طبق مطالعه ای که در مجله طبیعت منتشر شده است ، دانشمندان کشف کردند که چگونه متاستاز آسپیرین (انتقال و گسترش سلولهای سرطانی از تومور به تومورهای ثانویه) می تواند با تحریک سیستم ایمنی بدن برخی از سرطان ها را کاهش دهد.
به گفته همشاهری ؛ با پیشرفت در درمان سرطان ، تومور بسیاری از بیماران سرطانی در مراحل اولیه جراحی با پتانسیل درمانی برداشته می شود ، اما پس از آن به دلیل رشد نهایی (سلولهای سرطانی که قسمتهای دیگری از بدن را تشکیل می دهند اما در حالت باقی مانده اند). اگرچه بیشتر ایمونوتراپی برای معالجه بیماران مبتلا به سرطان متاستاتیک ایجاد شده است ، اما در هنگام شیوع سرطان ، یک فرصت درمانی منحصر به فرد وجود دارد ، به ویژه هنگامی که سلولهای سرطانی در برابر حملات ایمنی آسیب پذیر هستند. پروفسور راول رویالی در بخش آسیب شناسی دانشگاه کمبریج ، که مسئولیت این مطالعه را بر عهده دارد ، گفت: “ما امیدواریم که درمان های هدفمند این پنجره امنیتی در بیماران مبتلا به سرطان اولیه عود گسترده ای داشته باشد.” گفت
نحوه کنترل رشد سرطان با آسپرین
دانشمندان از سیگنال های موجود در سلول پیروی کردند تا مشخص کنند که ARHGEF2 (یک ژن کد کننده پروتئین) هنگامی که سلولهای T در معرض یک ماده انعقاد به نام ترومبوکسان (TXA2) A1 قرار گرفتند باز شد. TXA2 با جلوگیری از خونریزی گردش خون در جریان خون توسط پلاکت ها تولید می شود ، اما گاهی اوقات باعث حمله قلبی و سکته مغزی می شود. آسپرین تولید TXA2 را کاهش می دهد و منجر به اثرات ضد انعقادی می شود ، که پیش نیاز برای جلوگیری از حملات قلبی و فلج است.
محققان می گویند: این کار جدید آسپرین با کاهش TXA2 و جلوگیری از سرکوب سلولهای T از شیوع سرطانها جلوگیری می کند. در موش های دریافت کننده آسپیرین ، آنها از موش سرطان ملانوما استفاده کردند تا نشان دهند که فرکانس متاستاز در مقایسه با موشهای کنترل به دلیل آزاد شدن سلولهای T بدون سرکوب کاهش یافته است. سلولهای T به طور خاص سلولهای طراحی شده برای مبارزه با عفونت هایی هستند که هنوز برآورده نشده اند.
در دانشگاه کمبریج ، گروه آسیب شناسی و اولین نویسنده گزارش. وی می گوید: “این مانند یک پیروزی بزرگ بود زیرا متوجه شدیم که یک سیگنال مولکولی وجود دارد که این اثر سرکوبگر را بر روی سلول های T فعال می کند.” قبل از آن ، ما از عواقب یافته های خود در درک فعالیت ضد متائین متاستین آسپیرین آگاه نبودیم. این یک یافته کاملاً غیر منتظره بود که روشی کاملاً متفاوت از آنچه حدس زدیم برای ما به ارمغان آورد.
آسپرین یک داروی متداول است و دارای اهداف درمانی زیادی است. این امر به طور موثری درد و تب را کاهش می دهد و شرایط التهابی مانند آرتریت روماتوئید و پریکاردیت را تسکین می دهد. علاوه بر این ، آسپرین برای درمان تب روماتیسمی و بیماری کاوازاکی (شرایطی که در آن رگ های خونی متورم و ملتهب هستند) استفاده می شود. در دوزهای پایین ، با مهار تجمع پلاکت ، نقش مهمی در پیشگیری از تصادفات قلبی عروقی ایفا می کند ، بنابراین خطر حمله قلبی و فلج در افراد مبتلا به بیماری قلبی عروقی را کاهش می دهد.