مهدی موتاهارنیا در یادداشتی در روزنامه واتان نوشت: آینده ایران و ایران بالاترین موقعیت را دارند و در مورد ایران فکر می کنند. سیگنال ها باید در این مسیر در نظر گرفته شوند. یکی از مکان های مورد توجه ، تحولات بین المللی است. نکته بعدی این نیست که جوامع پیشرفته در حل بحران ها بحران ایجاد نمی کنند بلکه برای حل بحران ها. در طول راه ، اولین راه حل اجازه بحران نیست و اگر بحران وجود داشته باشد ، این بحران به فرصتی تبدیل می شود.
ما در ایران با چندین بحران روبرو هستیم. یکی از بزرگترین بحران های موجود ، بحران حاکمیت و قابلیت اطمینان است. به یاد داشته باشید که ما فروپاشی و ناامنی سرمایه اجتماعی در ایران داریم. ما در مؤسسات بی پاسخ یک بحران غلظت قدرت داریم. نکته بعدی اقتصاد این است که ما یک اقتصاد اجاره ای رقابتی داریم و پس از اسنپبک در عرصه بین المللی ، یک رویارویی مداوم با غرب خواهیم داشت. ما در برابر تحولات نظم جهانی آسیب پذیر هستیم.
من برای آینده ایران سناریوهایی نوشتم زیرا یک مرجع کوتاه دریافت خواهم کرد. دو عدم قطعیت اصلی در ایران وجود دارد. مورد اول میزان انعطاف پذیری کم یا زیاد و اجماع داخلی است. ثانیا ، شدت و راهنمایی فشار خارجی و اینکه آیا جامعه بین المللی و بازیگران منطقه ای این فشار را افزایش می دهد. این دو عدم قطعیت می توانند دو محیط ایجاد کنند.
اولین سناریوی این جاده تثبیت تدریجی است. ما اجماع داخلی بالایی و فشار بیرونی سبک داریم. اگر این سناریو وجود داشته باشد ، نتیجه حداقل توافق داخلی خواهد بود ، اما فکر نمی کنم این سناریو عملیاتی شود. اگر بخواهیم به این سناریو برسیم ، اولویت اول ، اصلاحات اقتصادی را می توان درک کرد. اولویت دوم باز کردن و گفتگوهای داخلی منطقه ای است و باید از صاحبان کوچک استفاده شود. ای کاش آرزو می کنم متفکران ایران بدون وابستگی به دولت ها باشند. این متفکران مستقیماً به مردم می آیند. زیرا اگر آنها از دولت پول دریافت کنند ، چگونه می توان مقامات ارشد کشور را دنبال کرد و به مردم درباره آنها گزارش داد.
سناریوی دوم عایق و انجماد با این سناریو و سناریوی فشار خارجی سخت است ، در این حالت بحران های داخلی بدتر می شوند ، موسسات شکننده تر می شوند ، فشار خارجی تشدید می شوند ، مجازات های بیشتری و انزوا دیپلماتیک می شوند. نتیجه یک کاهش اقتصادی عمیق تر ، نارضایتی اجتماعی در سیاست خارجی و تشدید تنوع زیستی است.
سناریوی سوم یک تنش منطقه ای کنترل نشده با توجه به فضای داخلی بالا و فشار خارجی بسیار دشوار است. ما باید امکانات را در نظر بگیریم. نتیجه این سناریو نیز به دلیل تحریم ها و فشارهای خارجی به پیروزی های محلی محدود می شود. اقدامات پیشنهادی همچنین انعطاف پذیری اقتصادی را تقویت می کند. برای کاهش استرس به دیپلماسی منطقه ای فعال نیاز دارد.
سناریوی چهارم و آخر گفتگوی ساختاری و تحول است که اجماع داخلی کمی دارد اما فشار خارجی کمی با آن دارد که نمی توان به آن رسید.
ما باید “ایران” را “همه ایرانیان” ببینیم. مهمترین بحران بحران در تصمیم گیری پس از این همه بحران ها است. جنگی که آغاز شد دارای سه نام اصلی است. اولین قدم جنگ روایات بود. سالها پیش ، ما گفتیم که روایاتی وجود دارد که می گویند جنگ علیه موشک گفته است. جنگ مداوم هدف جمهوری اسلامی نیست ، اما گفتمان انقلابی در جمهوری اسلامی یک هدف ، یک ادعا و گفتمان است. اگر این گفتمان را تخلیه نکنند ، وارد مرحله سوم و جنگ ساختاری نخواهند شد.
سه مرحله بحران وجود دارد. اول ، در حال توسعه ، دوم ، فروپاشی و سوم ، نتیجه. ما در شرایط بحران در وضعیت بسیار سختی قرار داریم. به نفع همه ایرانیان و اختلاف نظر ، کوچکترین اشتباه می تواند ایران هزینه کند. ایران وظیفه همه ما است.
سالها پیش ، من در کتاب خود به آقای خاتامی نوشتم که فشار از پایین به تپه از تپه پاسخ نمی دهد و برای تقویت نگاه به ایران رفتم.