بسیاری از ما شاخص توده بدنی یا BMI را به عنوان معیار وزن سالم می شناسیم. اما آیا این معیار برای همه گروه ها به درستی کار می کند؟ یک مطالعه جدید از ورزشکاران مرد ، به ویژه ، پاسخ جالبی به این سؤال داد.
طبق گفته ISNA ، شاخص توده بدنی (BMI) با تقسیم وزن فردی به قد محاسبه می شود. این شاخص سالها به عنوان معیار جهانی برای مصرف بیش از حد و چاقی در نظر گرفته شده است. طبق معیارهای سازمان بهداشت جهانی ، اگر بیش از BMI 1 باشد ، یک نفر دارای اضافه وزن و بیش از 2 نفر چاق است. با این حال ، استفاده از این شاخص برای ورزشکاران همیشه موضوع بحث بوده است ، زیرا این گروه معمولاً دارای حجم عضلانی بالایی است که می تواند BMI را تحت تأثیر قرار دهد.
مشکل اصلی این است که BMI بین توده چربی و توده عضلانی تمایز قائل نیست. بنابراین ، عضلات بالا و یک ورزشکار کم چربی را می توان با چاق مخلوط کرد. این هنوز از این معیار برای بسیاری از سازمان های ورزشی استفاده می کند.
در این زمینه ، محققان دانشگاه مودنا ، مروان الغوشاه و راجوی امیلیا در ایتالیا ، دانشگاه ورونا و دانشگاه بیروت ، علوم اعصاب ، محققان زیست پزشکی و تخصصی و متخصص در حرکات ، مطالعه ای را برای بررسی صحت BMI در تشخیص شفاهی انجام دادند.
در این مطالعه ، چهار ورزشکار 5 ساله در مزارع مانند فوتبال ، بسکتبال ، کاراته و مواد غذایی متقابل مورد بررسی قرار گرفتند. BMI ابتدا اندازه گیری شد ، سپس درصد چربی های بدن توسط اسکن DXA تعیین شد ، که این یک روش دقیق برای اندازه گیری ترکیب بدن است.
برخی از نتایج جالب از این اقدامات تحقیقاتی: با توجه به معیارهای فعلی BMI ، تقریباً 2 ٪ از آنها اضافه وزن یا چاقی بودند. با این حال ، هنگامی که درصد واقعی چربی های بدن اندازه گیری شد ، کمتر از 5 ٪ در رده قرار داشت. به عبارت ساده تر ، بیشتر این ورزشکاران به اشتباه به دلیل عضلات خود شناخته شده بودند.
با توجه به یافته های این مطالعه ، محققان نتیجه گرفتند که مرزهای BMI باید برای ورزشکاران متفاوت باشد. آنها با مدل سازی آماری همراه بودند: برای تشخیص اضافه وزن ، BMI باید برای چاقی 0.5 و بالاتر و 0.5 و بالاتر باشد. این تعداد با سطح کم چربی در بدن ورزشکاران تعیین می شود.
نتایج فوق ارائه شده در کنگره سالانه چاقی اروپا در مالاگا ، اسپانیا نشان می دهد که استفاده از یک معیار ثابت برای همه می تواند منجر به اشتباهات جدی شود. اگرچه اسکن های DXA مناسب بهترین راه برای تشخیص ترکیب بدن است ، اما دسترسی به آنها در هر شرایطی امکان پذیر نیست. در مقابل ، اندازه گیری قد و وزن می تواند برای اکثر باشگاه های ورزشی آسان تر و کاربردی تر باشد.
محققان اظهار داشتند كه سازمان ها و كمیته های اسپرت از این شاخص های جدید برای اندازه گیری وزن ورزشکاران برای دستیابی به ارزیابی دقیق تر و نه تکیه بر استانداردهای قدیمی استفاده می كنند.