این ویتامین ها ممکن است برای شما خطرناک باشند

حفظ سلامتی یکی از گام های کلیدی برای افزایش طول عمر است و برای حفظ سلامت خود باید ویتامین های مورد نیاز بدن خود را روزانه مصرف کنید.

به گزارش روزیاتو، اگرچه اطلاعات زیادی در مورد ویتامین ها در اینترنت وجود دارد، اما همیشه به عوارض مصرف زیاد آن اشاره نمی شود.

با این حساب لیستی از ویتامین ها و عوارض احتمالی آنها در صورت مصرف زیاد را آماده کرده ایم.

ویتامین C

اگر عاشق مرکبات هستید، بهتر است مصرف خود را کنترل کنید زیرا ویتامین C بیش از حد می تواند آسیب جدی به بدن شما وارد کند.

اگرچه ویتامین C یک ویتامین محلول در آب است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند باعث مشکلات گوارشی مانند اسهال، حالت تهوع و درد شکم شود.

مصرف زیاد مکمل های ویتامین C نیز خطر ابتلا به سنگ کلیه را به خصوص در افراد کم تحرک افزایش می دهد.

این ویتامین بیشتر در مرکباتی مانند پرتقال و لیمو وجود دارد، اما در توت فرنگی، کیوی، فلفل دلمه ای، بروکلی و گوجه فرنگی نیز یافت می شود.

ویتامین B1

ویتامین B1 که به نام تیامین نیز شناخته می شود، برای متابولیسم و ​​عملکرد اعصاب ضروری است.

خوشبختانه، مصرف بیش از حد تیامین نسبتاً نادر است و معمولاً عوارض جانبی قابل توجهی ندارد. با این حال، مصرف بیش از حد مکمل های تیامین می تواند باعث ناراحتی معده، خارش و بثورات پوستی شود.

تیامین در غذاهایی مانند غلات کامل، گوشت گاو، آجیل، دانه ها، حبوبات و غلات غنی شده یافت می شود.

علاوه بر این، تزریق مکرر تیامین تنها با توصیه پزشک انجام می شود. زیرا می تواند واکنش های آلرژیک جدی ایجاد کند.

ویتامین B2

ویتامین B2 یا ریبوفلاوین برای تولید انرژی و عملکرد طبیعی سلولی در بدن ضروری است.

مانند تیامین، مصرف بیش از حد این ویتامین نادر است و معمولاً عوارض جانبی خاصی ایجاد نمی کند. با این حال، گاهی اوقات مصرف مقادیر زیاد مکمل های ریبوفلاوین می تواند رنگ ادرار را تغییر دهد و این خطرناک نیست.

مکمل های ریبوفلاوین اغلب توسط چشم پزشکان برای درمان مشکلات چشم تجویز می شود، اما منابع طبیعی این ویتامین شامل لبنیات، تخم مرغ، گوشت بدون چربی و سبزیجات برگ سبز است.

ویتامین B3

ویتامین B3، معروف به نیاسین یا اسید نیکوتینیک، یکی از معدود ویتامین هایی است که به عنوان دارو نیز تجویز می شود.

مصرف بیش از حد نیاسین می تواند منجر به سمیت نیاسین شود. این با علائمی مانند برافروختگی پوست، خارش، حالت تهوع، استفراغ، درد شکم و آسیب کبد همراه است.

مصرف مداوم و بیش از حد این ویتامین همچنین ممکن است خطر ابتلا به سندرم متابولیک را افزایش دهد که منجر به مقاومت به انسولین و در نهایت دیابت می شود.

نیاسین به طور طبیعی در غذاهایی مانند گوشت (به ویژه جگر و مرغ)، ماهی (مانند ماهی تن و سالمون)، آجیل و غلات غنی شده یافت می شود.

ویتامین B5

ویتامین B5 یا اسید پانتوتنیک برای متابولیسم انرژی و تولید هورمون در بدن ضروری است، اما شواهد کمی در مورد عوارض جانبی مصرف بیش از حد آن وجود دارد.

مصرف مقادیر زیاد این مکمل های ویتامین می تواند منجر به اسهال، حالت تهوع و درد شکم شود.

این مکمل ها گاهی در بیماران قلبی برای کاهش سطح کلسترول و کمک به کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی استفاده می شود.

منابع طبیعی این ویتامین شامل گوشت (به ویژه جگر)، مرغ، ماهی، تخم مرغ، غلات کامل و آووکادو است.

ویتامین B6

ویتامین B6 یا پیریدوکسین یکی از ویتامین های مهم برای عملکرد صحیح سیستم عصبی و متابولیسم است.

B6 بیش از حد می تواند به سیستم عصبی آسیب برساند و باعث نوروپاتی حسی شود که با علائمی مانند بی حسی، سوزش و آسیب عصبی به ویژه در دست ها و پاها مشخص می شود.

علاوه بر این، استفاده طولانی مدت و بیش از حد از مکمل های پیریدوکسین می تواند منجر به سمیت عصبی شود که اغلب غیرقابل برگشت است.

منابع غذایی این ویتامین شامل مرغ (به ویژه مرغ و بوقلمون)، ماهی (مانند ماهی تن و سالمون)، سیب زمینی، موز و نخود فرنگی است.

ویتامین B7

ویتامین B7 یا بیوتین معمولاً عوارض جانبی جدی ایجاد نمی کند. این ویتامین برای متابولیسم و ​​حفظ سلامت مو، پوست و ناخن ضروری است.

با این حال، مصرف مقادیر زیاد مکمل‌های بیوتین ممکن است بر نتایج برخی آزمایش‌ها تأثیر بگذارد.

همچنین ممکن است بیوتین بیش از حد باعث بی خوابی و کم آبی بدن شود، اگرچه این علائم بسیار نادر هستند.

تخم مرغ، جگر، مغزها، دانه ها و سیب زمینی شیرین منابع اصلی این ویتامین هستند.

ویتامین B9

ویتامین B9، همچنین به عنوان فولات شناخته می شود، یکی از ویتامین های B است که در صورت مصرف بیش از حد می تواند اثرات منفی ایجاد کند. این ویتامین برای تقسیم سلولی و تولید DNA ضروری است. جالب است بدانید که مصرف زیاد مکمل فولات ممکن است علائم کمبود ویتامین B12 را پنهان کند و همچنین ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد.

مصرف دوزهای بالای مکمل های B9 ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را در برخی افراد افزایش دهد. این ویتامین به طور طبیعی در غذاهایی مانند سبزیجات برگ دار (مانند اسفناج و کلم پیچ)، حبوبات (مانند عدس و نخود)، غلات غنی شده و مرکبات یافت می شود.

ویتامین B12

مانند ویتامین B9، ویتامین B12 که برای عملکرد اعصاب و سنتز DNA ضروری است، معمولاً در صورت مصرف بیش از حد عوارض جانبی ایجاد نمی کند و مقدار اضافی آن معمولاً از طریق ادرار دفع می شود. با این حال، مصرف دوزهای بسیار بالای مکمل های B12 می تواند باعث مشکلات پوستی مانند آکنه، خارش و در موارد نادر واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) شود.

ویتامین B12 یا کوبالامین بیشتر در محصولات حیوانی مانند گوشت، ماهی، مرغ، تخم مرغ و محصولات لبنی یافت می شود. این ویتامین در کنار ویتامین D و آهن یکی از مهمترین مواد مغذی برای بدن انسان است.

ویتامین A

مصرف بیش از حد ویتامین A، به ویژه رتینول، می تواند باعث بیماری به نام «هیپرویتامینوز A» شود که علائم آن شامل حالت تهوع، سرگیجه، تاری دید، درد استخوان و در موارد شدید آسیب کبدی و نقص مادرزادی است.

ویتامین A برای بینایی، سیستم ایمنی و تولید مثل بسیار مهم است و همچنین به حفظ سلامت قلب و ریه کمک می کند. این ویتامین در غذاهایی مانند لبنیات غنی شده، تخم مرغ و برخی میوه ها و سبزیجات مانند هویج و اسفناج یافت می شود.

ویتامین D

ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان ها و تقویت سیستم ایمنی ضروری است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند منجر به “هیپرکلسمی” شود که در آن میزان کلسیم در خون افزایش می یابد. این می تواند منجر به تشکیل سنگ کلیه، رسوب کلسیم در بافت ها (به ویژه رگ های خونی)، حالت تهوع، استفراغ، ضعف و حتی اختلالات ریتم قلب شود.

ویتامین D یکی از مهم ترین ویتامین های مورد نیاز بدن انسان است و عمدتا از طریق نور خورشید تامین می شود. منابع دیگر شامل ماهی های چرب و محصولات لبنی است، اما بسیاری از پزشکان مصرف مکمل های ویتامین D را برای جلوگیری از کمبود ویتامین D توصیه می کنند.

ویتامین E

ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدان شناخته شده است که در صورت مصرف متعادل به درمان بیماری های قلبی عروقی کمک می کند. با این حال، مصرف دوزهای بالای مکمل های ویتامین E ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد، به ویژه در افرادی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنند.

مصرف مقادیر زیاد ویتامین E برای مدت طولانی ممکن است در روند لخته شدن خون اختلال ایجاد کند. این ویتامین در انواع غذاها مانند مغزها (مانند بادام و فندق)، دانه ها (مانند تخمه آفتابگردان)، روغن های گیاهی (مانند روغن آفتابگردان) و سبزیجات برگ دار وجود دارد.

ویتامین K

ویتامین K برای لخته شدن خون و سلامت استخوان ها بسیار مهم است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند مشکلاتی در بدن ایجاد کند. افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند و همچنین مقادیر زیادی ویتامین K مصرف می کنند ممکن است دچار مشکلات خونریزی شوند.

خوشبختانه، دریافت بیش از حد ویتامین K از طریق رژیم غذایی نادر است، زیرا فقط توسط گیاهان تولید می شود. منابع اصلی ویتامین K عبارتند از سبزیجات برگ دار، کلم بروکلی، کلم بروکسل و روغن های گیاهی مانند روغن سویا.