در 21 ژوئیه ، دنیای ریاضیات یکی از فوق العاده ترین چهره های خود را از دست داد: مریم میرزاخانی ، اولین زنی که در مدال فیلدز ، معتبرترین جایزه ریاضیات جهان کسب کرد. تصویری که در سال ششم در سئول ضبط شده است ، یک لبخند خاموش ، فروتن و مدال طلا ، به یاد ماندنی ترین نماد پیروزی یک زن ایرانی در برابر علوم قدیمی و محدودیت های جنسیتی است. او نه تنها یک نبوغ ریاضی بلکه منبع الهام بخش نسل هایی از دخترانی بود که سالها به آنها گفته می شد.
در مواجهه با سرطان ، سرطان نجیب و مقاوم بود. وقتی از وی سؤال شد كه چرا چنین چیز دردناكی باید اتفاق بیفتد ، “من سالهاست كه اولین نفر در جهان بودم و چرا من را نگفتم؟ چرا حالا …” من نمی گویم.
دختر خواننده کتاب تهران ؛ آغاز یک افسانه
مریم میرزاخانی در ماه مه در تهران متولد شد. دوران کودکی او با کتابهای ادبی و داستان پردازی شبانه همراه بود. او در ابتدا آرزو داشت که نویسنده باشد ، اما توانایی منحصر به فرد او در ریاضیات به عنوان جوان و پس از ورود به دبیرستان Farzanegan توسعه یافت. داستان پاره کردن جدول امتحان ، که فکر می کرد اشتباه است ، نه تنها یک نکته و نتیجه بلکه نشانه وسواس او با دقت عمیق بود.
دو مدال طلا در المپیک ریاضی جهان و نمره کامل در سال دوم ، آن را به یک چهره منحصر به فرد در تاریخ آموزش ایران تبدیل کرد. اما آنچه مریم را از دیگران متمایز می کند ، رویکرد منحصر به فرد او به خلاقیت مداوم و مشکل حل مسئله بود. ذهن ، که ریاضیات را به عنوان یک سری فرمول می بیند ، دنیایی پر از شخصیت ها ، ماجراها و داستان ها است.
آموزش دانشگاه در شریف آغاز شد ، اما فروپاشی یک اتوبوس دانشجویی ریاضی که باعث کشته شدن چند دوست و نخبگان شد ، نکته تلخی در زندگی وی بود. مریم از این حادثه جان سالم به در برد و بیشتر ادامه داد.
او به هاروارد رفت و تحقیقات خود را تحت نظارت مدال Fields Curtis McMallen در زمینه هندسه هایپربولیک و مناطق ماژول آغاز کرد. مک الن تصور شجاع مری را تحسین کرد. پایان نامه دکتری وی چنان عمیق و ظریف بود که سه مقاله وی در معتبرترین نشریات ریاضیات جهان منتشر شد ، موفقیت رویایی برای بسیاری از ریاضیدانان در اجلاس مشاغل خود.
فرمول هایی که فقط یک ذهن شجاع ایجاد می کنند
میرزاخانی به عنوان استاد دانشگاه پرینستون و سپس در استنفورد کار می کرد و در هشت سالگی دارای مدرک کارشناسی ارشد بود. تحقیقات در مناطقی انجام شد که بیشتر ریاضیدانان خطرناک و دشوار بودند: هندسه هایپرتروپیک ، پویایی سطح ، نظریه Tishmiller و مناطق ماژول.
او راه حل هایی برای مشکلاتی پیدا کرده است که ذهن بهترین مغز جهان را برای ده ها سال به دست آورده است. با توجه به این دستاوردها ، وی در سال 2 جایزه Fields را دریافت کرد. اما میراث علمی او نه تنها نظری بود. کار او امروز در رمزگذاری ، مدل سازی داده های بیولوژیکی ، فیزیک نظری و الگوریتم های پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرد.
زندگی فروتن ، مرگ باشکوه ، میراث بی پایان
علیرغم همه افتخار ، مریم همیشه ساده ، متوسط و درونگرا بوده است. همسرش یان وندارک می گوید روزهایی که او با کاغذ بزرگ روی زمین نوشت و دختر خردسالش زامانیتا گفت: “مادرم نقاشی می کند!” گفت مریم عاشق داستان پردازی با دوستان ، ادبیات و گفتگوی عمیق بود.
او در سالهای آخر عمر سرطان پستان را نرم کرد. اما حتی در قله درد همچنان به تدریس ، تحقیق و الهام بخش ادامه می داد. پس از مرگ وی ، انجمن های بین المللی ریاضیات روز تولد خود را به عنوان “روز جهانی زن در ریاضیات” ثبت کردند.
مریم میرزاخانی فقط یک دانشمند نبود. از دبیرستان Farzanegan گرفته تا Tribine Fields World ، این یک پیشرفت از تهران به استنفورد بود. امید ، تخیل و شجاعت دختران دیگر.