این فیلم شبیه فیلم های معمول مادران شهدا نیست.

به گزارش ایسنا، کارگردان «خیال اماندان تو» یکی از مستندهای بخش شهید آوینی نوزدهمین جشنواره «سینما حقیقت» درباره این اثر و ویژگی های آن اظهاراتی را بیان کرد.

سیامک میشاقی حضور در بخش شهید آوینی نوزدهمین جشنواره سینماحقیقت با اشاره به اینکه این اثر شبیه مستندهای معمول در حوزه مادران شهدا نیست، گفت: می توان ادعا کرد که از نظر فرم و بیان اثری کاملا متفاوت ساخته ایم. انتخاب موضوع برای مستند، به دلیل سادگی داستان، برعکس انتخاب معمول مستندساز است که به دنبال یک داستان خاص یا یک ویژگی متمایز از موضوع است. مادری که با زندگی کاملا ساده و معمولی خود به دیگر مادران شهدا شباهت دارد.

وی در ادامه سخنان خود اینگونه بیان کرد: این مادران یک ویژگی خاصی دارند، ماجرای شهادت فرزندانشان فرقی نمی کند، مثل خیلی از شهدایی که روزی تصمیم گرفتند به جنگ بروند، مثل سربازان شهید شدند و خلاصه جایشان در خانواده خالی بود. همین سادگی برای من خط اصلی روایت شد و خانم خاور قیصریه کاملاً این ویژگی را داشت و انتخاب شد.

کارگردان مستند «تخیل تو» منابع پژوهشی به کار رفته در تولید این مستند را اینگونه توضیح داد: منابع ما بر اساس تحقیقات قوی گروهمان در گذشته است. امیرحسین اکاتی تهیه کننده اثر، مجموعه مستند «چهره مادر» را با موضوع مادر شهید به مدت سه فصل برای تلویزیون تولید کرد. از این رو مجموعه محرمانه ای از تحقیقات گسترده درباره مادران توسط محقق ما زهرا حسینی وجود داشت. این مادر و خانواده اش را پس از مصاحبه های طولانی، بررسی های میدانی و تحقیق انتخاب کردیم.

میشاقی در پاسخ به این سوال که آیا تجربه ساخت اثری مشابه «تخیل» درباره خانواده شهدا را داشته است، گفت: در گذشته مستندهای کوتاهی درباره خانواده شهدا و مادران شهدا ساخته بودم، به عنوان مثال ساخت مستند کوتاهی از زندگی «حلیمه سعیدی» مادر شهید رضا لشکری، تجربه خوبی بود، اما رک و پوست کنده بود که این کارها در تلویزیون تجربه خوبی نداشتیم. به موضوع نزدیک شوید

وی ادامه داد: اما به راحتی می توانم بگویم در مستند «خیال تو» این فرصت را داشتیم که به موضوع نزدیک شویم و به راحتی احساسات واقعی مادر را منتقل کنیم. چیزی که برای من جالب بود و اتفاقی که در فیلم افتاد این است که در لحظاتی از فیلم احساس می کنیم که مادرت که یکی از بستگان توست دلش برایت می سوزد و تو پای حرف او می نشینی. من خیلی تلاش کردم تا این لحظات در فیلم گنجانده شود و مرزهای بین سوژه و مخاطب از بین برود.

کارگردان مستند «تصور کن که می آیی» که خودش کار تدوین را انجام داده است، درباره مراحل تدوین این اثر گفت: تدوین این اثر بسیار پیچیده بود زیرا بسیاری از قسمت ها برای من به عنوان کارگردان بسیار سخت بود اما به عنوان تدوینگر مجبور شدم برای حفظ ریتم فیلم و روایت صحیح آن ها را حذف کنم.

میثاقی افزود: نسخه اول مستند طولانی‌تر بود اما در بحث‌هایی که با تهیه‌کننده داشتیم تصمیم گرفتیم طول فیلم را کوتاه کنیم زیرا ترجیح می‌دادیم هر پلان روایتی داشته باشد. اگرچه بسیاری از دوستان علاقه مند به فیلم های بلندتری بودند که در بخش های نیمه بلند و بلند جشنواره قرار بگیرند، اما ما این نظر را نداشتیم و برای احترام به مخاطب، مستندهای کوتاه را ترجیح دادیم. پس از تماشای مستند متوجه خواهید شد که هیچ برنامه ای به عنوان پرکننده برای ماندگاری بیشتر اثر وجود ندارد.

وی درباره همکاری با نویسنده این مستند گفت: در کار ما نویسنده ای وجود ندارد و تمام داستان هایی که در اثر می بینیم جلوی سوژه خلق می شود، به عبارتی سوژه داستان فیلم را خلق می کند و من آن را کارگردانی می کنم، اما در حین انجام این کار نباید از زحمات پژوهشگر غافل شد که قبل از تولید اطلاعات کاملی از موضوع به من داده است.

