به گفته خبرگزاری ، پدرو پاسکال بازیگری مانند حرفه یا کلودوسکوپ است. این شخصی است که از نقش های تاریک و جنایتکار به نمادهای مردانگی جدید و انسانی تر می آید. به نظر می رسد در هر پروژه جدید پوستی است و لایه های جدید جوهر بازیگری را نشان می دهد. هر یک از نقش های او به یک بیان قدرتمند تبدیل می شود که در آن شکنندگی و قدرت در هم تنیده می شود ، خواه یک قاچاقچی مواد مخدر خشونت آمیز در جهان زمان اخهرا باشد. راز او: پاسکال همچنین می تواند یک قهرمان و یک فرد معمولی باشد ، او می تواند بار جهان باشد ، اما هویت فردی او را فدا نمی کند.
زندگی پاسکال در سنین جوانی پایدار نبود: سانتیاگو در شیلی متولد شد و پس از کودتای نظامی با خانواده و سپس به تگزاس به دانمارک مهاجرت کرد. او به شنا و حتی رقابت علاقه داشت ، اما عشق به سینما ، به ویژه فیلم “امپراتوری خورشید” او را به بازیگری برد. پس از تحصیل در دانشگاه نیویورک ، وی به این حرفه آمد. سالها در بازوهای پایین ظاهر شد. از “بافندگی خون قاتل خونریزی” ، راه بازی “لمس یک فرشته” پر از فراز و نشیب بود. در یک زمان او نام خانوادگی مادر خود را انتخاب کرد. برای بزرگداشت تلفظ سخت “بالیما” به آمریکایی ها و مادرش که خودکشی کرده اند.
در سالهای اخیر ، این رکورد به وضوح نشان می دهد که مردان روی صفحه می توانند هم قوی و هم آسیب پذیر باشند. همه چیز با “Narcos” آغاز شد. پاسکال نقش عامل ضد ناراحتی خاویر پنی را ایفا کرد. این نقش می تواند یک کلیشه خشک و شدید باشد ، اما او با افزودن آگاهی از درد در مورد خستگی اضطراب ، نارسایی داخلی و نقش وی در این روند خونین ، شخصیت پیچیده ای ایجاد کرد. خاویر نه تنها با پابلو اسکوبار تماس می گیرد ، بلکه می پرسد که آیا بازی ارزش آن را دارد یا خیر. به جای یک “پلیس خوب” ساده ، با مردی روبرو می شویم که از آشتی اخلاقی مظلوم است.
همین مورد در مورد ماندالین نیز صدق می کند: Steel Warrior در واقع پدر برای بابی یودا است که او را نه تنها از دشمنان بلکه از تهدیدهای دنیای خارج نیز محافظت می کند. پاسکال عمداً بر احساسات تأکید می کند و از عاطفی بودن نمی ترسد. تضادهایی وجود دارد که درام واقعی و درگیری های داخلی اصلی را ایجاد می کند. صفحه نمایش ماسک ایده آل با ویژگی های از پیش تعیین شده نیست ، بلکه موجودی زنده با عمق و سایه خاص خود است.
پاسکال این روزها دور از ریشه قهرمان قهرمانانه و درونگرا نیست ، اما آن را از درون تعریف می کند. در حقیقت ، او تصویر “مرد دیوانه” را از بین می برد و ترک می کند ، بنابراین او واقعاً می تواند قهرمان را جذب کند ، نه خصوصیات کلیشه ای ، بلکه واقعاً انسانی است. شخصیت های او هنوز قوی هستند ، اما این قدرت در پرخاشگری نیست ، بلکه مراقبت های جسمی و عاطفی و توانایی محافظت از آن است.
در این زمینه ، پاسکال به یک واسطه جدید مردانه تبدیل شده است. مردانگی که شجاعت را با شکنندگی ترکیب می کند و صداقت را بازتابی از عزت نفس درونی می داند ، نه نشانه ضعف. به عنوان مثال ، جوئل نه تنها در پایان ما یک جنگجو است ، بلکه مردی است که با سایه های خود و جهان می جنگد. این کامل نیست و این یک نکته مهم در این شخصیت پردازی است: قهرمانی که اشتباهات خود را می پذیرد و کمبود و با وجود همه چیز ادامه می یابد.
