این بازیگر معروف قبل از انقلاب تحمل مرگ همسرش را نداشت

بهترین: تاریخ ولادت او در اثر سجل یا سه جلدی «اکرب 1287» نوشته شده است که بعداً به اول آبان 1287 تبدیل شد. در پایان آن زمان ها، هیچ تاریخی در شناسنامه وجود نداشت. پدربزرگش محمدعلی نقشینه صدر التجار به همراه حاج معین التجار بوشهری از هرمشهر در دوره مشروطه دوم نماینده مجلس بودند. از کودکی به مدرسه فرستاده شد و بعداً در سال 1304 گواهینامه ششم خود را گرفت. صحبت از غلامحسین نخسینه است که 28 سال پیش در چنین روزی از دنیا رفت. اخبار روزنامه شرق از این هنرمند درجه یک را در زیر می خوانید. با ما بمان.

علی خان نصر تئاتر را از چین و فرانسه آموخته بود و در آنجا گروهی 10 نفره تشکیل داد که بعدها به گروه «کمدی ایرانی» معروف شدند. در میان این 10 نفر معاون پلیس شهر و مدیر مجله شهربانی، محمود، پدر پری امیرحمزه، طیب زاده و رئیس سازمان آب شهری میرزا محمدعلی خان ملک نیا، محمود اخوان، محمود ظهیرالدینی، احمد نامدار، معزالدین فخری، رفیع حدتی و فضل الله بایگان هستند. . پیش از آن که تئاتر ایران به تعزیه محدود شود، پایه و اساس آن را گذاشتند. در آن زمان نقش های زن را رفیع حداتی و فضل الله بایگان بازی می کردند. تئاترها یا در باغ اتحادیه بود یا باغ فخرالدوله.

پدرش دستی در آلات موسیقی داشت و بوی هنر می داد و برای اولین بار او را به تئاتر برد، اما غلامحسین کوچک هیچ تمایلی نشان نداد. سفرهای مکرری به تئاتر انجام شد، و در نهایت آنطور که باید انجام شد. غلامحسین از کودکی به تئاتر علاقه مند شد. اولین بازی ای که در کودکی انجام داد دختری بود که عروسکی را در بغل گرفته بود و می پرسید کجا لالایی بسازم؟ نمایشنامه «سه دوست دبستان» بود که در آن نقش دختری را بازی می کرد که می گفت. دوست من کجا می تواند لالایی بخواند؟ و….”

پنج شاهی یا 25 دینار نیز دریافت کرد. اولین حضور جدی او در صحنه «مهر و وفا و عشق و صفا» با حضور حسین خیرخواه، مهدی قالیمیرزا ملک‌آرا و محمد ظهیرالدینی بود و این اولین تجربه نمایشنامه‌نویسی او نیز بود. بعدها «قتل یزگرد سوم» را هم نوشت که رژیم وقت اجازه نداد، بالاخره ترور نباید می شد. او همچنین «مرد احمق و زن حیله‌گر» به خوانندگی دارالفنونی را نوشت. دوست او در آن زمان نیز یک سرلشکر و کارشناس سرشناس بود: «علی اصغر گرمسیری» که سمت حسابداری وزارت هنر و صنایع دستی را در همان وزارتخانه ای که نهسینه در بخش معدن کار می کرد، داشت.

سید علی خان نصر نیز معاون همان وزارتخانه بود. او در کلاس های تئاتر و بازیگری شرکت کرد که نخسینه و گرمسیری هر دو شاگرد او بودند. وی تا سال 1310 به عنوان فراری مشغول به کار شد و تا اوایل سال 1313 در خدمت سربازی بود. او پیش از این در نمایش های مختلفی از میرسیف الدین کرمانشاهی که در سال 1308 تئاتر تابستانی تأسیس کرد، بازی کرده بود. عبدالحسین نوشین، ارباب افلاطون و گوهر خاکپور نیز مالک تئاتر لاله زار و تئاتر پارس بودند. تئاتر کشور نیز متعلق به برادر علی اصغر گرمسیری بود. بعدها کرمانشاهی از این بی ادبی دچار یأس شد و یک روز پس از تصادف در حین تزیین چیزی روی سرش افتاد و میخی در سرش فرو رفت و با غرق شدن در خون با مشروبات الکلی و مقداری تریاک خود را کشت. .

از تئاتر تا سینما

غلامحسین نخسینه یکی از اولین نام هایی است که خود را در عرصه بازیگری تئاتر و نمایش های ایرانی نشان داده است. آن زمان بین اداره تئاتر و سینما خط و نشانی وجود داشت، مثلاً اگر یکی از گروه تئاتر به سینما می رفت، تئاترها او را رد می کردند، اما اولین تجربه بازیگری غلامحسین نخسینه هم اولین تجربه کارگردانی او بود. . در سال 1332 فیلمی به نام «وطن پرست» ساخت. همانطور که از نام فیلم پیداست، موضوعی از میهن پرستی وجود داشت. حمیده خیرآبادی، علی تابش و تقی ظهوری همبازی های او بودند.

