به گفته خبرگزاری ، مارسل افولز ، مستند فرانسوی -فرانسوی ، در نه سالگی با فیلم های مؤثر و معاصر در حساس ترین و پیچیده ترین موضوعات سیاسی ، اخلاقی و فلسفی زمان خود درگذشت.
به گفته نوه اش اوپولز ، اوپولز ، او با آرامش در خانه خود در جنوب فرانسه درگذشت.
اوپولز در سال 2 جایزه اسکار را برای یک مستند طولانی “هتل پایانه” دریافت کرد. کلاوس باربی ، یک جنایتکار جنگی نازی که یک سال پیش به بولیوی محکوم شد ، یک کار چهار ساعته و 5 دقیقه ای در زندگی او است.
این مستند که در جشنواره های کن و برلین این جایزه را به دست آورد ، نگاهی عمیق به گذشته تاریک اروپایی انداخت.
با این حال ، بهترین اثر شناخته شده مستند بحث برانگیز “غم و اندوه و شفقت” بود (1) ؛ این مطالعه ای است که به بررسی اشغال نازی ها از فرانسه و واکنش های مختلف شهر کوچک Clerormon-Franca در آن زمان می پردازد.
Ophols بیش از دو سال از این مستند را سپری کرده است و نسخه نهایی به مدت چهار ساعت و 5 دقیقه از تیراندازی بیش از 2 ساعت برگزار شده است. روایتی واضح از تسکین دهنده ، مقاومت و بی تحرکی مردم فرانسه در طول اشغال. این فیلم دوازده سال بعد مجاز به پخش در فرانسه نبود.
اوپولز در مصاحبه با نیویورک تایمز در سال 2008 گفت: “من هرگز نخواسته ام مردم فرانسه را به عنوان شریک جنایی نازی محکوم کنم.” تصمیم گیری بین مرگ و زندگی در مواقع بحران آسان نیست. “این یک نگاه ساده است که انتظار قهرمانی از خود و دیگران را داشته باشید.”
منتقدان سینما نیز کار خود را ستودند. پالین کیل در نیویورکر آن را یکی از دشوارترین فیلم های مستند تاریخ نامید و ریچارد شوارتل در زندگی آن را به عنوان یک سند عالی از روح انسان توصیف کرد.
این فیلم همچنین در سینمای داستانی حضور پررنگ داشت. آنی هال وودی آلن ، شخصیت اصلی تماشای شریک عاطفی او بارها و بارها است.
سایر آثار دائمی Ophols شامل “حس کمبود” (1) درگیری های بلفاست ، “در حافظه عدالت” (1) پرونده Nürnberg و جنگ ویتنام و جنگ ویتنام و “شب ها” (2) درباره روزنامه نگاران در سارایوو (2).
مارسل اوپولز در اول نوامبر در فرانکفورت آلمان متولد شد. خانواده وی پس از تقویت نازی ها و مهاجرت به لس آنجلس پس از اشغال پاریس در سال 2008 ، از آلمان گریختند.
وی در دبیرستان هالیوود تحصیل کرد و سپس وارد کالج اکسیدن و دانشگاه برکلی شد. در این مدت ، ارتش آمریكا تجربه ای در بازیگری و همکاری با واحد تئاتر داشت.
آلمانی و فرانسوی Fluent ، Ofols ، کار سینمایی خود ، جان هیوستون و آناتول لیتواک با دستیار کارگردانان بزرگ شروع به کار کردند. او همچنین با فرانسوا تروفوت با کارگردان فرانسوی آشنا شد و به لطف این آشنایی ، اولین فیلم بلند او ژان پل بلموندو و ژان مورو توسط “پوست موز” (1) بازی شد.
Ofols یکی از مستندهایی بود که روایات تاریخی را از طریق سخنان جامع بازسازی کرد. به منظور ساخت هتل پایانه ، نازی های سابق با نمایندگان اطلاعاتی ایالات متحده ، مقامات آمریکای جنوبی و قربانیان جنایات جنگی مصاحبه کرد.
وی در سالهای آخر عمر خود با شبکه های خبری مانند CBS و برنامه 1/2 همکاری کرد و مدتی در دانشگاه پرینستون تدریس کرد. در سال سوم ، انجمن مستند بین المللی موفقیت هنری به وی داد.
مارسل Ofols یکی از آخرین بازماندگان یک مستند نسل بود که با جسارت گذشته را به چالش کشید و قدرت سینما را در چهره پذیرفت.
مترجم: ریهان اسکانداری
منبع: رایانه هالیوود
۵۹۵۹
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین