آخرین اجرای امیر حسین چیسی در برنامه نیمه شب می تواند به عنوان یکی از خلاق ترین و طنز ترین انتقادات اصلاح طلبان در سالهای اخیر به عنوان طنزآمیزترین منتقد اصلاح طلبان در نظر گرفته شود.
بالا: آخرین اجرای امیر حسین چیسی در برنامه نیمه شب می تواند به عنوان یکی از خلاق ترین و طنز ترین انتقادات اصلاح طلبان در سالهای اخیر به عنوان طنزآمیزترین منتقد اصلاح طلبان در نظر گرفته شود. او با استفاده از طنز تند اما هوشمند ، به همه علائم ، نمادها و نمادها شناخته شده رفت. از ریش نمادین محمد جاواد زاریف گرفته تا انتشار خاخام شاژاریان و حتی شعارهای فرهنگی مانند عناصر هویت ، مانند محمد علی ابتی.
این نوع حمله مستقیم و فروتنانه به مسئله “کلیشه های ویدئویی و گفتار” اصلاح طلب ، معمولاً در این زمینه جدید است ، چه از یک موقعیت اساسی یا جدی یا محتاطانه و در چارچوب عزت نفس. قیاس از موقعیت یک ناظر اجتماعی که می خواست لایه های قدیمی را حذف کند ، وارد منطقه شد و نه از موقعیت مطلق مخالفت.
وای ، وای ، نویسندگان ، وای ، مدیر
یکی از جنبه های قدرتمند کاربرد کسر ، ریتم و ساختار “طوفان” متن بود. او کلیشه را روی میز پشت کلیشه نگه داشت و آنها را با شوخی های حساس زیر جوک های بزرگنمایی گرفت. این روش عملکرد نه تنها مخاطب را غافلگیر می کند ، بلکه فرصتی برای محافظت از یکی از شوخی ها نیز دارد ، زیرا شوخی بعدی بلافاصله آمد.
در همین حال ، او توانست از “تصویر” برای تقویت طنز کسر استفاده کند. ریش یک استاد ، پیراهن چهار اتاق و حتی “چسب زخم روی نقشه ایران” که در کمپین های اینترنتی مورد استفاده قرار می گیرد ، برای طبقه متوسط سیاسی ایران آشنا است. همان آشنایی بصری ، انفجار خنده و البته سوخت لازم را برای تلنگر فکری فراهم می کند.
نکته مهم این است که به جای انتقاد مستقیم به ایدئولوژی یا برنامه های اصلاح طلب ، قیاس به “زبان بدن” و “نشانه شناسی” می رسد. وی نشان داد که برخی از اصلاح طلبان معاصر به مجموعه ای از عناصر نمادین و مکرر تبدیل شده اند که معنای اصلی خود را در جامعه از دست داده اند ، به ویژه در بین نسل های جوان.
او ممکن است به سیاست بخندد
در ایران ، به ویژه در سالهای اخیر ، طنز سیاسی به شدت مورد استفاده قرار گرفته است یا همچنان یک انتقاد خاص از یک جریان خاص است. ناپیوستگی های مربوط به این عملکرد نشان داد که محدودیت های نقدی بدون برچسب های افراطی قابل جابجایی است. از ابتدا ، او موضع خود را توضیح داد: “شما به من اصلاح طلب كردید” ، و پس از آن ، با این موضع نمایشی ، انتقاد او از بیرون ، اما او فضای طنزآمیز را راهنمایی كرد تا از یك تجربه زنده ناشی شود.
این دیدگاه شوخ طبعی او را برای کسانی که تحت تأثیر اصلاح طلبان قرار گرفته اند (همان رأی حداقل برای پزشکان ممکن) و کسانی که می خواهند رفتارهای این روند را با توجه به دیدگاه انتقادی بررسی کنند ، جذاب کرد. این کسر به اصلاح طلبان یادآوری می کند که سرمایه نمادین آنها از بین می رود و از بدن اجتماعی می توان بر اساس چندین نشانه مکرر محافظت کرد. در عین حال ، به عنوان مثال ، الگوی جهان از آن انتقاد نکرد ، یعنی این بدان معنی بود که فشار مخرب زیاد نبود و هیچ آزار و اذیت وجود ندارد.
از طرف دیگر ، این عملکرد می تواند موفقیت آمیز باشد: زیرا انتقاد همچنین می تواند بدون شعارهای شخصی یا تخریب “خنده دار و درست” باشد. استفاده از علائم آشنا و مکرر نوعی “ضبط مجدد” از سطح تعمیم سیاسی بود و آن را به یک منطقه بتونی و روزانه برد.
عملکرد امیر حسین قیاس نه تنها یک جنبش شجاع در طنز سیاسی بود ، بلکه همچنین چگونه یک کلیشه ها از کلیشه ها به یک زبان خلاق و شجاع انتقاد می کنند و گفتگوی عمومی را تشویق می کنند. این مدل طنز ، که همراه با تصاویر خوشمزه ، ریتم سریع و طنز هوشمند است ، می تواند به انتقادات اجتماعی در ایران منجر شود.
به گزارش رسانه انتخابتو