بعدی- محیط های گرم و مرطوب، مانند سر دوش و مسواک، مکان مناسبی برای تکثیر صدها میکروب و ویروس هستند.
بر اساس گزارش CNN، ویروس های موجود در سر دوش یا مسواک از آن دسته ویروس هایی نیستند که باعث سرماخوردگی یا آنفولانزا می شوند. این ویروس ها باکتریوفاژ یا به اختصار فاژ نامیده می شوند و دشمنان طبیعی باکتری ها هستند. هر فاژ کوچک برای شکار، حمله و بلعیدن نوع خاصی از باکتری تکامل یافته است. اریکا هارتمن، دانشیار دانشکده مهندسی مک کورمیک دانشگاه نورث وسترن که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، در بیانیه ای گفت: «تعداد ویروس هایی که ما پیدا کردیم باورنکردنی است. ما ویروس های زیادی پیدا کردیم که اطلاعات کمی درباره آنها داشتیم و قبلاً هرگز آنها را ندیده بودیم. “تنوع زیستی بکر در اطراف ما باشکوه است.”
باکتریوفاژها در حال حاضر در آزمایشات بالینی به عنوان یک راه حل بالقوه برای مشکل افزایش مقاومت انسان به آنتی بیوتیک ها استفاده می شوند. با آلوده شدن و تکثیر در باکتری میزبان، فاژها می توانند پاتوژن ها را از بین ببرند و اساس داروهای جدید و جایگزین های آنتی بیوتیکی را تشکیل دهند. محققان همچنین علاقه مند به طراحی داروهای پیچیده تری هستند که به جای از بین بردن کل میکروبیوم، فقط بر پاتوژن تأثیر می گذارد و بقیه میکروبیوم را دست نخورده باقی می گذارد.
سالانه بیش از 2.8 میلیون عفونت مقاوم به آنتی بیوتیک تنها در ایالات متحده رخ می دهد و سازمان بهداشت جهانی این مشکل را به عنوان یکی از بزرگترین تهدیدات بهداشت عمومی در جهان معرفی کرده است. مقاومت آنتی بیوتیکی می تواند درمان های پزشکی استاندارد مانند جراحی، سزارین و شیمی درمانی را پیچیده کند. جو پارکر، محقق ارشد مرکز ملی نوآوری بیوفیلم بریتانیا، می گوید: «توالی یابی DNA باکتری ها و سپس بررسی فاژهای مربوطه با استفاده از تجزیه و تحلیل کامپیوتری نسبتاً پیچیده، به محققان این امکان را می دهد که داروهای جدید تولید کنند.
در حالی که بیشتر میکروب‌های سر دوش از منابع آب می‌آیند، میکروب‌های موجود در مسواک‌ها از مخلوطی از دهان انسان و محیط می‌آیند. تنوع میکروبی در وسایل شخصی و روزمره بسیار زیاد است. یک باکتری در دهان می تواند به مسواک منتقل شود، ویروس های خود را با خود بیاورد و روی مسواک به رشد خود ادامه دهد. پارکر می‌گوید: «بنابراین ممکن است ویروس‌هایی وجود داشته باشند که منحصر به مسواک شما باشند و در هیچ کجای زمین یافت نشوند. ما نمی دانیم، و این تنها یک فرضیه است که می تواند تنوع عظیم ویروس ها را توضیح دهد.
اگرچه این ایده که خانه های ما خانه بسیاری از موجودات کوچک است ممکن است ناراحت کننده به نظر برسد، هارتمن معتقد است که باید یاد بگیریم که از مهمانان کوچک خود قدردانی کنیم. هارتمن گفت: «میکروها همیشه و همه جا هستند. اگر ما میکروب نداشتیم، نمی توانستیم غذای خود را هضم کنیم و از عفونت جلوگیری کنیم. من فکر می کنم واقعاً مهم است که با یک حس شگفتی و شگفتی به دنیای میکروب ها نزدیک شویم. در واقع فواید و پتانسیل زیادی برای انسان دارد.»