در سالهای اخیر ، با نیاز به بررسی گزینه های پزشکی ، از جمله درمان سرطان ، نیاز به زندگی بیماران و ظهور عود موضعی ، پرتودرمانی ، این تحول باعث شده است که پزشکان محدودیت های گذشته را دوباره ارزیابی کنند.
تحولات مهم در تصویربرداری عملکردی (مانند PET/MRI) ، برنامه ریزی هوشمندانه درمان و الگوریتم های تابش ، نه تنها دقت درمان را افزایش می دهد ، بلکه امکان درمان را بر اساس خصوصیات بیولوژیکی تومور نیز فراهم می کند ، بلکه نه تنها اجازه می دهد تا با امنیت بیشتری به مناطق حساس بپردازیم.
در گذشته ، پس از اولین پرتودرمانی ، عود موضعی اغلب به عنوان پایان مسیر درمانی پذیرفته می شد ، اما امروزه با ظهور مفهوم درمان های نجات ، بازسازی بیماری نسبی گزینه ای مؤثر برای افزایش کیفیت زندگی بیماران و افزایش کیفیت زندگی به ویژه در مراکز پیشرفته بوده است.
در سالهای اخیر ، راهنماهای بین المللی مانند Astro و Estro در سالهای اخیر رویکردهای جدیدی را برای امنیت و فعالیت ارائه داده اند و این راهنماها بر اهمیت شکاف زمانی مناسب ، استفاده از فناوری های پیشرفته و ارزیابی دقیق اندام های حساس و همچنین نقش یک تصمیم بسیار ویژه در این فرآیند تأکید دارند.
درمان مجدد برای بیماران مبتلا به سرطان؟
پوریا آدلی ، متخصص و عضو هیئت انجمن ایران وی در مصاحبه ای با گزارشگر IMNA ، گفت كه پرتودرمانی مكرر در بیماران سرطانی به دلیل عوامل مختلف ، سؤال پیچیده و چند رشته ای است: برخلاف گذشته ، تصور می شود كه اشعه دوباره غیرممكن است ، حتی توسعه فناوری ها و فناوری ها نیز غیرممكن است. برای به دست آوردن تعادل بین کنترل موضعی بیماری و جلوگیری از عوارض جدی و ناتوان کننده.
در دهه گذشته ، فن آوری های مدرن مانند پرتودرمانی چگالی اصلاح شده (IMRT) ، VMAT ، رادیوتراپی استریوتاکتیک (SBRT/SABR) و پروتون -RARAP افزودند که این روش ها روی دوز دوز و کاهش تابش تمرکز دارند ، اما برخی از شرایط می توانند امید جدیدی را اضافه کنند.
یک متخصص رادیوآکولوژی و عضو انجمن رادیووانولوژی ایران ، بنیاد علمی بنیاد علمی RERT مبتنی بر مفهوم ترمیم اساسی بافت های طبیعی است: بافت های سالم ، به ویژه برای بیش از شش تا شش ماه (بیش از شش تا شش ماه) ، امکان ترمیم آسیب های DNA ناشی از پرتودرمانی را فراهم می کند. (TRF) دوز تجمع مجاز را محاسبه کرده و حدود 1 تا 2 درصد به اولین حد گلدوزی اندامهای حساس اضافه کنید.
یکی از مهمترین چالش ها در RERTRT ، ارزیابی صحیح اندام های حساس مانند نخاع ، ساقه مغز ، ریه و کبد است.
آدلی ادامه داد: تصمیم به تکرار پرتودرمانی ، خصوصیات بیمار و بیماری (مانند درمان اولیه ، وضعیت عملکردی و درمان) ، افکار فنی و دوزتر ، تحمل ارگان های ارائه شده به صورت مجدد و تیم درمانی نیاز به بررسی دقیق چهار عامل اساسی دارد که هر کدام نقش مشخصی در درمان دارند.
یکی از مهمترین چالش ها در RERT گفت: ارزیابی دقیق اندام های حساس مانند نخاع ، ساقه مغز ، ریه و کبد.
با توجه به تجربیات یک متخصص رادیواکولوژی و عضو انجمن رادیووانولوژی ایران ، تجربه دستورالعمل های بین المللی و مراکز پزشکی محترم ، این روش همچنین ممکن است کیفیت زندگی را در بیماران منتخب بهبود بخشد ، بلکه به طور مؤثر و با خیال راحت نیز بهبود یابد. و اصول قطعی پزشکی.
به ویژه در مناطق حیاتی ، پرتودرمانی مکرر دارای چالش های اخلاقی قابل توجهی است و پزشک باید امکان کنترل بیماری و خطر عوارض جدی از جمله تأیید بیمار آگاهانه ، توضیح کامل در مورد علایق و خطرات و مستند سازی دقیق تصمیم گیری را متعادل کند.
یکی از اصلی ترین عوامل موفقیت Rertrt ، انتخاب قطعی بیماران مبتنی بر معیارهای بالینی ، بیولوژیکی و روانی است و بیماران با عملکرد بدنی مناسب فاصله زمانی کافی از درمان اولیه و تومورهای حجم محدود و نامزدهای بهتری برای چنین درمان و درمان (درمانی یا تسکین دهنده) دارند.
با توجه به گرایش روزافزون هوش مصنوعی در برنامه ریزی درمانی ، رادیوتراپی سازگار و افزایش داده های بالینی ، به نظر می رسد آینده RERT از همیشه واضح تر است و این روش ممکن است به یکی از ستون های درمان سرطان در قرن بیست و یکم تبدیل شود.