تاریکی سینمای خانگی ؛ نسل جدید تحت اسارت در محتوای سیاه!

این سلامت روانی جامعه را که اغلب در شبکه سینمای خانگی خشونت آمیز است ، تهدید می کند و رفتارهای مضر را به ویژه در نوجوانان عادی می کند.

تصور کنید که یک ساعت را با تماشای یک فیلم یا یک سری خانگی از یک خانواده ایرانی که بعد از یک روز کاری در کنار هم نشسته اند ، بگذرانید. کودک یا یک خانواده خانواده با آنها. اما در طول فیلم ، صحنه های خشونت با زندگی روبرو می شوند که قدرت غیرقانونی و شخصیت های منفی در جامعه ثروتمند یا تأثیرگذار هستند.

در پایان فیلم ، والدین آنها به فرزندان خود گفتند ، “شما عالی هستید ، چه خواهید کرد؟” او می پرسد. و پاسخ کودک شوک بود ، “من می خواهم مقصر باشم! ​​زیرا هم قدرت و هم پول!”

اگرچه این جمله برای اولین بار شوخی نامیده می شود ، اما یک واقعیت تلخ را نشان می دهد که مدل سازی کودک را نشان می دهد.

در سالهای اخیر ، جامعه ایران با مجموعه ای از رویدادهای با حجم بالا و کودتای روانی پی در پی روبرو شده است. بحران های اقتصادی ، بی قراری اجتماعی ، عدم امنیت ذهنی و آینده نامشخص ، خستگی عمیق روانی و روانی در لایه های مختلف جامعه ایجاد کرده است و ظهور و گسترش سکوها شبکه سینمای خانگی با محتوای آمیخته با خشونت ، قتل و تجاوز نه تنها منبع زخم های عمومی بلکه برای زخم ها نبود.

در ابتدا ، روایت های خلاق ، سرگرمی سالم و بستر جدیدی برای انواع فرهنگ ایرانی ، شبکه سینمای خانگی ، اکنون دردناک ترین و تاریک ترین جنبه های زندگی و داستان ها و داستانها در قالب قتل های سریال ، خانواده و خشونت اجتماعی به صحنه ای برای تولید مثل تبدیل شده است.

در همین حال ، سیستم عامل های شبکه سینمای خانگی به سکوهایی تبدیل شده اند که به بهانه سرگرمی به آن محتوای خشونت آمیز می دهند و استرس و اضطراب عمومی را تشدید می کنند.

عادی سازی خشونت ؛ یک خطر خاموش در روایت های بصری

امروزه ، در بسیاری از محصولات رسانه ای ، به ویژه در شبکه سینمای خانگی ، تصویر ناقص از بزرگسالان یک نمایش جسورانه ، زندگی فریبنده جنایتکاران و روابط آسیب پذیر است. در چنین فضایی ، نه تنها محرومیت از بسیاری از رفتارهای غیراخلاقی و غیرقانونی بلکه حتی گاهی اوقات قهرمانان داستان.

مشکل این است که مرد در حال رشد قدرت تجزیه و تحلیل آن را ندارد و تصویر در ذهن او ظاهر درخشان شخصیت ها است. نه قضاوت اخلاقی و نه پیام آموزش.

سریال “سرمایه” ؛ یک نمونه موفق از نمایش واقعی خانواده ایرانی

در همین حال ، آن را نمی توان سریال مانند پایتخت نامید. مجموعه ای مبتنی بر طنز ، مهربانی ، روابط خانوادگی واقعی و سبک زندگی طبقه متوسط ​​ایران نه تنها توسط میلیون ها بیننده جذب شد بلکه مدتی فضای را نیز نجات داد.

پایتخت نشان داد که نیازی به غوطه ور شدن جامعه برای جذب مخاطب نیست. مردم با یک سری خنده ، اشک همدلی و عشق خانواده از پایین قلب به وجود آمدند ، زیرا واقعیتی که دیدند با آنها آشنا بود.

بر خلاف برخی از کارگردانانی که معتقدند تنها راه دیدن روایت خشونت و بحران است ، پایتخت ثابت کرد که مخاطب را می توان با زبان طنز و روابط سالم اداره کرد.

شکاف خانواده در تصاویر امروز

امروز ، در بسیاری از سریال های خانگی ، خانواده یا خانواده کم رنگ هستند یا به روشی منفی و ناسالم به تصویر کشیده شده اند. گفتگو ، پشتیبانی و آموزش سالم باید دیده شود ، پر از ناامنی ، دروغ ، حرص و آز و خشونت.

ما باید به روایاتی که خانواده را مدرن می کند ، برگردیم ، نه قربانی یا بحران. کودک “من می خواهم معلم شوم … من دکتر می شوم … مثل آن پدر …”

خشونت در رسانه ها ؛ عادی سازی رفتارهای آسیب زا

این محتوا نه تنها سلامت روانی مخاطب را تهدید می کند ، بلکه خشونت ، بیهوشی اخلاقی و عادی سازی رفتارهای خشونت آمیز در جامعه را نیز تکرار می کند. در این شرایط ، الگوهای رفتاری منتقل شده از طریق رسانه ها تأثیرات عمیقی بر نسل های جدید دارند و ممکن است در برخی موارد به طرق مختلفی از جمله عصبانیت ، افسردگی ، خود و حتی خودکشی رخ دهد.

