اخیرا بخشی از اظهارات رئیس مرکز ارزیابی و نظارت راهبردی شورای تخصصی مبنی بر راه اندازی کارگاه های تولید قطعات ریز در منزل در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. یاسر جبرائیلی اصولگرا که به اظهارات غافلگیرکننده اش نیز شهرت دارد با جدیدترین اظهارات خود مجری شبکه اوغوف را شگفت زده کرد.
وی با پیشنهادی عجیب از مردم خواست تا با راه اندازی کارگاه تولید روشنایی خودرو در منازل خود، رونق تولید را آغاز کنند: مگر نمی شود با ماشین آلات کوچک قطعات خودرو تولید کرد، کارخانه خودروسازی را تعطیل نمی کنیم، کارخانه خودروسازی را نمی بندد.” اما در کارگاه‌هایی که تولید به مردم سپرده می‌شود، باید آنچه ممکن است انجام دهیم و به این ترتیب جهش در تولید رخ می‌دهد.»
حساب کاربری «توئیتر صرافی» در واکنش به اظهارات عجیب جبرئیلی می نویسد: در حالی که عبدالمالکی (وزیر سابق کار) می گفت که هر زوجی هنگام ازدواج شرکتی را ثبت می کنند و از پرداخت مالیات معاف هستند، یاسر جبرائیلی اکنون آمده و طرح تجاری عبدالملکی را تکمیل کرده است. او حرفی می زند که مجری شبکه اوغوف به آن می خندد، این افراد از فضای کسب و کار خیلی دور هستند!
در واقع، این دیدگاه، که نوبنیادگراهایی مانند سیبرائیلی به اقتصاد آورده و مسائل مشابهی را مطرح کردند، باعث شد کاربران چین و پاکستان را با هم مقایسه کنند:
موسی حسنوند در توییت خود ابعاد این دیدگاه و نمونه مشابه در چین را اینگونه ارزیابی کرد: مائو بدون هیچ دانشی از فلزکاری، ساخت کوره های کوچک در حیاط کمون ها را تشویق کرد و دهقانان و کارگران بی سواد را به تولیدکنندگان فولاد تبدیل کرد. آنها منطقه را از درختان و انواع چوب برای تغذیه کوره ها پاک کردند تا جایی که حتی در و ابزار روستاییان را برای تغذیه کوره ها آوردند.
بسیاری از کشاورزان کشاورزی را رها کردند و برای کمک به تولید فولاد و آهن به تولیدکنندگان فلز تبدیل شدند. همه در مدارس و حتی بیمارستان ها مشغول تولید فلز بودند. اما در طول جهش بزرگ به جلو، میلیون ها نفر از گرسنگی مردند. در آن سال ها دولت مائو محصولات کشاورزی را مصادره و در ازای دریافت تجهیزات نظامی به اروپای شرقی صادر می کرد.
همچنین برای حمایت از جنبش های ضد استعماری و کمونیستی، غذا و پول به آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارسال شد. مائو نسبت به تحصیلکردگان و وفاداری دهقانان بی اعتمادی عمیقی داشت، در جریان بازدید از مراکز تولید فولاد، متوجه شد که تولید فولاد و آهن با کیفیت فقط در مقیاس بزرگ و با سوخت زغال سنگ امکان پذیر است، اما او هرگز. در این زمینه امتیازاتی داده است. توقف تولید فولاد به روش کمون.
مائو در پاسخ به پیامدهای منفی این برنامه گفت: ما برای چین برنامه هایی داریم که می تواند حتی نیمی از جمعیت چین را قربانی کند، اما وقتی مردم می میرند نمی توانید من را سرزنش کنید. کمپین “جهش بزرگ به جلو” آنها نه تنها باید از مرگ مردم بترسند، بلکه باید فعالانه با این مرگ ها مقابله کنند. بسیاری از آمارها نشان می دهد که حداقل چهارده و حداکثر چهل و سه “میلیون” چینی در طول قحطی از قحطی جان باختند.
نمونه های مشابهی در مورد پاکستان و کارگاه های تولید داخلی وجود دارد، اما آنچه آقای یاسر فکر می کند هرگز محقق نخواهد شد:
دایی: من به جبرئیل اعتماد زیادی داشتم. اول رفت علیز الان داره از تولید قطعات ماشین داخل خونه حرف میزنه مرد وفاداریه حتما تو پاکستان دیده باشی داستانش از زمین تا آسمون اقتصاد شتر و گاو و پلنگ تغییر نمی کند
آیه: روش های تولید در پاکستان متفاوت است. با آزادسازی تجارت، کارگاه های کوچک توانستند ضبط صوت، سی دی و… تولید کنند که در گذشته در ایران این امکان وجود نداشت. با خرید چند وسیله ساده مانند. از طرفی پوست بز در این کشور مزیت خوبی دارد و به نوعی در کیف، کفش، توپ های چهل تکه و… استفاده می شود. تولید کننده قوی در تولید.
داماد: اگر کشوری بود که با روش مردمان اول یا بهتر بگویم با روش کارگاه های پاکستان صنعتی شده بود، بنز و تویوتا در لاهور و کراچی تولید می شد!
محمد: چگونه می توان به جهش در تولید و اقتصاد عمومی دست یافت؟ جبرائیلی: بگذار مردم در خانه چراغ خودرو تولید کنند! بیچاره ها که اسمشونو تصمیم گرفتی!
حمید: در واقع شما از حرف های جبرائیلی عصبانی نیستید، زیرا آنها فقط به لب و دهان نیستند. قدرت دارد و استفاده می کند و برآیند دیدگاه هایش در سیاست های اجرایی کشور منعکس می شود. او دعوا نمی کند، دارد خبر می دهد.
به گزارش رسانه انتخابتو