یک سینمای/روح پیش از انقلاب ایران و حس سینمای شیمیایی در “شاه”

Mahsa Bahadori: فیلم “پادشاه نگه” بازتاب عمیقی بر تاریخ سینمای ایران است. این فیلمی است که از نگرانی های یک هنرمند و افکار شخصی ناشی می شود و به قالب داستانی سینما و هنرمندان علاقه مند است. این فیلم نه تنها به عنوان یک دین برای سینمای گذشته ، بلکه به عنوان بازتاب ادغام واقعیت های تلخ و شیرین تاریخ سینمای ایران تأسیس شد. در اصل ، شاه سؤالی در مورد چگونگی بروز هویت سینمایی و چگونگی چهره های بزرگ این بخش می تواند بر مشکلات و فاجعه ای که سالها با آنها تلاش کرده اند تأثیر می گذارد. همانطور که تهیه کننده بیان می کند ، این فیلم با نگاهی به گذشته سینمای ایران و چهره های ساخت سینما در دهه گذشته ، تاریخ پیچیده تر و غنی تری را به نمایش می گذارد.

چرا خیابان Karbab Jamsh؟ چرا سینمای ایران هالیوود؟ چرا به هنرمندانی رفتید که امروز در میان ما نیستند؟ این سؤالاتی است که به احساسات و افکار فیلمساز باز می گردد. شاه نه تنها کولاژ آثار گذشته سینمای ایران را یادآوری می کند ، بلکه دستاوردها و دستاوردهای هنرمندان بزرگ ، به ویژه در دهه 1980 و 1980 است. این فیلم که روایتی چندگانه از سینما و زندگی است ، سعی در توصیف عشق و مقاومت هنرمندانی که به دنبال مکان خوبی در سینما هستند ، و در عین حال سعی در انتقال پیام های خود از تحولات اجتماعی و فرهنگی داشتند.

در این مطالعه ، عشق به سینما مفهومی است که در همه جا جریان دارد. از شخصیت شخصیت ها گرفته تا تلاش های سینما برای تحقق خواسته های دنیای باد شده. این عشق نه فقط یک سینما ، که یک حرفه است ، بلکه یک دلیل عالی در فیلم است. این فیلم به نوعی به دنبال پاسخ این سؤال است که آیا او با وجود همه مشکلات و شکست ها هنوز به سینما وفادار است یا خیر. و به عنوان یک هنر ، سینما می تواند این مسیر را ادامه داده و وظیفه خود را در دوره های مختلف انجام دهد؟

در زیر مصاحبه ای با احمدلو شاهد کارگردان فیلم و بهرانگ آلاوی و ادبیات NASIM وجود دارد.

در مورد فیلم “پادشاه نقش” برای ما بگویید.

“پادشاه ناغش” همیشه یکی از ایده ها ، طرح ها و سناریوهایی بود که نگرانی ذهنی من را ایجاد می کرد. از بلوغ تا به امروز ، این زندگی تحت تأثیر افکار و اخلاق من بود و به فیلم های کوتاه و مستندهایی که من ساختم ، تماشا شد. گفتن یک داستان اجتماعی در زمان و مکان مناسب همیشه جذاب بود. خوشحالم که این فرصت توسط آقای علی غام مگامی فراهم شده و “پادشاه ناغش” اکنون در چهل جشنواره فیلم فجر سوم است.

چرا خیابان Karbab Jamsh؟ چرا سینمای هالیوود ایران به هنرمندانی که امروز در میان ما نیستند آمد؟

هدف من زنده نگه داشتن نام های بزرگ در رشد سینمای ایران بود. امروز ، اگر سینمای ایران را به عنوان یک دیوار بلند می بینیم ، باید بدانیم که این دیوار توسط هنرمندان و فیلمسازان گذشته آجری است. ما فقط نباید به بالای این دیوار نگاه کنیم ، بلکه به کل ساختار نیز فکر می کنیم. تاریخ سینمای ایران بخش مهمی از هویت ما است و ما نباید آن را فراموش کنیم.

در فیلم شما نگاهی به دهه 1980 و فیلم هایی مانند “دندانهای مار”. آیا می توان گفت که “شاه” یک آیین مذهبی برای چه کسی Massooud است؟

شاید نام مسعود کیمی در این فیلم ذکر شده باشد ، اما روح و حس سینما “شاه نغش”. من به سینمای آقای کیمی بسیار علاقه مندم و خودم را فرزند سینما می دانم. این علاقه ناشی از آثار وی و سایر کارگردانانی است که نقش مهمی در معرفی سینمای ایران به جهان دارند. امیر نادر ، بهرام بیضری ، ناصر طاهاوای و داریوش مهروجی. هر یک از این هنرمندان تغییر کرده و به چهره سینمای ایران منجر شد.

