انتقال ریکاردو آلوز به سپاهان یکی از بحث برانگیزترین نقل و انتقالات فوتبال ایران در فصول اخیر بوده است. انتقال به محبوبیت فوق العاده بازیکن به طور قابل توجهی کاهش می یابد و حتی از برخی از طرفداران TT متنفر می شود.
اما سؤال این است که چرا انتقال بازیکن خارجی از یک تیم ایرانی به تیم دیگری با چنین فضایی روبرو شد؟ به خصوص بازیکنان خارجی به طور طبیعی علاقه مند به بازی در جایی هستند که درآمد بیشتری داشته باشند و برخلاف بازیکنان ایرانی ، آنها از ابتدا تیم را به تیم نسبت داده اند.
با این حال ، پاسخ این سوال در آلوس است. برخلاف سایر بیگانگان فوتبال ایران ، ریکاردو در زمان حضور خود در تبریز رفتار نمی کرد و همیشه وفادار و تراکتور بود. این ستاره پرتغالی ادعا کرد که حتی در یک مصاحبه ، این قرارداد یک تکه کاغذ بود و او ترجیح می داد با پیراهن تراکتور و حتی مربی تیم بازنشسته شود!
در حقیقت ، آلوز ، مانند برخی از بازیکنان ایرانی ، خواستار حمایت شدیدی از تراکتور شد و علاوه بر کیفیت فنی فوق العاده خود ، وی به دلیل چنین مصاحبه ها و رفتارهای خود نیمی از محبوبیت خود را به دست آورد ، اما او برعکس سه فصل در تبریز و حتی پس از بستن گروه بازوی تراکتور.
جالب اینجاست که ریکی تنها چند ماه پیش قرارداد خود را با تراکتور تمدید کرد ، اما یک بار از او خواست که دستمزد خود را افزایش دهد که مدت زیادی قبل از تمدید قراردادش نبود.
برخی از آلوز با محمد رضا رضا زنوزی و مدیران تراکتور که نمی خواستند در تراکتور باشند ، روابط خوبی داشتند و سه فصل داشتند. هیچ توجیهی قانع کننده برای جدایی از تراکتور وجود ندارد.
سرانجام ، تراکتورها حساب ویژه ای را در این ستاره باز کردند و آلوز نمی تواند به عنوان بازیکنان وفادار مانند مهدی کیانی و محمد ابراهیمی تلقی شود و هضم این رفتار برای آنها آسان نیست.