از دیدگاه فرماندهان صدام ، “جنگ ایران -عراق دومین جلد از مجموعه ای از کتاب ها است که توسط مقامات سابق رژیم عراق در یک سری از کتاب های تولید شده در یک سری کتاب برای روشن شدن عراق در دوره صدام تولید شده است.
به گفته ایسنا ، در این زمینه ، مدیر رئیس جمهور ریاست جمهوری عراق ، مجید رشید حمدهانی ، شغل Khorramshahr را توضیح می دهد:
جنگل: مسئله تاکتیکی که می خواهم بپرسم یا آموزه مربوط به جنگ های اطراف آبادان و Khorramshahr است. برخی از اسناد در مورد این جنگ ها وجود دارد ، و من نمی دانم که ارتش عراق چقدر آماده تحقق جنگهای شهری امروز برای مواجهه با ساختمانها ، ساختمانها و پیچیدگی های شهری است. این جنگ ها بسیار خونین بود ، آیا بین جنگ آبادان در جنگ اولیه و جنگ Khorramshahr در تابستان همان سال تفاوت وجود داشت؟ آیا تغییر در برخورد ایران در این دو جنگ ، به جز این که آنها در ابتدا در دفاع بودند و بعداً در 2 (1) سال Khorramshahr و برخی از شهرهای کوچک عراق؟
حمدی (فرمانده عراق): باید بدانیم که Khorramshahr تأثیر معنوی برای عراقی ها دارد. آبادان و Khorramshahr (1) عراق بودند و اخیراً توسط انگلیس به ایران داده شد. یکی از اهداف نجات قلمرو عراق بود. بسیاری از عراقی ها بازگشت این دو شهر را یک کار معنوی می دانستند ، زیرا این دو شهر همیشه نمادی از عراق بودند.
این بسیار مهم است که اگر از هر عراق عراق بپرسید ، او پاسخ خواهد داد که او خاطراتی از Khorramshahr دارد و این یک هدف و آرزوی است. “فرمان شماره 1” فرمان آزادسازی بود. در آن زمان ، نیروهای ویژه توانایی های بزرگی داشتند زیرا بسیاری از آنها در مدارس مصر و آمریکایی فارغ التحصیل شدند. به همین دلیل ، برنامه رهایی Khorramshahr ، که به نیروهای ویژه عراق واگذار شده بود ، تدوین شد.
صادقانه بگویم ، ایرانیان در این جنگ مقاومت کردند تا حدی که اشغال و اشغال این شهر برای ما پرهزینه و بسیار دشوار باشد. آنها تلاش کردند تا او را برگردانند و پایگاه های خود را آزاد کنند. این حتی پس از آنکه پشت پل Khorramshahr تحت فشار قرار گرفت ، ادامه یافت. آنها از هر محله ای به مرگ دفاع می کردند و توانستند خسارات سنگینی را به نیروهای ما وارد کنند.
مطمئناً این جنگ ها برای هر ارتش دشوار است ، اما رهبران ایران ضررهای سنگین نیروهای عابر پیاده را پذیرفتند ، که این امر باعث شد تا آنها را تنظیم کنند. در مراحل اولیه جنگ ، هر دو ارتش از روحیه بالایی برخوردار بودند و در هنرهای عالی رزمی بودند ، بنابراین هر دو با سرسختی جنگیدند ، هر یک وفادار به سیستم های خود بودند.
متأسفانه ، این بهترین نیروها ، به ویژه نیروهای ویژه ما ، در دو سال اول جنگ کشته شدند. از طرف دیگر ، ایرانیان بهترین قدرت خود را از دست دادند. پس از آن ، هر دو طرف روش های حمله خود را تغییر دادند و حجم زیادی در جبهه بر نیروی انسانی تأکید کرد. این در مورد عراق ، به ویژه در 1 (2) و 2 (1) صدق می کند. جبهه های جنگ کم بود و نیروهای زیادی وجود داشت که منجر به یک قتل عام گسترده شد. سان تسو گفت: “جنگ بدون برنامه ریزی استراتژیک منجر به قتل عام بزرگ مردم می شود.” گفت
او نوشت:
این مورد نیست ، و قبل از کشوری به نام عراق ، این دو شهر اهل ایران بودند. حتی برای مدت طولانی ، کاخ پادشاهان ایران در نزدیکی بغداد و مادا بود. ایوان کسرا یادآور آن روزها است.