کارگردان مستند «خیال اماندان تو» ادامه داد: علی نعمت اللهی به عنوان فیلمبرداری که سال هاست با او کار می کنیم، در ثبت تصاویر جذاب و باشکوه بسیار عالی عمل کرد، فیلم پر از نماهای لذت بخش و دلنشین است. شهریار سپهری که با او خیلی روی تصحیح رنگ کار کردیم، برای رسیدن به این رنگ خاص که الان فیلم دارد، خیلی دقت کرد و زمان زیادی گذاشت. در نهایت امیرحسین اکاتی تهیه کننده این اثر را بسیار مثبت دید و با تلاش و فضای بی دغدغه ای که برای من به عنوان کارگردان فراهم کرد، فرصت ساخت این اثر را ایجاد کرد.

میشاقی درباره چالش های ساخت «خیال امان تو» بیان کرد: برای مستندهای ضبط شده در شهرها یا روستاها، چالش اصلی هماهنگی گروه با مکان و محیط اطراف است. اینکه باید با افرادی که نمی شناسید کار کنید و حتی به حریم آنها نفوذ کنید، نفوذ به حریم خصوصی خانواده ها و ارتباط با ساکنان خانه کار آسانی نیست. بیننده ای که مستند را تماشا می کند ممکن است فکر کند که این ساده است، اما اینطور نیست. با خانواده ای بودیم که می خواستند در مورد از دست دادن فرزندشان صحبت کنند و یک احساس درونی را کشف کردیم.

وی افزود: باید شبانه روز با آنها زندگی می کردیم، بنابراین باید با تک تک اعضای خانواده ارتباط برقرار می کردیم و احساسات آنها را درک می کردیم. باید می دانستیم چه بخواهیم تا موضوع را اشتباه نگیریم و کار را ادامه دهیم و بایدها و نبایدهای این نوع مستند که باید به عمق عاطفی خانواده بپردازد و احساسات آنها را منتقل کند، چالش برانگیز است. البته از خانواده شهید صالحی هم تشکر می کنم که در تمام سختی های ساخت این مستند در کنار ما بودند و تا پایان در کنار ما بودند.

کارگردان مستند «خیال آمن تو» در پاسخ به این سوال که تجربه ساخت این اثر برای او چه بوده است، گفت: تجربه بسیار ارزشمندی برای من بود؛ به عنوان تهیه کننده و کارگردان سال هاست که مستندهای اجتماعی به ویژه در زمینه آسیب ها و ناهنجاری های جامعه را فیلمبرداری می کنم و خوشحالم که این اثر را ساختم که سرشار از صداقت، صداقت و آرامش است. و مستقیماً با هر دیدگاه و نقطه ای قلب مخاطب را مورد هدف قرار می دهد.

میثاقی یادآور شد: نگاه من به خانواده شهید واقعا تغییر کرده است. شاید مدل های کلاسیک مصاحبه یا بهتر است بگوییم شعاری که در سال های اخیر بارها از تلویزیون ساخته و پخش شده، نگاهی کلیشه ای به مستند خانواده شهدا داده است، اما «به تو می اندیشم» روایتی ساده از یک مادر ساده است که دل مخاطب را به درد می آورد.

وی تاکید کرد: من شخصا معتقدم فیلم باید روایت خودش را داشته باشد نه اینکه فیلمساز بخواهد نگاه یا کلماتی را که می خواهد به مخاطب دیکته کند. مستند «تخیل تو» تصویر روشنی از مادری ارائه می دهد که روزی با پسرش خداحافظی کرد و دیگر برنگشت. برای این مستند تمام شد. شاید خلاصه فیلم جمله کوتاهی باشد، اما دردی که این مادر تجربه کرده بسیار است و هرگز فراموش نمی شود و برای همیشه با او می ماند.

کارگردان مستند «تصورت کن» به اهمیت ساخت آثاری درباره زندگی شهدا و حتی خانواده‌های شهدا اشاره کرد و گفت: فکر می‌کنم باید نگاه جدیدی به این آثار داده شود، زیرا در حوزه آثار خانواده شهدا محدودیتی همیشه وجود داشته و دارد و باید یکسری معیارها را رعایت کنیم که باعث می‌شود آثار در قالب محدود و غالباً بی‌تنوع، کم‌رنگ و بی‌تنوع، کاهش مخاطب، کاهش یابد. نه

میثاقی یادآور شد: تصاویری که در مستند خیال امان تو می بینیم حس معاصری در پشت خود دارد و مانند دیگر آثار اطلاعات زیادی به بیننده نمی دهد. عموما در حوزه دفاع مقدس آمارهای زیادی از جمله تاریخ، نام عملیات، روز شهادت، نوع شهادت می شنویم. اما در فیلم خیال آمین تو با جای خالی شهید غلامرضا مواجه می شویم و با احساس غیبت او پیوند می خوریم.

وی در پایان درباره نوزدهمین جشنواره «سینما-غکریت» گفت: جشنواره امسال نیز مانند سال های گذشته است و تغییر چندانی نمی بینم، تنها مشکل این است که امسال تعداد فیلم ها در بخش های مختلف افزایش یافته و رقابت و انتخاب سخت تر شده است. به هر حال جشنواره «سینما-غکریت» تنها جشنواره اصیل سینمای مستند در ایران است و امیدوارم برای رشد جشنواره و سینمای مستند اهمیت بیشتری به آن داده شود. برای همه آرزوی موفقیت دارم.

59243