پاسکال شخصیت های منحصر به فرد و شکست ناپذیر ندارد. او کسانی را که می جنگند – با خود ، زخمهای خود ، وظایف خود انتخاب می کند.
پدرو پاسکال نه تنها یک بازیگر بلکه نمادی از جنبش جدید در فرهنگ عامه است. حرکت در مرکز دیگر تصویر “مردانگی شکست ناپذیر” نیست ، بلکه قهرمانان مایل به نگاه کردن به آنها هستند. این تا حد زیادی توسط پاسکال ایجاد می شود ، می بینیم که مردان روی صفحه نه تنها به دنبال کنترل و قدرت هستند بلکه آسیب پذیر هستند. در همان “ماندارین” ، دین فعلی پدرو به پدری تبدیل می شود که می خواهد هر قانونی را برای فرزند خود نقض کند.
خشونت همیشه مردم را از احساساتی که در دنیای مردانگی مسموم پذیرفته نشده اند ، دور کرده است ، اما در قهرمان “ماندارین” ، پشت این سپر ، روابط عمیق پدر با کودک. او در حالی که برای او می جنگد به قبیله خود خیانت می کند و موقعیت خود را از دست می دهد.
این دوگانگی در “پسر” جوئل دیده می شود: قاچاقچی سابق که درگذشت دخترش زندگی می کند ، اکنون در نگاه به الی ، دختر جوان معنای جدیدی پیدا می کند. سرانجام ، عشق او به الی او را وادار به انجام کارهای غیراخلاقی و شکستن بسیاری از قوانین می کند. حتی مارتل اوبر یک فاجعه در پشت رفتارهای جنسی و خشونت تحریک آمیز است: او از مرگ مرگ خواهرش انتقام می گیرد ، اما سرنوشت ناگهان خنک و زنده است.
پاسکال شخصیت های منحصر به فرد و شکست ناپذیر ندارد. او کسانی را که می جنگند – با خود ، زخمهای خود ، وظایف خود انتخاب می کند. و دقیقاً ، این درگیری داخلی که نمی تواند به ویژگی ای که واقعاً قهرمانان شما را زنده می کند ، کاهش یابد.
پدرو نه تنها برای نقش ها بلکه برای فعالیت های اجتماعی محبوب شده است. از جنبش های اجتماعی و گروه های حاشیه ای پشتیبانی می کند. او یک متحد وفادار است: حمایت از کسانی که برای تعهد خود به حقوق بشر و حقوق آنها می جنگند ، او را به الگویی تبدیل کرد. پاسکال فقط یک مرد محبوب نیست که توانایی تغییر سریع روحیه را دارد ، بلکه یک رهبر است. حقوق اقلیت ها در مورد خشونت جنسیتی یا سقط جنین سکوت نمی کند. این به یک دستگاه عدالت در توییتر تبدیل شده است زیرا او واقعاً به سخنان خود اعتقاد دارد. او اغلب از شهرت خود برای اهداف عالی استفاده می کند: او می خواهد صداهای کسانی باشد که اغلب شنیده نمی شود. به همین دلیل آنها او را دوست دارند.
هر پروژه جدید ثابت می کند که مستقیماً در محبوبیت نوع جدیدی از قهرمان نقش دارد. یک قهرمان در فرهنگ عامه که مدت ها پیدا نشده است. پاسکال به یک نشانه فرهنگی از زمان ما تبدیل شده است – سمبل کسی که جهان را بیش از حد نجات نمی دهد ، اما می پرسد که چرا جهان باید به هیچ وجه نجات یابد. او از صحبت در مورد درد ، از دست دادن کنترل و شکستن قوانین برای اهداف صحیح یا اشتباه نمی ترسد.
در پایان ما ، سفر جوئل مانند یک اعتراف داخلی است نه یک کار. دین در ماندالین تدریس نمی کند ، اما با مخالفت با GRGO ، احساسات او را بهتر از هر اعتراف بیان می کند. پاسکال نقش هایی را انتخاب می کند که بسیار بزرگتر از زره او است.
در نتیجه ، پدرو پاسکال نه تنها یک بازیگر بلکه خرد کردن اینترنت است ، زیرا می تواند واقعی باشد. نه تنها یک قهرمان ، بلکه مردی که می خواهد باور کند و معتقد است به چهره ای تبدیل شده است که می توانید ببینید.
244
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین