به عبارت دیگر دولاب اولین سکونتگاه یا منطقه ای است که پس از مهاجرت دسته جمعی به تهران میزبان ارامنه بوده است. علیرضا زمانی از تهران-پژوه می گوید: مهاجرت ارامنه از نقاط مختلف به محله های پایتخت زمینه ساز شکل گیری یا توسعه برخی محله ها شد؛ محله هایی مانند مجیدیه، زرکش و… که هنوز به عنوان محله شناخته می شوند. محله های ارمنی نشین پایتخت.
اما به گزارش همشهری آنلاین، داستان ارامنه و دولاب داستان دیگری است. این محله که زمانی آبادی بزرگ در منطقه بیخگوش تهران بوده، اولین محله یا منطقه ارامنه نشین تهران بوده است. ماجرای مهاجرت ارامنه به دولاب را باید در دوره زندیه و دوره کریم خان زند بررسی کرد. در این دوره به دستور حاکم وقت، 10 خانوار ارمنی از شهر جلفا اصفهان که همگی استاد سنگ تراش بودند به دولاب آمدند و مقدمات اسکان بیشتر ارامنه را در این آبادی فراهم کردند.
یکی از مهمترین نمادهای زندگی ارامنه در دولاب، قبرستان دولاب یا قبرستان ارامنه این محله است که بیش از 130 سال قدمت دارد. زمانی در این باره می گوید: «از آنجایی که سکونتگاه ارامنه دولاب از محله های دیگر پایتخت بیشتر است، قبرستان ارامنه دولاب نیز قدیمی ترین قبرستان ارامنه تهران است. پس از مرگ دکتر محمدشاه «لوئیس آندره ارنست کلوکه» دولاب و این منطقه گفته می شود که وی در نزدیکی قبرستان کوچک ارامنه دفن شده است. پس از آن، گورستان ارامنه توسعه یافت و به تدریج به قبرستان دولاب معروف شد که اکنون بسیاری از ارامنه از جمله نخبگان و مشاهیر ارمنی در آن دفن شده اند.
بخش مهمی از تاریخ محله دولاب را می توان در داستان ورود ارامنه به این محله، در گورستان قدیمی ارامنه و در سنت هایی که با خود به دولاب آورده اند، جستجو کرد. ساکنان سابق دولاب هنوز 13 ارمنی را به یاد دارند. در همان روز ارامنه در قبرستان ارامنه دولاب گرد هم آمدند و مراسمی در آنجا برگزار شد. سید تاکی هاشمی دولابی یکی از اهالی سابق دولاب می گوید: 7 سال از کودکی من می گذرد اما مراسم یا جشن های 13 ارمنی را به خوبی به خاطر دارم، آن روز در ورودی قبرستان باز بود و ما بودیم. با رفتن به آنجا و تماشای «ارمنی‌ها در دولاب و محله‌های اطراف، آنها در حالی که تدارک خوبی برای جشن داشتند، در این منطقه جمع شدند».