کشورهایی با کمترین فعالیت بدنی ؛ موقعیت ایران کجاست؟

سازمان بهداشت جهانی اظهار داشت که هر فرد باید حداقل 1.5 ساعت فعالیت بدنی با چگالی متوسط ​​یا 1.5 ساعت چگالی بالا داشته باشد.

اما ویژگی های فعالیت متوسط ​​و فشرده چیست؟ یک معیار ساده برای شناسایی این دو ، توجه به ضربان قلب و مدل تنفس است. اگر می توانید در طول این رویداد صحبت کنید ، اما نمی توانید آواز بخوانید (مانند پیاده روی یا کوهنوردی) ، این فعالیت وارد یک گروه فعالیت متوسط ​​می شود. در مقابل ، تمرینات دویدن و فشار بالا در دسته فعالیت های فشرده قرار دارد.

بر اساس آخرین داده های منتشر شده توسط مجله جهانی هلیت در سال 2 ، کشورهای مختلف توسط جمعیتی طبقه بندی می شوند که به حداقل سطح پیشنهادی فعالیت بدنی نمی رسند.

طبقه بندی: کشورهایی که فعالیت بدنی دارند

در ابتدای این لیست ، دو سوم جمعیت امارات متحده عربی معیارهای فعالیت بدنی مینیمالیستی را رعایت نمی کنند. این رقم بالاترین در بین کشورهایی است که مورد بررسی قرار گرفته است. در حقیقت ، قسمت های بزرگ خاورمیانه ، غرب آسیا و آسیای جنوبی روی نقشه قرمز است که نشان می دهد تقریبا نیمی از این مناطق از این مناطق فعالیت بدنی کافی ندارند.

در مقابل ، کشورهای آسیای شرقی و جنوب شرقی در فعالیت های بدنی بهتر هستند. نکته جالب این است که ژاپن ، معروف به عمر طولانی مردم خود ، از نظر ورزش منظم با دستورالعمل مطابقت ندارد. با این حال ، ساختار مناسب شهرها برای پیاده روی و رژیم غذایی سالم یکی از عواملی است که به نفع سلامت عمومی مردم ژاپن است.

از طرف دیگر ، بیشتر مردم اروپا و آفریقا به حداقل سطح فعالیت بدنی مورد نیاز بستگی دارند. به خصوص در منطقه سیاه آفریقا ، میزان فعالیت بدنی بسیار زیاد است ، اما دلایل اقتصادی نیز مؤثر است. از آنجا که در کشورهای کم درآمد ، بسیاری از افراد در معیشت یا صنایع دستی کار می کنند.