الهه ja’farzadeh: اگرچه ایران همیشه در کانون تاریخ و تمدن قرار داشته است ، اما دارای یک موقعیت جغرافیایی مهم و تاریخ فرهنگی غنی ، مطالعات کمتری از نظر ژنتیک انسانی مورد مطالعه قرار گرفته است.
در سال 2008 ، مطالعه ای که در مجله معتبر PLOS Genetics منتشر شد ، ژنوم ایران را بررسی کرد ، ضمن اینکه اطلاعات ارزشمندی در مورد ساختار ژنتیکی این ملت ارائه می داد. با همکاری محققان ایران و آلمانی ، این مطالعه ، به رهبری زهر مهجو ، داده های ژنومی بیش از 5 گروه قومی ایران را تجزیه و تحلیل کرده و به نتایج قابل توجهی رسیده است.
ریشه های دائمی هزاره
یافته های این مطالعه نشان می دهد که مردم ایران علی رغم تفاوت های زبانی و فرهنگی بین ریشه های قومی مختلف ، ریشه ژنتیکی مشترک دارند که به هزاران سال باز می گردد. از کردها و لور گرفته تا بلوچیس و ترکمن ها ، ساختار ژنتیکی ایران استمرار طولانی مدت را نشان می دهد. اعتقاد محققان استمرار ژنتیکی حداقل 2،000 سال و احتمالاً تا 5000 سال تأسیس شد. و تهاجم های تاریخی مانند ورود عرب ها یا ترکها تأثیر عمیقی بر ژن این جمعیت نداشت.
ژنتیک با هم تنوع ژنتیکی/ قومی در زیر آینه
با این حال ، تنوع ژنتیکی بین ایرانیان قادر نیست. محققان منشأ قومی ایران را پیدا کردند دو دسته اصلی تقسیم شده:
- گروه هایی که به عنوان یک مجموعه ژنتیکی مشابه و همگن ظاهر می شوند
- و گروه هایی که علائم اختلاط با جمعیت خارجی را نشان می دهند.
این تنوع باعث شده است که ایران نمونه ای منحصر به فرد برای مطالعات ژنتیکی با تفاوت بین خویشاوندی بین منشأ قومی باشد.
ایرانیان هویت ژنتیکی خاصی نزدیک به ریشه های قدیمی قفقاز و فلات ایران دارند. به عبارت دیگر ، ما از اعراب و اروپای شمالی دور هستیم ، اما رابطه ضعیفی با اروپای جنوبی وجود دارد.
زبان جدید ، هویت قدیمی ؛ زبان تغییر کرده است ، اما ژن نیست!
یکی از مهمترین وقایع این مطالعه این است که در طول تاریخ ، ایرانیان بارها و بارها زبان های جدید را بدون تغییر عمده در ساختارهای ژنتیکی خود می پذیرند. به عنوان مثال ، شیوع زبان عرب یا ترکیه در برخی مناطق نتیجه تحولات فرهنگی بوده است نه تغییر جمعیت. این نشان می دهد که هویت ژنتیکی ایرانی ها در برابر تغییرات ناشی از مهاجرت مقاوم است.
نزدیکی و تمایز ؛ ما بیشتر از عرب ها شبیه یونانیان هستیم
از منظر وابسته به ژنتیکیایرانیان به قفقاز ، خاورمیانه و تا حدی به جنوب اروپا (مانند یونانیان و ایتالیایی ها) ترکهای آسیای میانه یا شبه جزیره عرب (مانند یمنی ها یا سعودی ها) نزدیکتر هستند.
*به عبارت دیگر ، آنها هویت ژنتیکی خاصی نزدیک به قفقاز ایرانیان و ریشه های قدیمی فلات ایران دارند. به عبارت دیگر ، ما از اعراب شبه جزیره و اروپای شمالی دور هستیم اما به هر حال ارتباط ضعیف با اروپای جنوبی دیده می شود
این تمایز ژنتیکی باعث شده است که ایران به یک منبع مهم برای شناخت تنوع ژنتیکی در منطقه غربی و آسیای میانه تبدیل شود.
اهمیت این تحقیق چیست؟
این پژوهش فراتر از روشن ساختن تاریخ و ریشه‌های ژنتیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیکیک ای}. بتهته مانه اعتباری دنتر آنهاسایهههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه هیم‌چنین ، اِیهلعه برت برتهههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه
ایران گنج ژنتیکی در قلب آسیا است
سرانجام ، تحقیقات فوق نشان می دهد که علیرغم تنوع گسترده قومی ، ایران دارای هویت ژنتیکی پایدار و عمیق با یک گنج ارزشمند برای قلب تاریخ و علم ژنتیکی است. این یافته ها می تواند گذشته و آینده ژنتیک انسانی را نه تنها برای ایرانیان بلکه برای جامعه بین المللی و بهبود درک جهانی از تاریخ ژنتیکی انسان و تکامل ژنتیکی بهتر درک کند.
منبع: magazine.plos.org
۴۷۲۳۲
گردآوری شده از رسانه خبر آنلاین