چگونه شاهد دهه 1990 احمدلو ظاهر شد و این احساس چگونه در فیلم “شاه نه” منعکس شد؟

این یک سوال جالب است. برای من مهم بود که همان احساس را درک کنم. آنچه در گذشته با خودم به این فیلم آوردم. در شخصیت ها ، من سعی کردم روح و سینمای آن دوره را در زمینه داستان یا در راه روایت منعکس کنم. آنچه شما احساس می کنید دقیقاً همان چیزی است که من می خواهم با من به پادشاه نقش بیاورم.

از گذشته چه چیزی را به این فیلم آورده اید؟

این یک سوال بسیار خوب است. از احساسات گرفته تا سینما ، خودم را از گذشته به خودم آوردم. من همیشه سعی کرده ام در فیلم هایم دین بگیرم ، اما همچنین نگاهی مستقل به داستان و شخصیت ها دارم. این عناصر در فیزیک و شیمی فیلم نیز دیده می شوند. شخصیت ها ، داستان ها و حتی شرایط تولید فیلم مطابق تاریخ سینمای ایران شکل می گیرد.

امیدوارم نسل جدید به تاریخ سینمای ایران مراجعه کند ، نه اکنون. دانستن ریشه های سینما و مطالعه آثار کارگردانان بزرگ ، سینمای امروز را به یک هویت محکم تر تبدیل می کند. ما فقط نباید به بالای دیوار نگاه کنیم ، و همچنین باید بدانیم که چگونه این دیوار ساخته شده است.

نسیم ادبیات: بزرگترین مشکل سینما و تئاتر رایگان است

چقدر تئاتر در بازیگری سینمایی شما گنجانده شده است؟

این تئاتر تأثیر قابل توجهی دارد زیرا می توانید نقش های مختلفی را تجربه کنید. البته نحوه کار در داخل ، حضور در صحنه و آموزش زندگی. بعداً ، بسیاری از چیزهایی که در سینما می بینید ، می فهمید که چقدر در تئاتر کار می کنید. این برای من که نقش های مختلفی را در تئاتر بازی می کرد ، به من کمک زیادی کرد. هنوز هم ، من فکر می کنم این اولین کلمه در تئاتر است.

فیلم “پادشاه نگ” به پیشگامان هنر چقدر است؟

فیلم “پادشاه نگ” نیز پیشگام است ، اما علاوه بر این ، بسیاری از کلمات دیگر نیز وجود دارد. به نوعی ، یک کولاژ فیلم قبل از انقلاب وجود دارد که با هم است. این اضطراب هنر و سینما را به تصویر می کشد. در این فیلم ، کسانی که همیشه عاشق سینما هستند ، به یک دلیل نمی توانند به موقعیتی که سزاوار آن بودند برسند. این فیلم در مورد افرادی است که می توانند به یک مهمانی بادی تبدیل شوند و می توانند طرفدار یک هنرمند باشند ، اما بعداً آنها می توانند یک هنرمند دیگر باشند.

مفهوم عشق در این فیلم بسیار شجاع است. چقدر با این عشق به سینما ، هنر و عشق انسان در فیلم ارتباط دارد؟

مفهوم عشق در فیلم. شما از ابتدا با افرادی روبرو خواهید شد که او را دوست دارند و عاشق سینما می شوند. این عشق آنها را مورد ضرب و شتم قرار می دهد ، اما ادامه دارد. سپس ، عشق به زنی را می بینید که عشق خود را به بازیگری می گذراند و به تهران می آید. او عاشق شخصی است که عاشق سینما است. هر دو نشان دهنده عشق خود هستند.

در این زمینه ، آقای Alavi گفت که اگر بهروز Vosoughi اخیراً برای وسوگی نبوده ، زندگی آنها تغییر می کند. آیا این یک هنرمند در ذهن شما بود ، اگر این برای زندگی شما نبود ، راه زندگی شما تغییر می کرد؟

نه ، اگر این برای آن نبود ، این یک هنرمند نبود که بگوید زندگی من تغییر خواهد کرد. این بیشتر یک عشق شخصی بود. من ممکن است تحت تأثیر فیلم ها و بازیگران قرار گرفته ام ، اما برای یک هنرمند ، نه به همان اندازه که می خواهم زندگی خود را تغییر دهم. همچنین بسیاری از هنرمندان که من به آنها احترام می گذارم ، به ویژه زنانی که در گذشته با هزاران مشکل روبرو شده اند.

