از مرهمی بودن برای رنج مردم بم تا راهی برای درمان آبله در آفریقا

از مرهمی بودن برای رنج مردم بم تا راهی برای

انتخابتو، روز اول شهریور بزرگداشت مردان بزرگ و زن شجاع آنها به نام پزشکان و پزشکانی که در خط مقدم سلامت هستند، برای التیام دردهای انسان، مراقبت از سلامت و آرامش جسم و روح انسان، و گاهی اوقات جان خود را فدا می کنند، مانند دوره کرونا، نامگذاری شده اند. آنها از هیچ کوششی برای نجات جان انسان ها از بیماری های این بین دریغ نمی کنند. جهنم پزشکانی که در طول زندگی خود برای سلامتی انسان ها خدمت کرده اند، نمی توانند تلاش و کوشش خود را در قالب کلمات بیان کنند، این بار صحبت از پزشکی است که مرزها را مانع نمی بیند و علاوه بر تلاش برای نظام سلامت، مرهم می کند. درد انسان سیدناصر عمادی، پزشک متعهد که دامنه فعالیتش از مناطق محروم ایران تا مناطقی از خاورمیانه و شمال آفریقا را در بر می گیرد، می گوید: مرزهای کشور از هیچ تلاشی برای درمان بیماران دریغ نمی کنند. او با دریافت مدال فلورانس یکی از اعضای فعال جامعه پزشکان بدون مرز محسوب می شود. بلبل از کمیسیون اعطای مدال فلورانس بلبل متشکل از یک فدراسیون بین بین المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر، بین کمیته بین المللی صلیب سرخ و شورای بین المللی بین المللی پرستاران موافقت کردند

ما باید جوهره دریافت مدال فلورانس را بدانیم بلبلاقدامات ابتکاری عمادی در زمینه در نظر گرفتن معیارهایی از جمله شجاعت، ایثار و آمادگی برای خدمت، اقدامات عملی به نفع مجروحان، بیماران یا سایر قربانیان حوادث و جنگ و ارتقای کیفیت درمان یا آموزش. آن را به عنوان جایزه پزشکی دریافت کرد.

سید ناصر عمادی، متخصص پوست و مدرس دانشگاه علوم پزشکی تهران وی درباره دوران کودکی و تحصیلات خود به خبرنگار ایمنا گفت: متولد استان مازندران و شهرستان قائم شهر هستم، دوران راهنمایی و دبیرستان را در این شهر گذراندم، شغل پدرم دامداری بود و ذاتاً چوپان و دامپروری نیز بودم. دامداری برای امرار معاش در ماه های بهار و تابستان که فصل تابستان است، دامداری و چوپانی را شروع کردیم.

پس از اتمام در سال 1364 تحصیلات او در جبهه های جنوب و غرب کشور به عنوان بسیجی شرکت کرد و در نهایت پس از مجروح شدن در جنگ به درجه جانبازی رسید سپس در سال 1365 تحصیلات خود را در رشته پزشکی در بابل آغاز کرد و در رشته تخصصی پوست در دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد.

این پزشک که پس از اخذ تخصص از دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1383 با درد آشنا شد، با وجود اینکه در تهران مطب بود و برای انجام جراحی های پلاستیک حقوق بسیار مقرون به صرفه ای دریافت می کرد، ترجیح داد نقش پررنگ تری در درمان داشته باشد. از این رو وقتی از دانشگاه فارغ التحصیل شد به شهر بم رفت که اخیراً زلزله ای را تجربه کرده بود و مردم به دلیل آوار و آلودگی به بیماری سالیسیلیک مبتلا شده بودند. اما باز هم متخصص پوست در آنجا نبود، به طوری که از 40 هزار نفر در بم نزدیک به 15 هزار نفر به جذام مبتلا بودند، اما سیدناصر عمادی به گونه ای دیگر از درد و رنج مردم دیار بم بکاهد. سالک در این شهر بود و سعی می کرد تا حد امکان از شیوع آن جلوگیری کند، به درمان بیماران، ارائه آموزش در این زمینه و مراجعه به 60 مدرسه در مدت یک سال برای آموزش راهکارهای پیشگیری و درمان سالک. تعداد مبتلایان به این بیماری طی دو سال به کمتر از 1000 نفر رسید.

عمادی کنترل سالک در بم را تجربه بسیار لذت بخشی می داند و می گوید: اگر از من بپرسند که دلیل این موفقیت کدام روش است، می فهمند که حاصل آموزش هایی است که در بم به مردم دادیم و سالک چیست. و برای این بیشتر درمان خوب چیست؟

او در بم دور از خانواده اش در محله ای فقیر نشین زندگی می کرد و حتی گاهی اوقات مجبور می شد در چادر بخوابد، اما با این که مشکلات زیادی را پشت سر گذاشت، توانست تجربه بزرگی به دست آورد و معتقد است حضور در بم برایش تجربه بزرگی بوده است. او یاد گرفت که چگونه با شیوع یک بیماری عفونی مقابله کند.

