انتقاد فیلم محمود کلاری ؛ برتری دوربین از داستان

فلاپی نمایش فیلم “فروش آدم” ، به کارگردانی محمود کالری ، از 12 مه در سینماهای این کشور آغاز می شود.

به گفته انتخابتو ، این فیلم که در ابتدا “تابستان سال” نامیده می شد ، برای اولین بار در جشنواره فیلم فجر به مدت چهل ثانیه به نمایش درآمد و اکنون به “فروشنده” تغییر یافته است.

“فروشنده” داستان کودکی به نام عطا در دهه 1930 است ، هنگامی که طلا عمه اش به سرقت رفته است ، برای توصیف دزد با یک آینه به فاشیست منتقل می شود. آتا ، که می داند عمه اش مشکوک است ، ظاهر خود را برای خلاص شدن از شر بن بست ، جلب می کند و این آغاز یک ماجراجویی پیچیده است.

این فیلم شبیه به “درخت گلابی” داریوش مهروجی و “سینما پارادیسو” است و نرمی احساسات انسانی ، که توسط تورنمن اداره می شود ، به بهترین وجه نشان داده شده است. در همین زمان ، در جو فیلم ، کارگردان فیلم محمود کلاری روح داستان پردازی کارگردانانی مانند ناصر طاهوی و کیاروستامی را می بیند زیرا او فیلمبرداری آثار این افراد را نشان می دهد.

فضای بصری داستان کم عمق

“فروشنده” داستان زندگی افرادی است که مخاطبان اطراف خود را می بینند و می شناسند. این فیلم به درستی مشکل را برای مخاطب ترسیم می کند و فضایی را توصیف می کند که یادآوری نوستالژیک برای برخی است. در عین حال ، او به درستی نشان می دهد که مسئولیت مورد انتظار شانه های کودک به طور قابل توجهی از هشت سال پیچیده شده است ، و سپس کار وجدان سالها او را ترک نکرد. این فیلم در مورد تکامل داخلی شخصیت ها است ، اما برخلاف سایر آثار که افراد را به شخصیت ایده آل می رساند ، دنیایی “فروشنده” را نشان می دهد که در آن افراد نابود می شوند.

با این حال ، اصرار به نمایش سرنوشت همه شخصیت های فیلم منجر به روایت کمرنگ داستان داستان بین جمعیت شد. مهمترین ویژگی “فروشنده” ، قاب روشنایی و جذاب است که مخاطب را به پایان می رساند. در عین حال ، کارگردان سعی کرد داستان را با استفاده از این مراکز جاذبه بگوید ، اما تغییر ناگهانی ریتم باعث شد فیلم خسته کننده باشد زیرا مخاطب رابطه شخصیت ها را درک نمی کند. در فیلم های مشابه این مطالعه ، زمینه و خلق و خوی فیلم از داستان مهمتر است. در حقیقت ، فضای بصری “فروشنده” از داستان برتر است.