Rabia Advayeh ، یکی از زنان برجسته عرفان اسلامی ، نمادی از عشق الهی در عطار الوالیا است. او به امید عدم ترس از جهنم یا به امید بهشت ، خدا را عبادت کرد ، بلکه فقط برای خودش بود. روایت Rabia Attar خلاصه ای از عرفان خالص است.
فلاپی Rabia Advayeh ، یکی از زنان پیشرو صوفی قرن دوم ، در آثار عطار نیشابوری جایگاه ویژه ای دارد. در “Alewalia” ، عطار نه به عنوان یک زن ، بلکه به عنوان یک عرفانی عرفانی عالی که در طول سفر فراتر از بسیاری از مردان است ، به ربیا اشاره می کند. او ربیا را نمونه ای از عشق مطلق به خدا می داند. زنی که او را به عشق الهی اختصاص می دهد و حتی به خاطر عشق خالص به خدا عبادت می کند ، نه ترس از جهنم یا نه در حرص و آز برای حرص و آز.
به گفته انتخابتو ؛ یکی از داستانهای معروف در مورد ربیا به نقل از آتار صحنه ای است که او با یک مشعل آتش در یک دست و یک دیافراگم آبی در خیابان در خیابان قدم زد. وقتی از این دلیل پرسید ، “من می خواهم با این آتش سوزی بهشت را بسوزانم و جهنم را با این آب خاموش کنم ، بنابراین هیچ کس خدا را از جهنم یا امید بهشت پرستش نمی کند ، بلکه فقط برای خود خدا است.”
این روایت نمادی از دیدگاه عرفانی خالص از ربیا است و تأکید بر عشق الهی عطار فاقد علاقه و انطباق است.