الگوی رفتاری ؛ مهمتر از هر سخنرانی آموزشی

همانطور که نوجوانان می گویند ، امکان مدل سازی رفتارهای بیشتر از گوش دادن به مشاوره است. در چارچوب تصویر ، شخصیتی محبوب یا کاریزماتیک هنگامی که او به شدت به خواسته خود می رسد یا در مواجهه با محرومیت عاطفی و اجتماعی برای خود یا دیگران مضر می شود ، به “راه حل” تبدیل می شود.

عادی سازی دردناک خشونت

بیشتر مشکل باید بارها و بارها بیدار باشد ، اما در صحنه هایی که سرگرم کننده می شوند. به گفته برخی از کارشناسان ، “کلید روانشناختی” که باید در مواجهه با خشونت فعال شود ، یعنی کار وجدان ، ترس یا احساس ناخوشایند در طول زمان. مردم با تکرار آنها بارها و بارها “بیهوشی اخلاقی” دارند.

تولید کنندگان باید نسبت به اثرات روانی کار خود حساس تر باشند ، اما آموزش رسانه های عمومی یک ضرورت فوری است ، بلکه همچنین برای تهیه داستانهایی با محتوای امیدوارکننده ، روایت های همدلی و رویکرد ترمیمی و بازسازی معنوی جامعه.

بیهوشی اخلاقی و کاهش همدلی. عواقب خشونت

تکرار این مضامین ، به ویژه بصری و بسیار ، می تواند به “بیهوشی اخلاقی” و نوعی “عادی سازی خشونت در جامعه منجر شود ، به خصوص در یک وضعیت نگران کننده تر که بسیاری از بینندگان این محتوا هنوز در ذهن و شخصیت هستند.

از طرف دیگر ، عدم نظارت مؤثر و هدفمند از محتوای تولید شده بر روی این سیستم عامل ها ، مرز بین روایت هنری و بهره برداری تجاری از شوک و ترس را از بین برده است.

تکرار چنین صحنه هایی می تواند باعث تحریک پذیری عصبی ، اختلال خواب ، همدلی و حتی افزایش افسردگی پنهان شود. در جامعه ای که به مراقبت های روانی بیشتری احتیاج دارد ، چنین روایاتی می تواند چرخه ای از فرسودگی روانی را ترغیب کند.

به منظور پیروی از عواقب و راه های جلوگیری از این امر ، ما با روانپزشک و محقق بهداشت جمعی میترا زمان و روانشناس بالینی و مشاور خانواده Farideh America ملاقات کردیم.

میترا زمان گفت: “وقتی دلایل بیرونی را می خواهیم ، می بینیم که برخی از آنها ناشی از استفاده غیر ضروری از محتوای بصری است.

به گفته او ؛ از طرف دیگر ، نظارت بر محتوای هدفمند و عدم انطباق با سن ، نوجوانان را در معرض این صحنه ها قرار داده و ظرفیت محدودی برای درک و ارعاب مفاهیم سنگین در هر سنی دارد. ”

در سالهای اخیر ، جامعه ایران با مجموعه ای از رویدادهای با حجم بالا و کودتای روانی پی در پی روبرو شده است. بحران های اقتصادی ، بی قراری اجتماعی ، عدم امنیت ذهنی و آینده ای نامشخص برای بسیاری از افراد باعث خستگی عمیق روانی و روانی در لایه های مختلف جامعه می شود و ظهور و گسترش سکوها شبکه سینمای خانگی با خشونت ، قتل و تجاوز نه تنها منبع زخم های عمومی بلکه برای زخم ها نبود.

Farideh America همچنین به تأثیر بالای الگوهای رفتاری در رسانه ها اشاره کرد و گفت: “وقتی جامعه با فشارهای اقتصادی ، اجتماعی و روانی روبرو می شود ، رسانه ها با عادی سازی خشونت ، قتل و تجاوز به جای کاهش این فشارها ، سلامت روانی نوجوانان را تهدید می کنند.

“جوانان الگوهای رفتار خود را می گیرند ، نه آنچه می گویند ، بلکه از آنچه می بینند.” گفت هنگامی که شخصیت های محبوب برای حل مشکلات خود به خشونت ، تجاوز یا خودکشی متوسل می شوند ، این پیام در ذهن نوجوانان نقش دارد و آن را در شرایط بحرانی تقلید می کند.

آموزش مهارت های زندگی ؛ استراتژی مقابله با صدمات روانی

Ameri تأکید کرد: در سالهای اخیر ، مواضع خالی والدین به عنوان یک الگوی رفتاری از محتوای مجازی و شبکه های خانگی پر شده است. مقامات فرهنگی باید به محتوای رسانه ها و تولید الگوهای سالم و مثبت در فیلم ها و سری توجه کنند.

سرانجام ، وی بر لزوم آموزش مهارتهای زندگی و انعطاف پذیری ذهنی در مدارس و خانواده ها تأکید کرد: “جلوگیری از صدمات با مشاوره یا نظریه امکان پذیر نیست و فقط باید رفتارهای نوجوان نشان داده شود.”

در این موارد ، نقش الگوهای رفتاری در رسانه ها ، به ویژه سری و فیلم های تلویزیونی بسیار مهم است. جوانان به جای توجه به مشاوره کلامی ، رفتار خود را به عنوان الگویی برای خودشان می پذیرند. به همین دلیل ، مقامات فرهنگی باید با دقت بر محتوای تولید شده در رسانه و معرفی الگوهای سالم و مثبت به منظور به حداقل رساندن اثرات منفی بر سلامت روان نوجوانان ، نظارت کنند.