جدی ترین مشکل سینما و تئاتر در حال حاضر چیست؟

یکی از مشکلات سینما و تئاتر ، افتتاح درب و ورود همه کسانی که آن را می خواهند. من فکر می کنم این یکی از مشکلات اصلی است.

Behrang alavi: اگر من بهروز Vosoughi را نمی شناختم ، زندگی من تغییر خواهد کرد

فیلم “شاه” به دین به سینمای گذشته ما است یا فسادی را که همیشه در هنر و سینما وجود دارد زیر سوال می برد؟

اول از همه ، باید بگویم که فیلمنامه “پادشاه نگوش” موازی با چند داستان است. یکی از این داستانها در مورد مشکلات انتخاباتی است که به طور نمادین به موضوعات سیاسی اشاره دارد. بخش دیگری از فیلم کولاژ است که در آن هر یک از شخصیت ها نمایانگر چهره های مشهور سینما ده سال است. علاوه بر این ، مشکلات هنرمندان علاقمند به سینما در زندگی شخصی آنها به تصویر کشیده شده است. در حقیقت ، شاه نقش ستایش برای ادای احترام است و شبیه به بازسازی فیلم های معروف بلند در برخی از سری ها است. هر یک از این برداشت ها را می توان در نظر گرفت ، از جمله داستانهای سیاسی که می توان مورد بحث قرار گرفت ، یا مشکلاتی که هنوز سینما و هنرمندان را مختل می کنند. مشکلات به تصویر کشیده شده در فیلم هنوز در سینما و سینما وجود دارد.

پیش از این ، شما گفتید که هنوز عضو خانه فیلم نیستید. آیا می خواهید به این خانه بپیوندید؟

من واقعاً موفق به پیوستن به سینما نشدم. Pejman Bazghi قول داد کارت من را برای من بگیرد. ما در فیلم شاه نقش داشتیم ، اگر مورد ضرب و شتم قرار گرفتم ، کارت سینمای خود را به من بدهید. پس از ورود به خانه سینما ، Pejman تلاش زیادی کرد و برای این بازیگر بسیار مفید بود. او اقدامات سازنده زیادی را انجام داد و قول داد کارت من را بعد از جشنواره تحویل دهد. همیشه مشکلاتی وجود داشته است و این مشکلات در هر دوره و هر مدیر ادامه می یابد. با این حال ، ما باید دوره های مختلف اجتماعی را تجربه کنیم.

شما در مورد سینمای هالیوود ایران صحبت کردید. از آنجا که برای اولین بار به آنجا رفته اید ، این زمینه فیلم هایی را که در گذشته دیده اید به شما یادآوری می کند؟

تمام دوران کودکی و بلوغ من به وضوح در مقابل چشمانم بود. من بهروز وسوگی را دوست داشتم و عکس ها و فیلم ها را جمع کردم. اگر او را نبینم ، شاید زندگی من متفاوت باشد و بتوانم به کار دیگری بروم. به گفته هافیز ، در همان زمان من شروع به مقابله با سینما کردم و هرگز سعی نکردم یک استاد موسیقی درست کنم. من در آن موقعیت نیستم ، زیرا به آنها نمی رسد. با این حال ، در شاه ، من سعی کردم در بعضی از فصل ها شباهتی با بهروز ایجاد کنم ، از جمله گفتگوی ، سبک و ویژگی های شخصیتی به دلیل نقش ناصر اشیگی ، هنرمندی که بهروز وسوگی را به الگویی تبدیل کرده است. البته ، من از مرحوم ناصر Malk Motiie و ظاهری که شبیه فردینی به نظر می رسد راه نمی روم ، زیرا شاه نوعی کولاژ از شخصیت های آن دوره است. این خواسته های احمدلو ، کارگردان فیلم بود.

شما اخیراً مقاله ای را در اینستاگرام منتشر کرده اید و اظهار داشته اید که چقدر هنرمند در سینمای ایران خالی است. انجمن ها برای شما چیست؟

وقتی نام آنها به وجود می آید ، احساسات در درون من برانگیخته می شوند و گاهی اوقات اشک می ریزم. حقیقت این است که برای همه ، ما می دانیم که جای آنها در سینما خالی است و همه ما. من همچنین دوست دارم مکان های آنها را پر کنم. این زمینه فقدان جدی سینما است و همیشه برای من احساساتی است. به هر حال ، من این کار را می کنم ، زیرا وقتی آنها را به یاد می آورم ، احساساتم از خواب بیدار شد.

۲۴۵۲۴۵