در آغاز قرن بیستم، چهره نیویورک به سرعت در حال تغییر بود و معماران و سازندگان برای ساختن آسمان‌خراش‌ها با هم رقابت می‌کردند. شهر در بحبوحه رونق اقتصادی بود و این دوره آغاز مسابقه آسمان‌خراش‌ها بود و چارچوب‌های فلزی رایج شد. همه شرکت ها می خواستند اعتبار خود را با ساخت ساختمان های بلندتر و چشمگیرتر نشان دهند. ساختمان تخت آهن در میان آنها بود.
به گزارش فرادید، «فلت آیرون» که در تقاطع خیابان پنجم و برادوی قرار دارد، از فرم‌های جعبه‌مانند سنتی حاکم بر معماری شهر پیروی نمی‌کند. 22 طبقه از این سازه گوه ای شکل دنیل برنهام این سازه که توسط یک معمار طراحی شد، به سرعت به یک اثر معماری نمادین تبدیل شد، حتی در سه گانه «مرد عنکبوتی» ظاهر شد و نماد قلب معماری نیویورک بود.
یکی از اولین قاب‌های فولادی مورد استفاده در نیویورک، ساختمان تخت آهنی در منهتن را قادر ساخت تا پس از تکمیل، با ارتفاع 91.44 متر به بلندترین ساختمان جهان تبدیل شود.
این بنا که به دلیل شباهت به فلاتیرون ملقب شده است در سال 1902 افتتاح شد و در مدت کوتاهی توجه همگان را به خود جلب کرد. این ساختمان فقط یک سازه جدید در چشم انداز نیویورک نبود، بلکه بیانی جسورانه از جاه طلبی و نبوغ معماری بود.
نمای نزدیک از دکوراسیون بیرونی ساختمان تخت آهنی در شهر نیویورک. ساختمان فلاتیرون یک مکان دیدنی با اسکلت فلزی است که در خیابان پنجم 175 در منطقه فلاتیرون منهتن، شهر نیویورک واقع شده است.
این آسمان خراش با ارتفاع 86 متر یکی از اولین آسمان خراش هایی بود که با اسکلت فلزی ساخته شد و به ساختمان توانایی مقاومت در برابر بادهای شدید را داد. دانیل برنهام، مهندس سازه معماری هنرهای زیبا او در رشته معماری (Beaux-Arts) تحصیل کرد. او انتخاب کرد که نمای باریک آهنی را با ظروف سفالی لعابدار و سنگ آهک تزئین کند و نمای بیرونی پیچیده ای ایجاد کند که جذابیت بیشتری به شکل غیرمتعارف آن می بخشد. این ساختمان در ابتدا فولر نام داشت زیرا دفتر مرکزی شرکت فولر مستقر در شیکاگو را در خود جای داده بود.
نیویورکی ها ابتدا نسبت به طرح آهن مسطح شک داشتند و منتقدان سقوط آن را پیش بینی کردند. نیویورک تریبون آن را بزرگترین بلای مرده نیویورک توصیف کرد. در آن زمان اسکلت فلزی با نارضایتی مردم همراه بود زیرا مردم می ترسیدند چنین ساختمان های بلند و باریکی پایدار نشوند و فرو بریزند. شکل مثلثی باریک آهن مسطح بادهای شدیدی را ایجاد می کرد که از آن به عنوان “نسیم تخت آهن” یاد می شود، که باعث شهرت ساختمان شد. اما این ساختار جسورانه برنهام ثابت کرده است که از نظر معماری قوی است.
امروز ساختمان یاسی دمیر وارد فصل جدیدی شده است. سال هاست که نمای آن به دلیل انجام عملیات بازسازی با داربست پوشانده شده است، اما به زودی این ساختمان گذشته تجاری خود را پشت سر خواهد گذاشت. گروهی از صاحبان کسب‌وکار برنامه‌ریزی کردند تا یاسی دمیر را به آپارتمان‌های لوکس تبدیل کنند. در صورت تصویب این طرح ها، نیویورکی ها با یک فرصت مسکن بی نظیر مواجه خواهند شد. محله اطراف ساختمان که به درستی منطقه تخت آهن نامیده می شود، در کنار ساختمان توسعه یافته و رشد کرده است و از یک منطقه تجاری به یکی از پر جنب و جوش ترین مناطق نیویورک تبدیل شده است که مملو از رستوران ها، بوتیک ها و مکان های دیدنی فرهنگی است.
Flat Iron به هویت شهر نیویورک تبدیل شده است و ساختار قدیمی آن اکنون به یک نقطه عطف مشهور شهر تبدیل شده است. با گذشت هر دهه، این سازه همچنان ثابت می‌کند، اولاً، معماری جسورانه می‌تواند شخصیت یک شهر را تغییر دهد، و ثانیاً، ساختمان‌های واقعاً نمادین آن‌هایی هستند که جرات دارند متفاوت و متفاوت به نظر برسند.