به یادآوری بنیاد/ نامه بارگذاری به راد فریدزاد ، رئیس سازمان سینما ادامه دهید.

به گفته مورتزا ، نامه اختصاص داده شده به خبرگزاری ، تلاشی برای یادآوری مسئولیت های فرهنگی در اماکن تاریخی است.

این متن نوشته شده است:

به نام خدا جان و خرد

آقای راد فریدزاد

افتخار سازمان سینما

سلام

انتشار این متن انگیزه روشنی دارد. برای یک مستند امکان پذیر نیست. این نامه یک مونولوگ از من است ، من یک فیلمساز هستم و رئیس هیئت مدیره انجمن مستند سینمای ایران هستم. در دولت وجدان و گفتگو ، سینما Rodge را گرفته است ، اما در هیچ میز مذاکره نمی نشیند. او در عرصه بین المللی آموزش دیده و آموزش دیده است ، که به گفتگو با سینمای ایران اعتقاد ندارد و از مونولوگ لذت می برد. این نامه سندی برای تاریخ است. برای قضاوت در مورد آینده

ما احتمالاً اولین سوال من را تا پایان این متن پیدا خواهیم کرد: کدام سینما سران سینما هستند؟

آقای فریدزاد! نامه ای به دبیر شماره یک سینما ثبت شد که اعلام کرد درخواست انجمن مستند برای دیدار با شما. با وجود بسیاری از موارد پیگیری ، تاکنون جلسه ای برگزار نشده است. پاسخ دادن ممکن است یک چیز مشترک یا ناچیز باشد ، اما برای جامعه ای که سعی در نقش در توسعه فرهنگی دارد ، سوء استفاده از چنین خواسته ها نشانه ای نگران کننده است.

آقای فریدزاد! ممکن است بدانید که ماه ها بعد رئیس سینمای ایران هستید. پیشینه شما نشان می دهد که شما بیشتر به سینمای بین المللی علاقه مند هستید ، اما این بار باید به فرایندی غیر از فیلمسازان فیلم کوتاه ، مستند و داستانی توجه کنید. نامناسب ، رفتار و اقدامات شما نشان می دهد که شما هنوز سودا گذشته را دارید و سینمای ایران را از کانال رفقای و اقوام خود می بینید.

شما رئیس سینما ، سینمایی هستید که حتی یک ساعت برای جامعه فرهنگی و زینمی ندارد؟ جالب اینجاست که با وجود تفاوت ، شما ادامه محمد خارزا را ترجیح می دهید ، و هنگامی که به حمایت از حاکمان معتبر علاقه دارید ، سیاست ها و نظر طبقه دولت را قرار می دهید. این کار است؟! آیا این مطالعه باید تحت اراده و سایه دولت فعال باشد و سیاست های دولت ها را منعکس کند؟!

آقای فریدزاد! من به احتمال زیاد به یاد نمی آورم ، اما برای ثبت تاریخ ، آقای Khazaei ، کارگردان محبوب را که همیشه متهم به حمایت از گروه خاصی از فیلمسازان بوده است ، به یاد می آورم ، خود را به عنوان رئیس جمهور و نماینده کل طیف در سخنان خود پذیرفت ، و حداقل او سعی کرد به عنوان رئیس سازمان به سازمان نگاه کند. سیاستی که دنبال نمی کنید.

آقای فریدزاد! حلقه اطراف شما خبرهای واقعی را برای شما به ارمغان نمی آورد! حداقل به اخبار و سخنان کارشناسان توجه کنید. به سینمای اجتماعی و تولید فیلم در بخش خصوصی نگاهی بیندازید. برای مشکلات انجمن ها ، زیرا وزیر محترم فرهنگ و اولویت هدایت اسلامی تأکید بر نقش کلاس ها و انجمن ها در زمینه های مدیریت و اجرایی است. ایده های تکراری و رویدادهای ناسالم را متوقف کنید ، بعید است به کار و مشاهدات خود از سینمای جهانی امروز توجه کنید. شما به بسته فکر می کنید و نمی خواهید مسئولیت را به عهده بگیرید. امروز ، ما باید خط مشی ها را مرور کنیم و پنجره گفتگو را بدون تکرار وقایع و برنامه های غیرقانونی باز کنیم.

من به عنوان رئیس انجمن مستند سینمای ایران ، من مسئولیت اعتماد مستندهایی را که می دانند حق داشتن یک جامعه و انجمن را فراتر از انجمن کارگران سینمای مستند تهران می دانند ، می دانم. تولیدکنندگان سینمای داستانی ایران در کلاسهای مختلف فعال بوده و با وجود اختلافات همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند. چرا در سینمای مستند ، برخی از اراده این خانواده به رسمیت شناخته نشده است؟! این تقاضا نه جدایی طلب است و نه رویارویی ، بلکه همانطور که در سینمای داستانی ، یک تقاضای قانونی برای شناخت کثرت نهادهای غیرنظامی است. من نمی دانم که به این مشکلات توجه می کنید ، نگرانی شما این نیست که مشکلات جامعه را حل کنید یا هوای تازه در سینمای مستند ایجاد کنید. دلسوزی شما کثرت و تعدد نیست. شما ترجیح می دهید مانند مدیریت خود در فارابی تحت الشعاع قرار بگیرید و به یک سریال ناعادلانه نمی چسبید. مقام رسمی دفتر شما می گوید که شما نامه ما را به مرکز توسعه سینمای مستند ، تجربی و انیمیشن هدایت کرده اید. این رویکرد ظاهراً منتقل شده است ، اما در عمل امتناع از مسئولیت پذیری و مستقیماً گفتگو را از بین می برد. محمد حمیدی مغادام ، مدیر کل مرکز توسعه ، بین ما و گروه دیگری از سایر شهروندان ما دستگیر خواهد شد. شما رئیس جمهور سینما هستید که در مورد مدیران خود نزدیک به برخی از فیلمسازان نمی دانید؟!

آقای فریدزاد! در زمانی که ایران عزیز بار دیگر به همبستگی ملی و غرور جمعی پناه برد ، وظیفه ما – به ویژه کسانی که در تصمیم فرهنگی ایستاده اند – دو برابر شده است. این یک سکوت و زمان برای حذف نیست. زمان تنش و انکار صدای دیگری نیست. امروز ، کشور باید همه کودکان را بشنود. از فیلمساز گرفته تا نویسنده ، تهیه کننده مستند -مستقل.

اگر نگرانی ایران دارید ، اگر قلب فرهنگ این سرزمین را دارید ، نمی توانید تمام سینما را در اتاق های سرپوشیده با مشاوران و حلقه های یکنواخت تصمیم بگیرید. امروز ایران صدای چندگانه خود را فریاد می زند. فقط اجماع صدایی است که تفاوت احترام به استقلال انجمن ها را تشخیص می دهد. تاریخ فرهنگ این سرزمین مدیرانی را که در طرفداران خود به مردم خود باز می گردند ، به یاد می آورد. از آنجا که آنها سپاسگزار بودند ، از دیوار ناامنی عبور کردند و دوباره راهی برای ارتباطات باز کردند.

این یادداشت یک تلاش مستند برای ثبت واقعیت تاریخی و یادآوری ویژگی های مدیریت فرهنگی امروز است.

5959