جنگ پایان من را بیدار کرد

ایران و سینمای جهانی پر از آثاری هستند که در وسط جنگ مورد انتقاد قرار می گیرند. آثاری که می خواهند با تأکید بر تأثیرات مخرب بر جنگ ، ضد جنگ باشند و از آنها انتقاد کنند. به “پوشش کامل فلزی” کوبریک به سینمای دفاع مقدس ایران به آثار پیش داوری. البته ، سینمای ایران ، البته “قارچ های سمی” ، “دست های خالی” ، “شیدا” و … جنگ سعی کرده است فیلم هایی مانند روح انسان و تأثیرات بدن را تولید کند ، اما اغلب این آثار نگاهی به علایق یک جبهه خاص انداخته و اثرات مخرب جنگ را از جبهه دیگر فراموش کرده است.

به گفته ایرنا ، “سایه سرو” وجود دارد. انیمیشن با ساختار مینیمالیستی و بدون هیچ گونه اضافی. این مطالعه ای است که داستان را بدون برچسب زدن یک شخص یا مکانی روی پیشانی خود و انتقاد از زمان و مکان مشخص بدون انتقاد از آتش سوزی های جنگ در جهان می گوید.

“در سایه سرو” داستان یک دختر و پدری است که در یک ساحل غیر مسکونی زندگی می کند. پدر از اختلال روانی در مورد جنگ رنج می برد و کاپیتان است که از دخترش رنج می برد. جنگی که همسرش را از او گرفت و در آستانه جدا کردن دخترش از او است. من نمی دانم که دریا تصمیم دیگری برای آنها گرفت.

“سایه سرو” از صدای آب به درستی استفاده می کند. دنیز یک عنصر مهم در زندگی این پدر و دختر است و حضور پررنگی در کار کار دارد. یک روز او یکی از اعضای خانواده Deniz را می گیرد و اکنون با ارسال دیوار به ساحل ، دختر را از رفتن به ساحل جلوگیری می کند. به نظر می رسید که سازندگان محتوا به آنها اجازه تصمیم گیری در مورد روایت های دریا را می دهند.

پس از تلاش برای جدا کردن اطلاعات ، پدر از ساحل و ارسال آن به دریا ، پس از سوار شدن به قایق در وسط دریا و روی عرشه کشتی. دختر در این آب ، در عرشه کشتی و ساحل که به آن نگاه می کند ، سطح آن را دارد و پدر متوقف می شود. یادآوری درگیری در جنگ ؛ جنگ به پایان رسیده است ، اما همه لحظات هنوز در ذهن کاپیتان تکرار می شوند.

او سعی کرد داستان را با ساده کردن و جلوگیری از جزئیات در “سایه سرو” بگوید. آسمان ، آب ، دریا ، کشتی و … همه ساده و مفصل هستند. در همان قالب که همه ما در نقاشی های کودکی هستیم. البته کشتی جزئیات بیشتری دارد. قاب های دیوار ، فرش ، رادیو و گلدان. کشتی مانند خانه ای برای کاپیتان است تا خانه ای در ساحل. دیوارها آن را رنگ می کنند و آن را درون گلدان ها آب می کنند. جایی که او سعی می کند از خانواده دفاع کند ، او مانند یک خانه است نه سقف روی سر خود در یک ساحل امن.

نکته مهم این است که تلاش کارگردان برای حل وضعیت کاپیتان. پدر وارد این اختلال می شود و هر صدا و فیلم او را به یاد جنگ می اندازد. از میان مخاطبان ، نمادها بهتر به نظر می رسند ، مرغ دریایی یک تمثیل موشکی می گیرند و به سمت سر پدر و دختر پرواز می کنند.

این داستان همچنین از بار چشمگیر روابط پدر -HELP استفاده می کند. در جایی از داستان دختر ، پدر به زمین می افتد و می شکند. در اینجا ، هوش استفاده از یک سبک مینیمالیستی به کمک سازندگان می رسد تا بتوانند آنچه را که با کار دو بعدی مطالعه در ذهن دارد ، توصیف کند.

“در سایه سرو” ، مهمتر از همه ، یک تلاش قابل توجه است که اهمیت اضطراب و سادگی را در داستان پردازی بین انیمیشن های باشکوه افزایش می دهد و به هنرمندانی که بیدار می شوند و اثرات سادگی را توضیح می دهند ، یادآوری می کند.

۲۴۴۵۷