بیماری هپاتیت ویروسی؛ انواع و روش های درمان

بعدی-هپاتیت ویروسی التهاب کبد ناشی از ویروس است. انواع مختلفی از هپاتیت ویروسی وجود دارد.

به گفته انتخابتو، شایع ترین انواع هپاتیت A و B هستند. انواع دیگر عبارتند از هپاتیت C، D، E، G.

علائم شایع هپاتیت ویروسی

مراحل اول:

علائم شبه آنفولانزا مانند تب، خستگی، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، از دست دادن اشتها

چند روز بعد:

1. زردی چشم و پوست به دلیل تجمع بیلی روبین در خون
2. تیره شدن رنگ ادرار به دلیل بیلی روبین اضافی در ادرار
3. مدفوع شفاف، سفالی رنگ یا سفید

علل هپاتیت ویروسی

1. هپاتیت A و E: ویروس معمولاً از طریق آب یا غذا وارد بدن می شود، به ویژه صدف های خام آلوده به فاضلاب.
2. هپاتیت B: معمولاً از طریق آمیزش جنسی، تزریق خون و تزریق یا سرنگ آلوده منتقل می شود. مادر مبتلا به هپاتیت B می تواند عفونت را با در آغوش گرفتن منتقل کند. برخی از موارد بدون علت خاص و بدون راه شناخته شده برای انتقال عفونت رخ داده است.
3. هپاتیت C: معمولاً از طریق تزریق داخل وریدی دارو، انتقال خون و سایر انواع تماس با خون یا فرآورده های خونی آلوده منتقل می شود. البته در 40 درصد موارد راه انتقال نامشخص است.
4. هپاتیت D: نمی تواند جدا از هپاتیت B رخ دهد. هپاتیت G: راه انتقالی مشابه هپاتیت C دارد. معمولا از طریق خون منتقل می شود.

عواملی که خطر ابتلا به هپاتیت ویروسی را افزایش می دهند

1. بی ثباتی
2. تزریق داخل وریدی دارو
3. مصرف الکل
4. انتقال خون
5. دیالیز
6. سوء تغذیه
7. مهدکودک ها یا مراکز نگهداری
8. کارکنان پزشکی و سایر مشاغل خطرناک
9. سفر به مناطقی که بهداشت ضعیفی دارند.
10. وجود بیماری که مقاومت بدن را کاهش می دهد.

پیشگیری از هپاتیت ویروسی

از خطرات ذکر شده در بالا اجتناب کنید. اگر با فرد مبتلا به هپاتیت در تماس بوده اید، از پزشک خود در مورد تزریق گاما گلوبولین برای پیشگیری یا کاهش خطر هپاتیت سوال کنید. اگر جزو افرادی هستید که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت هستند، مانند بیمارستان های کارگری، بیمارستان ها. دندانپزشکان و غیره واکسن هپاتیت A و B را دریافت می کنند. واکسن برای انواع دیگر هپاتیت ویروسی در حال بررسی است. گاهی اوقات همه نوزادان و کودکان نوپا ممکن است نیاز به دریافت واکسن هپاتیت B داشته باشند.

عواقب مورد انتظار هپاتیت ویروسی

زردی و سایر علائم به اوج خود می رسد و به تدریج طی 16-3 هفته ناپدید می شود. اکثر افرادی که از سلامت خوبی برخوردارند ظرف 1-4 ماه به طور کامل بهبود می یابند. درصد کمی از مردم به هپاتیت مزمن مبتلا می شوند. مصونیت دائمی معمولاً با بهبودی از هپاتیت ویروسی ایجاد می شود.

درمان هپاتیت ویروسی

بررسی های تشخیصی شامل آزمایش خون برای تشخیص عفونت، آزمایش عملکرد کبد و در موارد شدید یا مزمن، بیوپسی کبد با دستور پزشک است. اکثر بیماران هپاتیتی را می توان در خانه بدون خطر زیاد مراقبت کرد. ایزوله کردن کامل بیمار ضروری نیست، اما فرد بیمار باید وسایل خوردن و آشامیدن جداگانه داشته باشد و یا اگر مبتلا به هپاتیت هستید یا از فرد مبتلا به هپاتیت مراقبت می کنید، دست های خود را به طور مکرر و کامل بشویید، به خصوص بعد از اجابت مزاج.

داروهای هپاتیت ویروسی

داروهای خاص کمی برای درمان هپاتیت وجود دارد.

1. در موارد شدید، ممکن است برای کاهش التهاب کبد و بهبود علائم، داروهای ضد التهابی کورتیزون تجویز شود.
2. آلفا اینترفرون را می توان برای هپاتیت مزمن B و C استفاده کرد.

فعالیت در طول بیماری هپاتیت ویروسی

استراحت در رختخواب تا رفع یرقان و بازگشت اشتها توصیه می شود. زمان بازگشت به فعالیت های روزانه برای افراد مختلف بسیار متفاوت است.

رژیم غذایی در طول بیماری هپاتیت ویروسی

خوردن وعده های غذایی کوچک و متعادل با وجود از دست دادن اشتها به بهبود وضعیت کمک می کند. حداقل 8 لیوان آب در روز بنوشید. هرگز الکل ننوشید.

عوارض احتمالی در صورت عدم درمان هپاتیت ویروسی

1. نارسایی کبد، سیروز کبدی، سرطان کبد، حتی مرگ
2. هپاتیت مزمن این بیماران اغلب حامل ویروس هستند و عاملی بالقوه برای انتقال عفونت به اعضای خانواده و همسرشان هستند.
3. این افراد ممکن است سالم به نظر برسند و از عفونت خود بی اطلاع باشند.

در چه مواردی باید با پزشک مشورت کرد؟

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علائم هپاتیت را دارید یا با فردی که این علائم را دارد در تماس بوده اید: اگر علائم زیر در طول درمان رخ دهد: – از دست دادن اشتها – خواب آلودگی یا گیجی بیش از حد – استفراغ، اسهال یا درد. شکم – افزایش زردی؛ در صورت بروز بثورات پوستی یا خارش، به پزشک مراجعه کنید.