جامعه ما به شدت معتقد است که خانواده ها ویژگی های شخصیتی را منتقل می کنند و اغلب عباراتی مانند “او دقیقاً مانند پدرش است” یا “او دقیقاً مانند مادرش است” می شنویم. این اظهارات این باور را تقویت می کند که فرزندان باید شخصیت والدین خود را منعکس کنند.
به گزارش ایسنا، آخرین نتایج تحقیقات این فرض دیرینه را رد می کند و نشان می دهد که انتقال مستقیم ویژگی های شخصیتی از والدین به فرزند ممکن است به طرز شگفت آوری محدود باشد. محققان دانشگاه ادینبورگ، اسکاتلند، و دانشگاه تارتو (استونی) مطالعه جامعی را در مورد راه‌های انتقال شخصیت از والدین آغاز کرده‌اند.
نویسنده اصلی مقاله دکتر. رنه موتوس می‌گوید: «بنابراین، ژن‌هایی که والدین به فرزندان خود منتقل می‌کنند برای کپی کردن بیشتر ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها کافی نیست.
آیا واقعا شخصیت از والدین به ارث می رسد؟
محققان به این نتیجه رسیدند که نمی توان به طور دقیق ویژگی های شخصیتی کودک را از روی ویژگی های مادر یا پدرش پیش بینی کرد. این یافته فراتر از برجسته کردن تفاوت‌های ظریف بین والدین و فرزندان است و نشان می‌دهد که از نظر شخصیتی، ما اساساً بیشتر از یک غریبه در خیابان به والدین خود شبیه نیستیم.
این ایده که وراثت شخصی محدود است، ما را وادار می کند تا در نحوه نگرش خود و اعضای خانواده خود تجدید نظر کنیم. این به ما یادآوری می کند که شخصیت ما فقط شخصیت والدین ما نیست، بلکه ما افراد پیچیده ای هستیم که توسط عوامل بسیاری فراتر از ژنتیک شکل گرفته اند.
این مطالعه وراثت پذیری شخصیت را حدود 40% تخمین می زند. وقتی دانشمندان تخمین می زنند که شخصیت تقریباً 40 درصد ارثی است، این نشان دهنده تأثیر ژنتیکی قابل توجهی در شکل گیری شخصیت ما است. این نشان می دهد که بخش قابل توجهی از تنوع در شخصیت و الگوهای تفکر، احساس و رفتار ما را می توان در DNA که از والدین بیولوژیکی خود به ارث برده ایم ردیابی کرد.
نتایج تحقیقات نشان می دهد که علیرغم تأثیر ژنتیکی قابل توجه، تربیت ما تأثیر مستقیم نسبتا کمی بر ویژگی های اصلی شخصیت ما دارد. با این حال، نتایج نشان می‌دهد که تربیت مشترک ممکن است تعیین‌کننده مهمی در مورد عناصر اصلی شخصیت نباشد. اغلب فرض می شود.
آیا تعامل ما با محیط بر شخصیت تأثیر می گذارد؟
این تحقیق تعامل مداوم و پیچیده بین طبیعت و پرورش را روشن می کند. ما محصول ژن های خود هستیم و با تجربیات، روابط و تأثیرات محیطی در تعامل هستیم.
این ایده که پویایی خانواده ما می تواند به شدت شخصیت ما را تعیین کند، فرضی است که با تحقیقات موجود در تناقض است که نشان می دهد، فراتر از تأثیرات ژنتیکی، چگونگی رشد شخصیت منحصر به فرد ما در تعامل پویا بین توانایی های ذاتی ما و دنیای اطراف ما نهفته است.
این تحقیق نیاز به ارزیابی مجدد مشاهدات روزمره دارد و تأکید می کند که شخصیت ما فقط کپی برداری از والدین ما نیست. توجه به این نکته ضروری است که شخصیت یک ویژگی چند عاملی در نظر گرفته می شود، به این معنی که عوامل زیادی اعم از ژنتیکی و محیطی می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند.
آیا تربیت فرزندان بر شخصیت تأثیر می گذارد؟
نحوه تربیت کودک نیز می تواند بر شخصیت او تأثیر بگذارد. تجربیات همچنین می توانند بر شخصیت نهایی ما تأثیر بگذارند.
دکتر. موتوس می‌گوید این یافته‌ها به این معنا نیست که ویژگی‌های شخصیتی قابل وراثت نیستند، اما وراثت‌پذیری مهم نیست. در عوض، ویژگی های شخصیتی بیشتر از طریق ژن ها به ارث می رسند تا تربیت. بر اساس دقیق ترین تخمین ها، تقریباً دو سوم از دلایلی که افراد دارای ویژگی های شخصیتی متفاوت هستند به دلیل ژن ها است.
این یافته ها نباید از تأثیر عمیق تأثیر والدین بر سایر جنبه های زندگی ما بکاهد. اما محققان تاکید می‌کنند که وقتی نوبت به جنبه‌های اساسی شخصیت می‌رسد، ممکن است آزادی بیشتری نسبت به آنچه قبلا تصور می‌شد برای شکل‌دهی به مسیر خود داشته باشیم.