اسپوندیلیت آنکیلوزان: علائم و روش های درمان

بعدی- اسپوندیلیت آنکیلوزان یک بیماری مزمن و پیشرونده مفصلی است که با التهاب و سفتی در مفاصل ستون فقرات و ساختارهای حمایت کننده آن همراه است.

به گفته انتخابتو، بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان اغلب به دلیل سفتی ستون فقرات باعث خم شدن به جلو (معروف به “قوزک”) می شود. مفاصل ساکروایلیاک، مهره های کمری، سینه ای و گردنی اغلب تحت تاثیر قرار می گیرند. اگرچه این بیماری می تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما در جمعیت عمومی، مردان تقریباً 4 تا 5 برابر بیشتر از زنان مبتلا می شوند. شروع بیماری معمولاً در اواخر دهه دوم یا سوم زندگی است.

علائم شایع اسپوندیلیت آنکیلوزان

مراحل اول:

1. کمردردی که ممکن است در امتداد عصب سیاتیک گسترش یابد.
2. سفتی صبحگاهی که اغلب بدتر می شود.

مراحل بعدی:

1. درد به قسمت‌های مختلف بدن، از قسمت پایینی کمر گرفته تا وسط پشت یا گردن منتشر می‌شود.
2. مفاصل اندام فوقانی و تحتانی پاها و دست ها نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.
3. کم خونی
4. سفتی عضلات.
5. خستگی و کاهش وزن.
6. التهاب عنبیه (حدود 25٪ از بیماران).

علل اسپوندیلیت آنکیلوزان

علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما تصور می شود که ناشی از تغییرات ژنتیکی یا اختلالات خود ایمنی باشد. سابقه خانوادگی این بیماری یکی از عوامل خطر است.

عواقب مورد انتظار اسپوندیلیت آنکیلوزان

این بیماری در حال حاضر غیر قابل درمان است، اما علائم آن به طور غیرقابل پیش بینی پیشرفت می کند. حملات خفیف تا متوسط ​​و دوره هایی از بین رفتن کامل علائم وجود دارد. با درمان مناسب می توان علائم را تسکین داد و بسیاری از بیماران می توانند زندگی عادی داشته باشند. در موارد شدید، این بیماری می تواند باعث ناهنجاری هایی شود که منجر به ناتوانی می شود.

عوارض احتمالی اسپوندیلیت آنکیلوزان

1. نارسایی احتقانی قلب
2. التهاب چشم که به ندرت منجر به نابینایی می شود.
3. آمیلوئیدوز (تجمع غیر طبیعی پروتئین در بدن).
4. بیماری های دریچه قلب.
5. بیماری های گوارشی.
6. بیماری های ریوی
7. فشرده سازی عصب که می تواند منجر به بی حسی در اندام ها شود.
8. ناتوانی دائمی و بی حرکتی.

اصول کلی درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان

تشخیص معمولاً شامل آزمایش خون و اشعه ایکس ستون فقرات است. اهداف درمان شامل کاهش بیشتر تغییر شکل، راحتی بیمار و تسکین علائم دیگر است.

درمان های رایج عبارتند از:

1. فعالیت بدنی و ورزش: ورزش هایی مانند تنفس عمیق، حفظ وضعیت صحیح بدن و استفاده از گروه های عضلانی برای حفظ وضعیت صحیح بدن و جلوگیری از بدشکلی های احتمالی مفید است. مشاوره فیزیوتراپی ممکن است توصیه شود.
2. استراحت مناسب: خوابیدن روی یک تخت سفت بدون بالش یا با یک بالش کوچک ممکن است کمک کننده باشد.
3. کمپرس گرم: استفاده از دوش آب گرم یا کمپرس آب گرم قبل از فعالیت بدنی می تواند به تسکین درد کمک کند.
4. جراحی: در مراحل پیشرفته بیماری، جراحی هایی مانند تعویض مفصل ران آسیب دیده یا جایگزینی پیوند استخوان در ستون فقرات ممکن است ضروری باشد.
5. پرتودرمانی: در صورت عدم موفقیت سایر روش های درمانی ممکن است برای ستون فقرات استفاده شود.
6. ترک سیگار: سیگار کشیدن می تواند علائم بیماری را تشدید کند.

داروهایی برای درمان اسپوندیلیت آنکیلوزان

1. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): برای کاهش ناراحتی و التهاب.
2. سولفاسالازین، ویتامین D و داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: این داروها می توانند به کنترل بیماری کمک کنند.
3. مسکن های قوی تر و شل کننده های عضلانی: برای دوره های کوتاه مدت قابل تجویز است.

فعالیت در حین اسپوندیلیت آنکیلوزان

1. فعالیت بدنی: به طور منظم ورزش کنید و تمرینات خاصی را برای حفظ وضعیت بدنی مناسب انجام دهید.
2. شنا: شنا به شما کمک می کند بدن را در وضعیت صحیح نگه دارید و از فشار بر ستون فقرات جلوگیری می کند.
3. اجتناب از فشار کمر: از فعالیت هایی که فشار زیادی به ستون فقرات وارد می کنند و ورزش های تماسی که خطر آسیب ستون فقرات را به همراه دارند، خودداری کنید.

چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد؟

1. الفاگر شما یا فرزندتان علائم اسپوندیلیت آنکیلوزان را دارید.
2. اگر در طول درمان متوجه علائم جدیدی مانند تب، افزایش درد یا خستگی شدید.