نخسینه تا نیمه دوم دهه 40 و ظهور سینماگرانی با تفکرات و سبک های جدید یا موج نوی سینمای ایران در 12 فیلم دیگر ظاهر شده بود. در این میان فیلم‌های جدیدتر از سینمای رایج نیز وجود داشت. «پرستوها به خانه برمی‌گردند» نوشته مجید محسنی در سال 1342. اما اولین باری که در فیلمی غیر از سینمای عامه پسند یا فیلم فارسی ظاهر شد، فیلم «سه دیوانه» ساخته جلال مقدم بود که در کنار محمد متوسلانی، گرشا رئوفی و کمدی روشنفکری منصور سپهرنیا سلال مقدم اما نتوانست در سینمای گنداب آن سال ها خودنمایی کند.

عموی من ناپلئون

سه سال بعد از «سه دیوانه»؛ بنابراین در سال 1350 در فیلم «الکی» محمدعلی جعفری نقش پدر زری خوشکام (زهرا حاتمی) را بازی کرد. این فیلم داستان اعتیاد ورزشکاری بود که با عشق به دختری خود را از گل و لای نجات داد. بعد از «الکی» نخسین دیگر کار نکرد تا چهار سال بعد. کتاب پسر عموی ناپلئون نوشته ایرج میسچ زاد در چاپ ششم توسط انتشارات صفی علیشاه در سال 1354 منتشر شد. ایرج گرگین، مدیر شبکه دوم سیما، سریالی بر اساس این کتاب را به ناصر تقوایی جوان پیشنهاد داد که در کارنامه کاری خود سه فیلم و مستندهای زیادی ساخته است.

تقوایی غلامحسین نقشینه را برای نقش دایی ناپلئون انتخاب کرد. عکس روی جلد کتاب کار متعلق به صادق تبریزی بود. همه فکر می کنند چهره دایجان روی جلد کتاب از چهره غلامحسین نقشینه کشیده شده است، اما اینطور نیست. از این رو مشه چی زاد از انتخاب نقشین و شباهت آن به عکس داییجان روی جلد کتاب شوکه و متحیر شد. این کتاب جدی ترین و ماندگارترین متن طنز تاریخ ادبیات ایران بوده و هست. برای غلامحسین نخسینه بازی در سریال دایجان ناپلئون مهر شناخت تا آخرین روزهای زندگی هنری اش شد. اقتباس باشکوه ناصر تقوایی علاوه بر بازی باورنکردنی غلامحسین نخسینه در نقش اصلی این سریال، آنقدر در میان مردم موفق بود که به ویژه در مجلس نیز مورد استناد قرار گرفت. نخسین چنان حضوری در این نقش داشت که هیچکس نمی توانست بازیگر دیگری جز او را در این نقش تصور کند.

اگر کسی در کارنامه هنری خود گلی زده باشد، گل نقشینه پسر عموی ناپلئون در آن سریال بوده است. به تقوا اطمینان کامل داشت. گفت اگر دینداری بگوید بمیر من هم می میرم. نخسینه نقش یک وطن پرست رویایی را بازی می کرد که دنیا و زمان را تکان خورده از کنار جامعه می بیند. بالاخره پشت خنده های ناشی از توهماتش، او هم با مرگ در سریال اشک ریخت. او تا قبل از دایجان هرگز پا به تلویزیون نگذاشته بود تا اینکه در سال 1353 پسر یکی از دوستانش از او خواست تا در تلویزیون حضور پیدا کند و بازی او «کناری خانم رویت و قمار» را انجام دهد. در همان سال‌هایی که داود رشیدی مدیر برنامه‌های تلویزیونی بود، نخسینه به تماشای تئاتری رفت که ناصر تقوایی و برادرش محسن تقوایی به او پیشنهاد بازی در این سریال را دادند و 17 جلد فیلمنامه به او دادند. او آن را خواند، پسندید و این پیشنهاد را پذیرفت. در سریال مرگ عموی ناپلئون در واقع مرگ غلامحسین نخسین بود. چون دیگر نمی توانست آنطور که باید خودش را نشان دهد. او نمی توانست این کار را انجام دهد، پیر شده بود و زمان به او فرصت خودنمایی نمی داد.

بعد از انقلاب

او پس از انقلاب در فیلم‌های زیادی مانند «آقای هیروگلیف» ساخته غلامعلی عرفان در سال ۱۳۵۹ یا «اولین وکیل» ساخته جمشید حیدری در سال ۱۳۶۵ ظاهر شد، اما تنها در «نخدا خورشید» ناصر تقوایی دیده شد. کسانی که غلامحسین نخسینه را در این ظاهر کوتاه در نقش خورشید تابناک تقوا، تاجر عرب تجارت مروارید دیدند، با خوشحالی لبخند زدند، بالاخره او پسر عموی ناپلئون بود. در سال 1365 در فیلم «تشکیلات» ساخته منوشهر مصیری فرزند نعمت مصیری و یا در فیلم طلسم محمدرضا صفوی در سال 1367 ایفای نقش کرد تا اینکه به صحنه پایانی رسید. پس سال 68 و فیلم «ای ایران» ناصر تقوایی

زمانی که او در ایران بازی می کرد همسرش فوت کرد و نخسین از عشق خود دست کشید و از بازی دست کشید. در تاریخ 18 خرداد 1375 در منزل خود رفت و جسدش مفقود شد. جسدش رفته اما نیست، او هنوز زنده است. زیرا صدای پسر عموی ناپلئون برای همیشه ماندگار خواهد بود و هرگز از گوش و روح ما خارج نمی شود. غلامحسین نکشینه الان خوابه. او همیشه زنده است.