در مرکز توسعه منطقه آزاد چاباهار ، فقر ، بیکاری و مهاجرت در تصویری تلخ پنهان می شوند. در جستجوی زندگی بهتر ، مناطقی مانند مرادآباد ، میراباد و جانگلوک محل زندگی هزاران خانواده هستند که به بندر سیستان و بندر بلوچستان مهاجرت می کنند. کودکانی که ابتدایی ترین امکانات بهداشت و آموزش را ندارند ، امنیت را در Alonaks می گذرانند.
فرماندار چاباهار می گوید که بیش از 6000 نفر در شهرک های غیررسمی در شهر زندگی می کنند. آمار نگران کننده ای که چاباهار را به بزرگترین حومه شهر تبدیل می کند.
کودکان در این مناطق از آموزش و خدمات درمانی محروم هستند و بسیاری از خانوارها در مرزها ، چادرها یا ALONAC ها بدون استانداردهای زندگی زندگی می کنند.
به گفته جاواد سپهی ، فرماندار چاباهار ، جمعیت این شهر از 6000 نفر فراتر رفته است ، در حالی که حومه شهر بسیار بالاتر از سایر مناطق کشور است. چاباهار با یک مکان جغرافیایی خاص ، منطقه اقتصادی آزاد و ارزش زمین بالا به مکانی محبوب برای مهاجرت و تماشای زمین تبدیل شده است.
وی گفت ، سال گذشته فرماندار ، از فرماندار جلوگیری شد و از حدود دو تا سه قطعه زمین و جنبش ملی مسکن مانند پروژه هایی مانند بسیاری از افراد مناسب که در خانه ثبت نام کرده اند ، جلوگیری شود. با این حال ، مشکلاتی از قبیل متوقف کردن پروژه های تفریحی شهری ، روند سازماندهی این شهرک ها را به دلیل اختلاف نظر بین پرسنل تفریحی و منطقه آزاد کاهش داده است.
از طرف دیگر ، بخش قابل توجهی از ساکنان این مزارع مهاجران از شهرهای دیگر مانند ایرانشهر ، سربازان ، راسک و ساراوان و حتی اتباع خارجی بدون شناسنامه هستند. این جمعیتی است که در سایه عدم وجود شواهد رسمی ، هیچ گونه حمایت قانونی یا حداقل خدمات شهرداری ندارد.
امروز ، چاباهار تصویری دردناک از نابرابری و فراموشی را با موقعیت ژئوپلیتیکی خود نشان می دهد. جایی که توسعه و فقر ادامه دارد.