افسانه ایرانیان ایرانیان ؛ ایرانی ها هفته گذشته 1.5 ساعت کار می کردند

امروزه ، در اکثر کشورها ، زمان کار نه تنها یک شاخص کمی است ، بلکه بازتاب کیفیت تعادل بین مدیریت بازار کار ، ساختار تولید ، بهره وری و نیروی کار و رفاه اجتماعی است.

از این منظر ، مطالعه ساعات کاری در ایران ما را به یک تضاد روشن تبدیل می کند. در حین کار بر روی داده های دفتر سرشماری ایران ، نیروی کار ایران با بیش از 1.5 ساعت در هفته در رتبه دهم است ، اما دوباره در محافل عمومی ، “ایرانیان کمتر کار می کنند و از کار خارج می شوند.” براساس آخرین داده های موجود در دفتر سرشماری ایران ، بیش از 2 درصد از کارگران کشور بیش از 2 ساعت در هفته یا بیشتر از 2 ساعت در هفته کار می کنند. این شاخص ، که او سزاوار آن است ، نشان می دهد که بیشتر کارمندان بیشتر از استاندارد در ایران کار می کنند.

متوسط ساعات کار ایرانی ها بیش از 2 ساعت در هفته است!

داده های کارگران ایران از میانگین ساعات کار مرکز آمار ایران نشان می دهد که کارگران ایرانی بیش از 2 ساعت در هفته در طول سال ها کار کرده اند. بر این اساس ، میانگین ساعات کاری در هفته در سالهای اول و 2 به 4 ساعت رسیده است. سپس متوسط ساعات کار در هفته در حدود 2 ساعت در 1 تا 2 سال کاهش یافته است. با این حال ، به طور کلی ، در طول سالهای اپیدمی کرونا ، میانگین ساعات کار برای کارمندان کشور و حتی در جهان به طور متوسط 2 ساعت ساعت کار در هفته کاهش یافته است.

متوسط ساعات کار در هفته از 2 سال به بهار افزایش یافته است. در سالهای 1. و 2 ، میانگین ساعات کار به بیش از 2 ساعت در هفته می رسید. با این حال ، در بهار امسال ، 3.5 درصد افزایش یافته و به بیش از 2 ساعت (1.5 ساعت) در هفته رسیده است. در این میان ، باید توجه داشت که میانگین ساعات کار زنان از 1.5 ساعت در هفته به 2.5 ساعت در سال افزایش می یابد. این تعداد برای مردان در طول سال بیش از 2 ساعت است که در طول سال به 4.3 ساعت در هفته کاهش یافته است.

ایرانی ها کم نیستند ، همه چیز ضعیف است

بر خلاف مفهوم محبوب که گاهی اوقات ایرانیان را به عنوان کوچک یا بی تاب معرفی می کند ، آمار نشان می دهد که میانگین ساعات کار در ایران بالاتر از میانگین جهانی است. براساس آخرین تخمین سازمان جمعیت جهانی ، میانگین ساعات کار هفتگی در نه کشور 1.5 ساعت است.

براساس داده های سازمان بین المللی کار (ILO) و گزارش های گزارش های داخلی ، ایرانیان بیش از 4 ساعت در سال کار می کردند که گاهی اوقات به بیش از 4 ساعت در هفته برای مشاغل دشوار و کارگران غیر رسمی می رسید. این رقم عمدتاً بین 1 تا 2 ساعت در بسیاری از کشورهای توسعه یافته است. با این حال ، به دلیل بهره وری پایین ، بازگشت اقتصادی این پوست بسیار کمتر از حد انتظار است.

از دیدگاه دیگر ، می توان گفت که این تنها مشکلی در زمینه تجارت نیست. در مقابل ، این نشانه نقص در ساختار کلان اقتصادی کشور است. در صورت عدم بهره وری کافی ، ضعف فناوری ، سرمایه گذاری کم تولید ، گسترش امور غیررسمی و عدم وجود سیاست های اشتغال هدفمند ، نیروی کار برای تأمین حداقل منابع معیشت باید ساعت های طولانی تر کار کند.

به عبارت دیگر ، ساعات کار بالا در ایران تولید یا نظم و انضباط اقتصادی نیست ، بلکه نتیجه بی حوصلگی ساختاری در بازار کار ، فشار تورم و کاهش مداوم در قدرت خرید خانواده ها است. با این حال ، بر خلاف داده های منتشر شده با توجه به میزان ساعات کار هفتگی ایران ، نتیجه در اقتصاد ملی مشاهده نمی شود. سوء تفاهم بین برخی از آنها وجود دارد که ایرانیان به اندازه جهان کار نمی کنند ، یا به عبارت دیگر ، ساعات کار بالای ایران به بهره وری در کشور پاسخ نمی دهد.

