جزئیات سخنرانی سید عباس اراکچی ، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران را بخوانید ، موارد زیر را بخوانید:
به نام خدا ، ظریف ترین ، دلسوزترین
دکتر پزشکی عزیز ، رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران ؛
وزرای خارجی محترم ؛
میهمانان عالی ؛
خانمها و آقایان ؛
سلام Alikam ،
این افتخار بزرگی است که امروز در یک گروه بسیار مهم و متفکر حضور داشته باشید. من صمیمانه از شما برای حضور ارزشمند شما ، به ویژه رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران ، رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران ، که روحیه جدیدی را در دیپلماسی ایران و منطقه منفجر می کند با دیدگاههای توسعه یافته آن ، تشکر می کنم.
در اینجا ، این روزها ، من می خواهم دوست و همکارانم ، سالگرد ظهور هیئت و وزیر محترم من شهید حسین امیر عبداللهیان را بزرگداشت کنم. علاوه بر این ، من می خواهم از همکارانم در مرکز تحقیقات سیاسی و بین المللی برای نگه داشتن این پارلمان محترم تشکر کنم.
من می خواهم فعالیت های سال گذشته را مرور کنم. متأسفانه ، وقایع دردناک و بلایای انسانی همراه بود. در ابتدای این بلایا ، تجاوز و جنایات رژیم صهیونیستی در غزه بود. بدون شک ، نسل کشی پیشرو و بی سابقه نمونه ای از نسل کشی است. نسل کشی که در آن مردم در سراسر جهان زندگی می کنند و می بینند که آنها مستقیماً در تلویزیون یا سایبر زندگی می کنند.
از 5 اکتبر ، بیش از 60،000 فلسطینی در نوار غزه جان باختند. بیشتر زنان و کودکان. میلیون ها نفر آواره شده و در محاصره و قحطی کامل قرار گرفته اند. جای تاسف است که جهان نمی تواند به این جنایت پاسخ دهد. سکوت سنگین نیروها واقعاً تکان دهنده و از خواب بیدار است ، زیرا دفاعی مدافع “وجدان انسانی” و نهادهای بین المللی نمی توانند این فاجعه را تحمل کنند.
فروپاشی در مقابل چشمان ما مجموعه ای از “قراردادهای اخلاقی ، حقوقی و سیاسی است که باید پایه های نظم جهانی را تشکیل دهند. در واقع ، آنچه می بینیم فروپاشی صلح ، عزت انسانی و وجدان جهانی مشترک است.
متفکران عزیز ،
علاوه بر عدم کفایت سیستم بین المللی ، بحران غزه بار دیگر ثابت کرد که سرنوشت منطقه نمی تواند در تصمیمات و اراده قدرتهای فراملی باقی بماند و نباید باقی بماند. امروز ، آنچه توسط آنها به عنوان “واقعیت منطقه” معرفی شده است ، روایت ها و برداشت های عمیق “ساخته شده” را بر اساس علایق مورد نیاز فقط برای تعریف مجدد و اصلاحات منعکس می کند.
منطقه غرب آسیا به خودی خود نیاز به یک معاینه اساسی دارد. تمرکز طولانی مدت بر رقابت های ناشی از یک توهم مداوم تهدید ، مانع از ایجاد همکاری های مؤثر برای حل مشکلات منطقه ای و جهانی و فراهم آوردن مبنای مداخله مخرب با قدرت های بین منطقه ای شده است.
اکنون زمان آن رسیده است که “دستور واقعی ، بومی و دلخواه” در منطقه باشد ، با تکیه بر این “نیمه واقعی تحمیل و تحمیل شده” و تعامل ، درک و ارزش های مشترک.
در این شرایط ، جمهوری اسلامی ایران مسیر سیاست خارجی را در سه محور اساسی در دولت تعریف کرد: حداکثر تعامل با همسایگان ، گسترش همکاری با بازیگران در حال توسعه و کشورهای جنوبی ، و تعادل روابط با بلوک های قدرت کلاس جهان در شرق و غرب. سیاست خارجی ما مبتنی بر تعادل و واقع گرایی است.
دکتر پزشکی از ابتدا بر سیاست همسایگی خود تأکید کرده است و در تلاش است تا روابط سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی با کشورهای منطقه را گسترش دهد. امروز ، ما می بینیم که ایران و همسایگان آن – از خلیج بصره تا آسیای میانه – پس از سالها فراز و نشیب ، ما این درک ، همکاری و دوستی را می بینیم.