این پزشک فداکار که متخصص پوست است و شاید در این زمینه درآمد زیادی داشته باشد، تلاش برای سلامتی انسان ها را سرمایه خود می داند و فکر می کند که باید برای بیماران مفید باشد تا بار سلامت کشور کم شود. رسالت پزشک بودن فقط در بیمارستان نیست و اولویت آن حضور در مناطق فقیرنشین کشور و سپس در کشورهای آن سوی مرز است که مردم نیاز به درمان دارند.

وی معتقد است: پزشکان علاوه بر دارو و درمان، مسئولیت بزرگی به نام آموزش بر عهده دارند، بنابراین اگر مردم درمان و پیشگیری از یک بیماری را بدانند، کمک بزرگی به نظام سلامت خواهد کرد.

او پس از تجربه بمب، در سال 2007 تصمیم گرفت برای جلوگیری از سرایت بیماری که مردم هرات و کابل را درگیر کرده بود به افغانستان برود. در هنگام مهاجرت احتمال انتقال بیماری وجود دارد.

عمادی تصمیم گرفت برای جلوگیری از شیوع این بیماری که احتمال می رفت از افغانستان وارد ایران شود به ایران سفر کند زیرا معتقد بود مردم خانواده او هستند و باید برای بیمارانی که در خارج از مرزهای کشور نیاز به درمان دارند حضور داشته باشد. به کابل و هرات و داکتران آنها نحوه مبارزه با این بیماری را آموزش دهید.

او معتقد است که نقش پزشک تنها به حضور در بیمارستان و مطب خلاصه نمی شود و گاهی لازم است از این مسیر خارج شویم. متابی بیایید از این جغرافیایی که هر روز در آن قرار داریم فراتر برویم و در روستاها، مناطق محروم کشور حتی فراتر از مرزها به رنج بیماران خدمت کنیم زیرا با این کار نه تنها سلامت و آرامش را به ارمغان نمی آوریم. ما رفاه، بلکه عشق و دوستی را به مردم این کره خاکی منتقل می کنیم، نباید فراموش کنیم که پزشکی عشق را گسترش می دهد و فرهنگ سلامتی با فرهنگ عشق و دوستی آمیخته می شود. ما می توانیم دین خود را ترویج دهیم و فرهنگ ایرانی را به تمام دنیا معرفی کنیم و در عین حال سلامت و رفاه را رعایت کنیم.

عمادی از سال 2006 تاکنون بیماران بسیاری را در کشورهایی مانند افغانستان، عراق، پاکستان و همچنین کشورهای آفریقایی مانند کنیا، تانزانیا، سومالی، سودان و زیمبابوه درمان کرده و در برخی کشورها آموزش های موثری را در زمینه بیماری های پوستی به دانشجویان پزشکی ارائه کرده است. متخصص پوست آفریقایی

این متخصص پوست می گوید: از منظر انسان دوستانه به کشورهای آفریقایی رفتم اما حضورم در این کشورها نتایج خوبی از جمله حضور دانشجویان پزشکی در ایران و صادرات دارو و ملزومات پزشکی به این کشورها را به همراه داشت و نماینده ایران نیز بودم. فرهنگ و قابلیت ها

از مرهمی بودن برای رنج مردم بم تا راهی برای درمان آبله در آفریقا

عمادی درباره ماموریت های سازمان پزشکان بدون مرز در کشورهای دارای وضعیت نامناسب بهداشتی چنین می گوید: پژوهش، آموزش و درمان از مهم ترین اولویت های سازمان پزشکان بدون مرز است. سازمان بهداشت برای رفع کمبود دارو و تجهیزات ویژه اقداماتی را انجام می دهد تا درد این بیماری را از تن و روح انسان دور کند.

اکنون شیوع آبله میمون در آفریقا بهانه ای شده است تا این پزشک نگران راهی برای کنترل این ویروس سرگردان در آن سوی مرزها پیدا کند.

بیایید از همه این ماجراجویی ها بگذریم. گویی سید ناصر عمادی زندگی را جور دیگری تعبیر می کند و با وجود همه سختی هایی که در این سال ها و دوری از خانواده تجربه کرده، باز هم دست از درمان بیماران رنج کشیده برنداشته و معتقد است گاهی باید از حد و مرز گذشت. و با زیستن هدیه ای تازه به خود و همشهریان و مردم جهان داد.