این برداشت اشتباه مبتنی بر چندین عامل مهم است. اول ، این ناشی از ساختار بازار کار در کشور است ، طبق آمار ، میزان مشارکت اقتصادی ما از جهان نسبتاً کم است و دومین عامل مهم ویژگی خاصی از دولت و ارگان اداری کشور است که ظاهراً یک ویژگی مشترک همه اقتصادهای نفتی در جهان است که ایده ها و ذهنیت مردم را برای افراد کمتر ایجاد می کند.

در اقتصادهای نفت ، غالباً بیش از استخدام اداری گسترده و نیازهای آژانسهای اداری و اداری کشور وجود دارد که منجر به کنترل تعداد زیادی از کار می شود. در حقیقت ، بیشتر این استخدام به جای نیاز به مؤسسات اداری اجرایی ، از روابط ، سفارشات و استانداردهای فنی و اشتغال ناشی می شود. علاوه بر این ، برای یک دولت با فراوانی ذخیره نفت در ساختار اداری ، شایسته سالاری ، کارآیی کار ، کسری بودجه فشرده ، افزایش اندازه دولت ، استخدام -so -repair در اولویت قرار نمی گیرد.

از این منظر ، مشارکت پارلمان ، مقامات محلی و حتی دستورات اشتغال از طریق روابط خویشاوندی بیش از معیارهای شایسته سالاری و اشتغال است. به طور کلی ، تقریباً 2 درصد از 5 میلیون کارمند ایرانی کارمند دولتی هستند که بسیاری از آنها به اندازه کافی کار می کنند و برای همه کارمندان قابل تعمیم نیستند.

ایرانیان دهمین کشور افتخار در جهان

براساس آخرین آماری که توسط سازمان بین المللی کار (ILO) ، OECD و سایر موسسات بین المللی توسط WorldPumbulationReiew مشاهده شده است ، متوسط ساعات کاری در نه کشور جهان حدود 1.5 ساعت تخمین زده می شود. کشورهایی مانند بوتان ، سودان و کنگو سه کشور با بالاترین ساعات کاری در جهان به ترتیب با 1.2 ، 2.5 و 2.5 ساعت در هفته کار می کنند.

در مقابل ، کشورهای توسعه یافته اروپایی مانند هلند ، نروژ ، اتریش و دانمارک کمترین ساعت کار در جهان را حدود 1 تا 2 ساعت در هفته دارند. به عنوان مثال ، آلمان به عنوان دنیای توسعه و اشتغال در مقایسه 6 ساله با میانگین 1.5 ساعت ساعت کاری در هفته است. لازم به ذکر است که کشورهایی مانند امارات متحده عربی ، قطر و ایران از 5 کشور برتر جهان با بالاترین ساعات کاری در هفته هستند. ایران دهمین کشور با بالاترین ساعت کاری در جهان به طور متوسط 1.5 ساعت در هفته است.

بر این اساس ، کشورهای توسعه یافته مانند آلمان ، هلند و سوئد به مدت 2 تا 4 ساعت در هفته کار می کنند. چین ، ایالات متحده و روسیه به ترتیب 1.2 و 2 به عنوان جهان هستند ، متوسط ساعات کار هفتگی 1.2 ، 1.2 و 1.5 ساعت است. کشورهای عربی مانند امارات ، قطر و عربستان سعودی 1.2 و پربارترین کشورهای جهان هستند. لازم به ذکر است که Türkiye پنجمین کشور در جهان است که به طور متوسط 1.5 ساعت کار در هفته به عنوان همسایه ایران است.

پربارترین استان ها در ایران

طبق آخرین آمار منتشر شده در سهم کارگران با ساعات کار بالا توسط وزارت رفاه در سال 2 ، تقریباً 2.5 درصد از نیروی کار کشور بیش از 2 ساعت در هفته کار می کند. این تعداد کارمندان استان آلبز برای بیش از 2 ساعت در روز است. به همین دلیل Alborz پربارترین کشور کشور است.

بعداً ، در مکان های دوم و سوم ایالت های اردبیل و هامدان ، به ترتیب 4.3 ٪ و 4.9 ٪ از کارمندان خود و بیش از 2 ساعت در روز. در این رده بندی ، استان تهران بیش از 4 ساعت در روز در رتبه چهارم در تهران قرار گرفت.

از سوی دیگر ، کارگران کشورهای جنوبی خراسان ، سیستان -بالوچستان و کرمان در پایین ترین سطح ایران در طول سال قرار داشتند ، تنها 2.5 درصد از کارگران جنوبی خراسان ، تنها 2 درصد از کارگران ایالت سیستان -کالوچستان کار می کنند و تنها 2.5 درصد از کرمان در طی 2 ساعت در روز کار می کنند. در اینجا ، علاوه بر منابع معیشت که مردم را وادار به کار بیشتر می کند ، عدم فرصت های شغلی در برخی از استانها دلیلی برای کاهش ساعات اشتغال خواهد بود.