شب پنجم سوره برگزار شد. شب که انتظار می رود مراسمی برای نمایش دستاوردهای هنری و مناظر فرهنگی باشد ، اما بیشتر آنها شبیه یک گزارش مدیریتی بودند. حمید رضا جعفاریان ، رئیس سازمان سینمای سوره ، با پنج سری ، پنج نوروز و شور و شوق فعالیتهای پنج ساله صحبت کرد و سعی در تأکید بر تولید و میزان سازمان داشت. با این حال ، سؤال اساسی ادامه دارد: آیا پروژه ، شماره و آمار فروش می تواند جایگزین یک سینمای پر جنب و جوش ، خلاق و مؤثر شود؟
تمرکز بر تولید کودکان و نوجوانان یک گام ارزشمند است و ممکن است آینده فرهنگی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال ، شکاف بین کمیت و کیفیت هنوز مشاهده می شود. بیشتر آثار فاقد جذابیت و نوآوری هستند و نمی توانند مخاطب را همراهی کنند. اگر بهبود کیفیت اولویت نباشد ، تمام این دستاوردها در گزارش های مدیریتی در چندین خط باقی می مانند و نقطه عطفی در تاریخ ایران نخواهد بود.
یکی دیگر از محورهای تأکید جعیان ، توجه موضوع فلسطین بود. بدون شک ، این یک مسئله مهم برای هویت فرهنگی سوره است. با این حال ، محصولات موجود در این زمینه هنوز با مخاطبان عمومی ارتباط برقرار نکرده اند. تمرکز بیش از حد بر ایدئولوژی بدون استفاده از مراکز جذابیت هنری و روایی نتیجه ای معکوس دارد و حلقه مخاطب را محدود می کند.
در گزارش های ارائه شده ، مطالعات تعداد و نمودار از کیفیت و تأثیر مطالعات رایج تر بود. اگرچه سینما با آمار زنده نیست. داستان پردازی با شخصیت پردازی ، نوآوری و تأثیر اجتماعی می میرد. ادامه این دیدگاه از مأموریت فرهنگی خطر سوره حذف می شود.
ضعف دیگر غیبت جدی در عرصه بین المللی است. محدودیت بازار داخلی خطر عمده فروش و تأثیر مطالعات است. در دنیای امروز ، پیام سینما فقط با ارتباطات جهانی می تواند ادامه یابد. با این حال ، آخرین جلسه به جای صحبت کردن و شنیدن صداهای مختلف مانند یک جلسه تبلیغاتی یک طرفه بود. فقدان دیدگاه های مختلف و انتقادی خطر تکرار ایده ها و کاهش نوآوری را افزایش می دهد.
در این میان ، یک ظرفیت کمتر قابل مشاهده می تواند تغییر کند: وجود دانشمندان مذهبی با تجربه قضایی و فرهنگی. استفاده از “قانون پویا” در فرآیند تولید می تواند بیشتر محدودیت های نظارتی را به روشی خلاقانه حل کند. چنین مشارکت پلی بین آرمان گرایی و جذابیت هنری ایجاد می کند. مطالعات مبتنی بر خرد قضایی و تعامل با هنرمندان ، پیام های فرهنگی و اخلاقی خواهد داشت و برای مخاطبان گسترده جذاب خواهد بود.
عمل پویا -مورد در موضوعات حساس و ایدئولوژیک مانند فلسطین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این رویکرد می تواند یک پیام ایده آل برای ایجاد یک تأثیر قانع کننده و مؤثر و همچنین یک طرفه و همان فاصله از فرم تبلیغات حفظ کند. علاوه بر این ، در زمینه کودکان و نوجوانان ، همکاری دانشمندان مذهبی با هنرمندان می تواند پایه و اساس تولید آثار اخلاقی و آموزشی غنی و بدون قربانی کردن مراکز جذابیت داستانی و سینمایی باشد.
با این حال ، سوال اساسی است: آیا سوره برای یک موسسه فرهنگی یا برای آمار و گرافیک است؟ اگر او نتواند آرمان گرایی ، جذابیت هنری ، مخاطبان گسترده و انعطاف پذیری قضایی خود را متعادل کند ، دستاوردهای پنج ساله او چیزی جز گزارش های داخلی نخواهد بود و هیچ تأثیر واقعی بر ایران و سینمای جهانی نخواهد داشت.
در شب پنجم سینمای سوره ، وی تصویری از یک سازمان مبتنی بر سازمان را از هر چیز دیگری ارائه داد. تلاش ها ارزشمند است ، اما سازمانی که در دام “گزارش” گرفتار شده است. راه خروج ، استفاده فکری از ظرفیت های فکری و فرهنگی ، به ویژه در تعامل با دانشگاهیان مذهبی و در استفاده از پرونده پویا است. فقط در این صورت محصولات SURA می توانند از تعداد و شماره گرافیک فراتر رفته و به داستانهای پر جنب و جوش ، نوآورانه و مؤثر تبدیل شوند.
سینما با گرافیک و گزارش ها زنده نمی ماند. زندگی سینما در داستان خلاقیت و رابطه صمیمانه با مخاطب است.
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین