بعدی- والدین اغلب تعجب می کنند که چرا فرزندانشان دیگر نمی خواهند با آنها معاشرت کنند، اما همه اینها به رفتار بد خودشان برمی گردد.
طبق گزارش انتخابتو به نقل از Your Tango، اخلاق و منش افراد با بزرگتر شدن شکل می گیرد و برخی تصمیم می گیرند در این دوران رابطه خود را با والدین خود قطع کنند. اگرچه دلیل این تصمیم همیشه مشخص نیست، اما اغلب به رفتار نامناسب والدین مربوط می شود. گاهی اوقات این رفتارها آشکار است و گاهی تشخیص رفتار سمی والدین برای کودکان دشوار یا حتی غیرممکن است. تنها راه جلوگیری از این اتفاق تلخ و آشتی با فرزندان عزم والدین برای تغییر رفتار بدشان است. والدینی که فرزندان بزرگسالشان از این رفتارها اجتناب می کنند اغلب بدون اینکه متوجه شوند این 10 رفتار را از خود نشان می دهند.
1. آزار روانی
زمانی که کودکان در بزرگسالی از والدین خود دوری می کنند، اغلب ناشی از یک الگوی رفتاری قدیمی است که باعث آسیب عاطفی و روانی آنها می شود. والدینی که از نظر عاطفی و روانی فرزندان خود را مورد آزار و اذیت قرار می دهند ممکن است از رفتار سمی آنها آگاه نباشند. این والدین از احساسات فرزندانشان برای رسیدن به خواسته هایشان سوء استفاده می کنند.
والدینی که برای جلب توجه فرزندشان بر احساس گناه تکیه می کنند، ممکن است فکر نکنند که کار اشتباهی انجام می دهند. با این حال رفتار آنها باعث می شود بچه ها احساس بدی داشته باشند. این احساس منفی مانع از ایجاد رابطه سالم در محیط خانواده می شود.
2. نادیده گرفتن تصمیمات کودکان
والدین اغلب امیدها و رویاهای خود را به فرزندان خود القا می کنند، اما این رفتار در بزرگسالی باعث می شود که کودکان از والدین خود جدا شوند. کودکان بزرگسال اغلب زمانی از والدین خود دور می شوند که احساس می کنند والدین دائماً با تصمیمات آنها مخالفت می کنند. فقدان حمایت والدین باعث می شود کودکان احساس بی ارزشی کنند یا به تنهایی قادر به انجام هر کاری به درستی نباشند.
اگرچه ممکن است گاهی والدین از انتخاب های فرزندان خود خوششان نیاید، ابراز نارضایتی مداوم باعث می شود کودکان احساس نارضایتی، ناامیدی و بیگانگی نسبت به والدین خود کنند.
3. بی احترامی به عروس و داماد
والدینی که به عروس و داماد بی احترامی می کنند باعث ایجاد اصطکاک در خانواده می شود. چنین والدینی از انتخاب های فرزندان خود انتقاد می کنند و باعث ایجاد فاصله و قطع ارتباط می شوند. شاید برای برخی از والدین سخت باشد که بپذیرند فرزندانشان در حال بزرگ شدن و تشکیل خانواده برای خود هستند، اما مهربانی و احترام به عروس و داماد بخش مهمی از داشتن یک خانواده صمیمی و سالم است. حتی اگر والدین از انتخاب فرزند خود راضی نباشند، درست نیست که نارضایتی خود را حتی به شکلی ظریف نشان دهند.
4. امتناع از عذرخواهی
عذرخواهی واقعی به معنای اعتراف به اشتباهات گذشته و متعهد شدن به ایجاد تغییرات در آینده است. اما اگر والدین از پذیرش رفتار آنها امتناع کنند، احتمالاً فرزندانشان نیز تصمیم خواهند گرفت که روابط خود را با آنها قطع کنند. دلیل قطع رابطه فرزندان با والدین و سایر اعضای خانواده! این ناشی از ناتوانی یا عدم تمایل اعضای خانواده برای اصلاح رفتارشان است.
در این صورت بچه ها از تغییر اعضای خانواده کاملاً ناامید می شوند. والدینی که از آسیب های روحی فرزند خود بی خبرند ممکن است از عذرخواهی امتناع کنند زیرا احساس می کنند هیچ اشتباهی انجام نداده اند. ذهنیت تغییرناپذیر والدین، ترمیم زخم های دوران کودکی را برای کودکان دشوار خواهد کرد.
5. مشاوره ناخواسته
یکی دیگر از اشتباهاتی که والدین با فرزندان بزرگسال خود مرتکب می شوند، توصیه های ناخواسته است. برای والدین دشوار است که عقب نشینی کنند و بفهمند که فرزندانشان وقتی بالغ می شوند دیگر مسئول زندگی خود نیستند. توصیه ناخواسته ممکن است به عنوان انتقاد مطرح شود.
6. دخالت در زندگی کودکان
وقتی والدین از محدودیت های خود فراتر می روند و در زندگی خصوصی فرزندانشان دخالت می کنند، باعث استرس و ناراحتی فرزندانشان می شوند. در صورت دخالت مداوم والدین، فرزندان احتمالاً روابط خود را با خانواده محدود خواهند کرد.
7. عدم شناخت هویت کودکان
یکی دیگر از رفتارهای اشتباه والدین عدم شناخت هویت فرزندانشان است. والدین گاهی اوقات نمی توانند این واقعیت را بپذیرند که فرزندشان هویتی به عنوان یک بزرگسال با علایق منحصر به فرد دارد. همانطور که کودکان رشد می کنند، در مورد زندگی خود تصمیم گیری و نتیجه گیری می کنند و این کار را بر اساس مجموعه ای از ارزش های شخصی انجام می دهند. ممکن است والدین با فرزندان خود موافق نباشند، اما باید به آنها اجازه دهند خودشان باشند.
8. انتظارات بیش از حد
انتظارات بیش از حد والدین نیز می تواند به روابط خانوادگی آسیب برساند. داشتن انتظارات غیر واقعی و تلاش بیش از حد کودکان برای برآورده کردن این انتظارات، در نهایت باعث می شود که کودکان تصمیم بگیرند از والدین خود دور بمانند.
9. نگرش و قضاوت منفی
مورد انتقاد و قضاوت قرار گرفتن می تواند باعث بیگانگی و دوری افراد از والدینشان شود. والدینی که بیش از حد فرزندان خود را قضاوت می کنند، آنها را از خود دور می کنند. این نگرش های منفی باعث مضطرب شدن کودکان و در نهایت تصمیم به ترک این محیط سمی می شود.
10. صحبت در مورد مشکلات و دعواهای گذشته
والدین خشمگینی که از حل مشکلات گذشته امتناع می ورزند محیطی پرتنش ایجاد می کنند که فرزندانشان را از خود دور می کند. طرح بحث‌هایی که سال‌ها پیش اتفاق افتاده می‌تواند باعث شود بچه‌ها احساس کنند که هرگز به خاطر اشتباهاتی که در جوانی مرتکب شده‌اند بخشیده نخواهند شد.
والدینی که فکر می کنند فرزندانشان نمی توانند تغییر کنند، یک حلقه بازخورد منفی ایجاد می کنند. در این صورت کودکان احساس می کنند که نمی توانند کاری برای رضایت والدین خود انجام دهند. در نتیجه، کودکان ممکن است ترجیح دهند از خانواده خود دور بمانند.