتقان برای سایر عفونت های گوش
3. درمان استروئیدی برای ناشنوایی حسی- عصبی ناگهانی بدون علت شناخته شده

عوارض احتمالی در صورت عدم درمان ناشنوایی و نارسایی شنوایی

1. ناشنوایی دائمی
2. تأخیر در کسب توانایی ها و مهارت های زبانی در کودکان
3. اثرات عاطفی ناشنوایی

در چه مواردی باید با پزشک مشورت کرد؟

مشکوک هستید که ممکن است مشکلات شنوایی داشته باشید، به خصوص اگر اخیراً مجبور شده اید از دیگران بخواهید آنچه را که می گویید تکرار کنند یا اگر اعضای خانواده اغلب از شما می پرسند که آیا حال شما بهتر شده است یا خیر.